Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawy format. Ja bym to nazwał "zbiorem opowiadań wplecionym w fabułę". Jak zwykle, bardzo dobra pozycja, relaksująca i trzymająca formę poprzedniczek.

Ciekawy format. Ja bym to nazwał "zbiorem opowiadań wplecionym w fabułę". Jak zwykle, bardzo dobra pozycja, relaksująca i trzymająca formę poprzedniczek.

Autor postanowił zakończyć książkę w najgorszy możliwy sposób. Czytelnik może czuć się trochę oszukany. Chyba, że w planach już jest co najmniej jeden dodatkowy tom. Ja bym z przyjemnością połknął ciąg dalszy tej opowieści. Pod warunkiem, że na końcu autor powyjaśnia i pozamyka wszystkie wątki.

Autor postanowił zakończyć książkę w najgorszy możliwy sposób. Czytelnik może czuć się trochę oszukany. Chyba, że w planach już jest co najmniej jeden dodatkowy tom. Ja bym z przyjemnością połknął ciąg dalszy tej opowieści. Pod warunkiem, że na końcu autor powyjaśnia i pozamyka wszystkie wątki.

Bardzo dobra książka. Co najmniej bardzo dobra. Może nawet rewelacyjna... ale... w pewnym momencie, grubo za połową, zacząłem zauważać, że niekiedy tracę z nią "kontakt". Jakby autor, tłumacząc opisując zawiłości, nie potrafił do mnie dotrzeć. Musiałem kilkaktotnie powtarzać niektóre fragmenty. To taki drobny minusik na całej jej rewelacyjności. Co nie zmienia faktu, że Kosik stał się jednym z moich ulubionych autorów polskiej s-f. Czekam na kolejne, bo chyba łyknąłem już wszystko z tego gatunku co napisał.

Bardzo dobra książka. Co najmniej bardzo dobra. Może nawet rewelacyjna... ale... w pewnym momencie, grubo za połową, zacząłem zauważać, że niekiedy tracę z nią "kontakt". Jakby autor, tłumacząc opisując zawiłości, nie potrafił do mnie dotrzeć. Musiałem kilkaktotnie powtarzać niektóre fragmenty. To taki drobny minusik na całej jej rewelacyjności. Co nie zmienia faktu, że...

Ciągnęło mnie do niej. Teraz już wiem co. Choć podejść do podobnego tematu już było sporo, wystarczy wspomnieć choćby "Długą Ziemię" Pratchetta i Baxtera, ta była (jest) troszkę inna. Miło, że wpleciona w naszą lokalną historię, dzięki temu czytało się bardzo dobrze. Kolejna część już w kolejce, teraz wracam do Mortki i "Drużyny do zadań specjalnych", w której postanowiłem zrobić krótką przerwę właśnie na Projekt Riese.

Ciągnęło mnie do niej. Teraz już wiem co. Choć podejść do podobnego tematu już było sporo, wystarczy wspomnieć choćby "Długą Ziemię" Pratchetta i Baxtera, ta była (jest) troszkę inna. Miło, że wpleciona w naszą lokalną historię, dzięki temu czytało się bardzo dobrze. Kolejna część już w kolejce, teraz wracam do Mortki i "Drużyny do zadań specjalnych", w której...

Bardzo dobrze się bawiłem czytając. Tego się po niej spodziewałem. Z przyjemnością sięgnę po kolejne części tej serii bo ciekaw jestem w jakie kolejne tarapaty wpędzi autor swoich bohaterów.

Bardzo dobrze się bawiłem czytając. Tego się po niej spodziewałem. Z przyjemnością sięgnę po kolejne części tej serii bo ciekaw jestem w jakie kolejne tarapaty wpędzi autor swoich bohaterów.

Lekka i przyjemna, ze sporą dozą dobrego humoru. Świetna pozycja, żeby oderwać się od codzienności i trochę odstresować. Czy wspominałem o świetnym humorze? :-)

Lekka i przyjemna, ze sporą dozą dobrego humoru. Świetna pozycja, żeby oderwać się od codzienności i trochę odstresować. Czy wspominałem o świetnym humorze? :-)

Nie ma co dużo mówić - jest świetna. Tak samo jak poprzednie. Długo mi zeszło, ale zarówno książka "sporych rozmiarów", i czas nie z gumy. Mały minusik - znów pojawiły się opisy panteonu, które generalnie nigdy mi nie wchodziły. Na szczęście autor ujął to w taką formę, która mnie nie zmęczyła. Ot, prześlizgnąłem się przez nie głądko. Seria pozostawia bardzo fajne wspomnienie, chciałoby się więcej.

Nie ma co dużo mówić - jest świetna. Tak samo jak poprzednie. Długo mi zeszło, ale zarówno książka "sporych rozmiarów", i czas nie z gumy. Mały minusik - znów pojawiły się opisy panteonu, które generalnie nigdy mi nie wchodziły. Na szczęście autor ujął to w taką formę, która mnie nie zmęczyła. Ot, prześlizgnąłem się przez nie głądko. Seria pozostawia bardzo fajne...

