Jesteśmy społecznością, która kocha książki

8,5
Zachwycający romans, dzięki któremu łzy szczęścia spływały po moich policzkach jeszcze przy czytaniu dodatków od autorki.
Polubiłam oboje bohaterów. Poppy i Alex są wiarygodni, wielowymiarowi z wieloma ich doświadczeniami, przemyśleniami, wątpliwościami mogłam się utożsamić.
Poruszyło mnie, że to nie tyle powieść o podróżowaniu a o odnajdywaniu samego siebie i swojego miejsca.
Ma swoje wady: drobne momenty przestoju, jedną "dziurę", która - domyślam się - może być efektem ostrej redakcji pierwotnego manuskryptu. Historia jest jednak spójna, czyta się ją jednym tchem, wywołuje głośne wybuchy śmiechu, napięcie, wzruszenie. I o to w czytaniu romansów chodzi, czyż nie?
Ja bardzo chętnie wrócę w przyszłości na tylne siedzenie ich auta i z przyjemnością potowarzyszę im w ich podróżach jeszcze raz.

8,5
Zachwycający romans, dzięki któremu łzy szczęścia spływały po moich policzkach jeszcze przy czytaniu dodatków od autorki.
Polubiłam oboje bohaterów. Poppy i Alex są wiarygodni, wielowymiarowi z wieloma ich doświadczeniami, przemyśleniami, wątpliwościami mogłam się utożsamić.
Poruszył...

Rozwiń

Zwiń

Zacznijmy od tego, że ta książka minęła się z moimi oczekiwaniami. Ja sądziłam, że autor będzie odpowiadał na pytanie: dlaczego z biologicznego, zoologicznego punktu widzenia stado wilków hodowane w zamknięciu mogło zaatakować człowieka, z którym zostało zsocjalizowane? Tymczasem w tekście poszukujemy odpowiedzi na to, czy zoo popełniło uchybienie względem bezpieczeństwa pracy swoich pracowników.
Styl pisania sprawia wrażenie siermiężnego i raczej suchego. Skaczemy wraz z autorem po faktach, często gubiąc wątek dlaczego w ogóle zgłębiamy daną kwestię.
Mój największy zarzut to jednak ton w jakim autor wypowiada się o dzikich zwierzętach - nie tylko o wilkach. Mimo tego, że wielokrotnie proklamuje się jako ich wielbiciel, opowiadając o nich stwarza atmosferę strachu i niepewności. Jeżeli któryś z niewielu ekspertów wypowiada się o nich nazbyt swojsko - jego zdanie jest podważane. Berge kilkukrotnie przyznaje, że ma niewiele wiedzy o wilkach, nie jest w tym temacie znawcą, co nie powstrzymuje go od komentarzy, własnych przypuszczeń co też ta groźna bestia mogła sobie zamierzyć. Wielokrotnie sam sobie przeczy. Wypowiada się z pewną pogardą na temat osób dla których życie i śmierć zwierząt w niewoli jest priorytetem.
Pozostawiam ocenę pozytywną, bo wciąż podziwiam autora za wkład pracy włożonej w badania, przyswojenie aktów śledztwa, etc. Uważam za cenny wątek, w którym porusza się kwestię różnic w badaniach naukowych nad wilkami żyjącymi w zamknięciu i na wolności. Prowadzi on ostatecznie do rozważań nad zasadnością ogrodów zoologicznych - czy to wciąż ośrodki propagujące wiedzę o naturze i jej ochronie czy może kapitalistyczne imperia, które kryją się ze swym okrucieństwem wobec zwierząt? Pewna podstawowa wiedza o wilkach również zostaje nam przemycona (choć w niefortunny według mnie sposób).
"Dobry wilk" może kogoś poruszyć, wywołać refleksję. Myślę jednak, że byłby bardziej wartościowym fragmentem literatury, gdyby nie uczył szacunku dla dzikości poprzez strach. I pozbył się nieco protekcjonalnego tonu.

Zacznijmy od tego, że ta książka minęła się z moimi oczekiwaniami. Ja sądziłam, że autor będzie odpowiadał na pytanie: dlaczego z biologicznego, zoologicznego punktu widzenia stado wilków hodowane w zamknięciu mogło zaatakować człowieka, z którym zostało zsocjalizowane? Tymczasem w tekście...

Rozwiń

Zwiń

9.5
Jakiś czas temu widziałam balet "Giselle" i chciałam sięgnąć po romans, w którym balet byłby tłem. TikTok bardzo mi pomógł w wyszukiwaniu tak specyficznej rekomendacji. Nie spodziewałam się jednak, że trafię na jeden z najlepszych romansów, jakie czytałam w życiu!
Styl pisania jest przyjemny, płynny, nie zbyt prosty, ale także nie nadto skomplikowany. Czuje się iskierki chemii przeskakujące między dwójką głównych bohaterów, a ja rzadko bywam tak zaangażowana, by kibicować głównej parze.
Bohaterowie reagują emocjonalnie, popełniają błędy, ale rzeczywiście potrafią się ze sobą komunikować, co dla mnie, w tym gatunku, było pewną innowacją. Zachowują się odpowiednio do swojego wieku, nie znalazłam ani jednej decyzji, nad którą przewracałabym oczami. Śmiałam się na głos, uroniłam łezkę, absolutnie musiałam wiedzieć co się dalej wydarzy.
Jako osoba, która ma podobne doświadczenia jak główni bohaterowie, myślę, że autorka reprezentuje je z szacunkiem i delikatnością, za co warto ją podziwiać.
Pojawiły się ze dwa momenty odrobinę trudniejsze do przejścia, kiedy akcja zwolniła, ale uważam je za ledwie zauważalne.
Sądzę, że przeczytam tę powieść jeszcze nie raz. Stanie się ona moim komfortowym miejscem.
Właściwie przeczytam cokolwiek następnego wyda Chloe Angyal, jestem jej naprawdę wdzięczna za to czytelnicze doświadczenie.

9.5
Jakiś czas temu widziałam balet "Giselle" i chciałam sięgnąć po romans, w którym balet byłby tłem. TikTok bardzo mi pomógł w wyszukiwaniu tak specyficznej rekomendacji. Nie spodziewałam się jednak, że trafię na jeden z najlepszych romansów, jakie czytałam w życiu!
Styl pisani...

Rozwiń

Zwiń