Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli jesteście fanami Szekspira i nie obrazicie się, jeśli ktoś pozmienia trochę historie jego autorstwa to "Ocalić Julię" Suzanne Selfors jest książką dla was.
Jest to historia nastoletniej dziewczyny, która w pewien magiczny sposób trafia do XVI-wiecznej Werony, gdzie toczą się losy młodego Romea i pięknej Julii. Główna bohaterka postanawia zapobiec tragedii, chce ocalić Julię.
Choć książka kończy się jak amerykański film familijny, to bardzo przypadła mi do gustu. Krótko mówiąc nie żałuję, że przypadkiem trafiła w moje ręce. Jest napisana prostym językiem i wciąga od pierwszych stron.
Mam cichą nadzieję, że Suzanne Selfors pozmienia losy bohaterów także innych tragedii, nie tylko tych napisanych przez Szekspira. Chętnie przeczytałabym optymistycznie pozmienianą wersję "Balladyny".

Jeżeli jesteście fanami Szekspira i nie obrazicie się, jeśli ktoś pozmienia trochę historie jego autorstwa to "Ocalić Julię" Suzanne Selfors jest książką dla was.
Jest to historia nastoletniej dziewczyny, która w pewien magiczny sposób trafia do XVI-wiecznej Werony, gdzie toczą się losy młodego Romea i pięknej Julii. Główna bohaterka postanawia zapobiec tragedii, chce...

O książce, pod prostym tytułem składającym się z jednego słowa "Anioł", usłyszałam od koleżanki. Jednak jej opinia nie była taka, jaką Cliff McNish chciałby usłyszeć. Mimo to postanowiłam ją przeczytać.
Pierwsze strony książki opowiadające o spotkaniu Freyi z aniołem, jej pobytach w specjalistycznych klinikach oraz o nowym, całkiem bez aniołów, życiu czternastolatki wydawały mi się zwyczajne i po prostu nudne. Jednak wciąż uparcie czytałam dalej, mając nadzieję, że lektura okaże się ciekawsza. I tak właśnie się stało.
Razem z rozpoczęciem czytania czwartego rozdziału książka zaczyna wciągać i to bezpowrotnie. Pojawiający się nowi bohaterowie, a wśród nich m. in. przerażający Mestraal sprawiają, że staje się ona bardziej tajemnicza.
W kolejnych rozdziałach poznajemy Stephanie, która nie zostaje zaakceptowana przez rówieśników, ponieważ wierzy w anioły. Dziewczyna próbuje zaprzyjaźnić się z Freyą, która jako jedna z nielicznych nie dokucza nowej koleżance. Pojawia się także wątek z bratem Freyi, który stanął w obronie młodszego kolegi i przez to zostaje razem z nim dręczony przez Tate'a - szkolnego łobuza.
Książka jest pisana w narracji trzecioosobowej, dzięki czemu wiemy co dzieje się z różnymi postaciami w danym momencie, co ma kluczowe znaczenie na sam koniec. Nie jest pisana trudnym językiem, dlatego czyta się ją w mgnieniu oka. Przez wiele sekretów cały czas trzyma w napięciu i niepewności przed, tym czego dowiemy się z następnego rozdziału. Po prostu jest rewelacyjna. Jedynym minusem jest momentami irytujące mnie, samolubne zachowanie Freyi, ale w końcu nikt nie jest idealny.
Razem z tą książką pokochałam twórczość Cliffa McNisha i mam nadzieję, że uda mi się przeczytać jeszcze więcej historii z aniołami w roli głównej. Polecam wszystkim, którzy mają ochotę na opowieść przynoszącą wiele emocji takich jak: strach, niepewność, niedowierzanie, a także radość i zadowolenie.

O książce, pod prostym tytułem składającym się z jednego słowa "Anioł", usłyszałam od koleżanki. Jednak jej opinia nie była taka, jaką Cliff McNish chciałby usłyszeć. Mimo to postanowiłam ją przeczytać.
Pierwsze strony książki opowiadające o spotkaniu Freyi z aniołem, jej pobytach w specjalistycznych klinikach oraz o nowym, całkiem bez aniołów, życiu czternastolatki...

"Oto miałam oddać życie za kogoś innego, za kogoś, kogo kochałam. To dobra śmierć, bez wątpienia."
Słynna opowieść o nieziemskim wampirze i zwykłej dziewczynie, zamknięta w czarnej okładce książki pt. "Zmierzch" ma wiele zwolenników, jak i przeciwników. Osobiście należę do tej pierwszej grupy, jednak nie było tak od zawsze. Moje pierwsze spotkanie ze "Zmierzchem" nastąpiło (znowu) dzięki mojej koleżance, która zachwycona nim nie dała mi spokoju, dopóki nie obejrzałam pierwszej części sagi o wampirach. Film okazał się fenomenalny. Losy Belli i Edwarda zaciekawiły mnie do tego stopnia, że długo po obejrzeniu filmu nie myślałam o niczym innym. Słysząc dużo pozytywnych komentarzy na temat książki postanowiłam ją przeczytać. I tak zaczęła się moja przygoda z sagą "Zmierzch" autorstwa Stephenie Meyer.
"- Lew zakochał się w jagnięciu.
- Biedne, głupie jagnię.
- Chory na umyśle lew masochista."
Nie wiem dlaczego wokół "Zmierzchu" krąży opinia, że jest prosty, nudny i przewidywalny. Z tymi opiniami mogę się zgodzić w połowie i to tylko, jeśli dotyczą filmu. Według mnie książka jest rewelacyjna. Autorka opisuje w niej wszystko bardzo dokładnie, co wydawać by się mogło nudne, ale jest odwrotnie. Moim zdaniem przynosi to same plusy. Dzięki temu znamy uczucia towarzyszące Belli w różnych sytuacjach, tych mniej, jak i bardziej przyjemnych.
Uważam, że "Zmierzch" to jedna z najlepszych książek fantastycznych jakie czytałam. Dużo osób może powiedzieć, że nie można z niej wynieść nic wartościowego. Od razu mówię, że jeśli liczycie na to, że ta książka nauczy was prawd o życiu to nie marnujcie czasu na jej czytanie i przeglądnijcie bajki Krasickiego. Czytając "Zmierzch" liczyłam na chwilę rozrywki i mile spędzonego czasu, i się nie zawiodłam. Polecam, ale ostrzegam, że nie jest to książka wszystkich, szczególnie dla tych bardzo wymagających czytelników.

"Oto miałam oddać życie za kogoś innego, za kogoś, kogo kochałam. To dobra śmierć, bez wątpienia."
Słynna opowieść o nieziemskim wampirze i zwykłej dziewczynie, zamknięta w czarnej okładce książki pt. "Zmierzch" ma wiele zwolenników, jak i przeciwników. Osobiście należę do tej pierwszej grupy, jednak nie było tak od zawsze. Moje pierwsze spotkanie ze "Zmierzchem" nastąpiło...