Znów się wahałem między 7 a 8. Ogólnie - jest świetna. Świetna historia, ciekawie prowadzone wątki. Dlaczego więc myślałem o siódemce? W całej tej historii przeszkadza mi, a w tym tomie to już wyjatkowo, bardzo rozbudowany panteon bóstw. O ile pierwsza połowa książki to czyste "mięsko", czyli niczym nie zmącona akcja, tak od połowy zaczyna się coraz więcej hamujących tą akcję wątków dotyczących bogów i sporów między nimi. Całościowo jednak jest bardzo dobrze. Łapię kolejny tom i zaczynam z nim Nowy Rok.

Znów się wahałem między 7 a 8. Ogólnie - jest świetna. Świetna historia, ciekawie prowadzone wątki. Dlaczego więc myślałem o siódemce? W całej tej historii przeszkadza mi, a w tym tomie to już wyjatkowo, bardzo rozbudowany panteon bóstw. O ile pierwsza połowa książki to czyste "mięsko", czyli niczym nie zmącona akcja, tak od połowy zaczyna się coraz więcej hamujących tą...

Krótko - kawał dobrego fantasy. Nic dodać, nic ująć. Nie oparłem się przed sięgnięciem po kolejna część, mimo iż kolejka wyglądała inaczej.
Jedno co mi przeszkadza i mnie rozprasza - nazwy bohaterów są czasami tak "pokręcone", że spędzam sporą chwilę zastanawiajać się, "jak to czytać?".

Krótko - kawał dobrego fantasy. Nic dodać, nic ująć. Nie oparłem się przed sięgnięciem po kolejna część, mimo iż kolejka wyglądała inaczej.
Jedno co mi przeszkadza i mnie rozprasza - nazwy bohaterów są czasami tak "pokręcone", że spędzam sporą chwilę zastanawiajać się, "jak to czytać?".

"Legion wspomnień" to zbiór opowiadań, który niejako "wbija" się pomiędzy książki z całej serii. Najczęściej wyjaśniają lub rozwijają wątki, które w tomach 1-9 zostały tylko zasygnalizowane lub pojawiły się nagle, bez żadnego tła. Dzięki temu tom 10 jest pozycją jeszcze mocniej spajającą fabułę całej serii. Książka zasługuje za ocenę "bardzo dobrą" bez dwóch zdań. Dlaczego więc ode mnie dostała tylko "dobrą"? To za sprawą ZATRWAŻAJĄCEJ ilości literówek skupionych zwłaszcza w jedym z ostatnich opowiadań. Mam na myśli wersję elektroniczną - papierowej nie spawdzałem.

"Legion wspomnień" to zbiór opowiadań, który niejako "wbija" się pomiędzy książki z całej serii. Najczęściej wyjaśniają lub rozwijają wątki, które w tomach 1-9 zostały tylko zasygnalizowane lub pojawiły się nagle, bez żadnego tła. Dzięki temu tom 10 jest pozycją jeszcze mocniej spajającą fabułę całej serii. Książka zasługuje za ocenę "bardzo dobrą" bez dwóch zdań....

Waham się między 6 a 7. Generalnie mi się podobała, choć Mordimer wydaje się nie mieć już tego "pazura". Bije z niej brak wątków w świecie nadprzyrodzonym. Ot, taki kryminalik osadzony w świecie inkwizytorów. D*py nie urywa, ale najgorszy też nie jest. Czytało się przyjemnie.

Waham się między 6 a 7. Generalnie mi się podobała, choć Mordimer wydaje się nie mieć już tego "pazura". Bije z niej brak wątków w świecie nadprzyrodzonym. Ot, taki kryminalik osadzony w świecie inkwizytorów. D*py nie urywa, ale najgorszy też nie jest. Czytało się przyjemnie.

Bardzo zacny tomik opowiadań. Kolejne potwierdzenie, że Rafał Kosik spełnia moje oczekiwania jeśli chodzi o fantastykę. Nie znajdziemy tu szaleńczych podróży kosmicznych na krańce naszej galaktyki, nie ma też inwazji obcych, których hordy najpierw opanowują naszą planetę tylko po to, żeby na ostatniej stronie z jakiegoś banalnego powodu ulec głównemu bohaterowi. Mamy za to kilka dobrze opowiedzianych historii, osadzonych niemalże "dziś" albo "jutro". Historii, po których czytelnik zaczyna się zastanawiać: "cholera, a może to tak właśnie będzie?"

Bardzo zacny tomik opowiadań. Kolejne potwierdzenie, że Rafał Kosik spełnia moje oczekiwania jeśli chodzi o fantastykę. Nie znajdziemy tu szaleńczych podróży kosmicznych na krańce naszej galaktyki, nie ma też inwazji obcych, których hordy najpierw opanowują naszą planetę tylko po to, żeby na ostatniej stronie z jakiegoś banalnego powodu ulec głównemu bohaterowi. Mamy za to...

Kolejny tom pełen dobrej zabawy od pierwszej do ostsatniej strony. Wciaż specyficzny humor, który nie każdemu może nie przypaść do gustu. Ja się bawię doskonale, niezmiennie od pierwszego tomu.

Kolejny tom pełen dobrej zabawy od pierwszej do ostsatniej strony. Wciaż specyficzny humor, który nie każdemu może nie przypaść do gustu. Ja się bawię doskonale, niezmiennie od pierwszego tomu.