Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakiś czas temu przeczytałam książkę Aleksandry Tyl "Wschody i zachody słońca" . Jest to pierwsza powieść tej autorki w moich rękach i co mogę powiedzieć... Czytałam wiele recenzji i zachwytów nad tą książką, a ja cóż. Bardzo długo ją czytałam. Początek bardzo mi się dłużył- czytałam i czytałam - zachwytu i ogromnego zainteresowania brakowało. Jednak czym bliżej końca fabuła zaczęła mnie "wciągać" na tyle, że powieść skończyłam. Nie potrafię powiedzieć czy tę lekturę polecam, czy nie. Kto przeczyta ten sam oceni 😉.

Jakiś czas temu przeczytałam książkę Aleksandry Tyl "Wschody i zachody słońca" . Jest to pierwsza powieść tej autorki w moich rękach i co mogę powiedzieć... Czytałam wiele recenzji i zachwytów nad tą książką, a ja cóż. Bardzo długo ją czytałam. Początek bardzo mi się dłużył- czytałam i czytałam - zachwytu i ogromnego zainteresowania brakowało. Jednak czym bliżej końca...

Kontynuacja „Obsesji” autorki bestsellerowej serii „Kwiat paproci” Katarzyny Bereniki Miszczuk.
Ponieważ lubię to klimaty i powieści autorki to nie będę krytyczna. Jednak w tej części głównym bohaterem staje się lekarz sądowy Marek Zadriżny. Poznajemy wnikliwie jego i jego historię. W tej części to właśnie jemu grozi niebezpieczeństwo, ale nie będę " spojlerować" 😉 trzeba samemu przeczytać. Podoba mi się również te, że rozbudowany został wątek obyczajowy 😊. Chętnie poznam dalsze losy bohaterów 😊.

Kontynuacja „Obsesji” autorki bestsellerowej serii „Kwiat paproci” Katarzyny Bereniki Miszczuk.
Ponieważ lubię to klimaty i powieści autorki to nie będę krytyczna. Jednak w tej części głównym bohaterem staje się lekarz sądowy Marek Zadriżny. Poznajemy wnikliwie jego i jego historię. W tej części to właśnie jemu grozi niebezpieczeństwo, ale nie będę " spojlerować" 😉...

W ostatnim czasie przeczytałam trzy książki,, jednak, aby budować napięcie zacznę od pierwszej... 😉. Jak już kiedyś wcześniej pisałam bardzo lubię powieści Katarzyny Bereniki Miszczuk. Tym razem sięgnęłam po kryminał, była to Obsesja. Poznajemy młodą dr psychiatrii Joannę Skoczek, która z Gdańska przenosi się do Warszawy. Tutaj po wcześniejszym rozwodzie zaczyna nowe życie. Zaczyna pracę na oddziale psychiatrycznym w warszawskim szpitalu. Poznajemy nowych ludzi, zawiera znajomości i przyjaźnie, spotyka kolegę że studiów... Jednak cięcie w tle przeplata się wątek kryminalny, jest morderstwo, są anonimy. Dużo się dzieje, a lektura wciąga A jej zakończenie jest zaskakujące polecam!

W ostatnim czasie przeczytałam trzy książki,, jednak, aby budować napięcie zacznę od pierwszej... 😉. Jak już kiedyś wcześniej pisałam bardzo lubię powieści Katarzyny Bereniki Miszczuk. Tym razem sięgnęłam po kryminał, była to Obsesja. Poznajemy młodą dr psychiatrii Joannę Skoczek, która z Gdańska przenosi się do Warszawy. Tutaj po wcześniejszym rozwodzie zaczyna nowe...

W końcu po długim czasie mogę napisać coś o Biegunach Olgi Tokarczuk. Cóż może wstyd się przyznać, Ale jak dla mnie to jedna z tych trudnych książek. Jej czytanie zajęło mi bardzo dużo czasu: czytałam, przerywałam, wracałam. 😊. Jest to zbiór opowiadań o ludziach w podróży zarówno fizycznej, jak i psychicznej- w głąb siebie. Wypowiedzi bohaterów zmuszają do myślenia i spojrzenia na życie i wszystko wokół z innej perspektywy. Są jednak wątki wciągające, jak dla mnie były to:
- Kunicki poszukujący żony na chorwackiej wyspie,
- dr Bląg i jego fascynacją preparowania ludzkich organów ( wow),
- młoda Rosjanka, którą ucieka od codzienności i próbuje odnaleźć się wśród kloszardów z metra.
Polecam dla tych, którzy są w fazie przemyśleń nad życiem, światem i tych którzy poszukują samych siebie.

W końcu po długim czasie mogę napisać coś o Biegunach Olgi Tokarczuk. Cóż może wstyd się przyznać, Ale jak dla mnie to jedna z tych trudnych książek. Jej czytanie zajęło mi bardzo dużo czasu: czytałam, przerywałam, wracałam. 😊. Jest to zbiór opowiadań o ludziach w podróży zarówno fizycznej, jak i psychicznej- w głąb siebie. Wypowiedzi bohaterów zmuszają do myślenia i...

Po lekturze wymagającej czasu, skupienia i myślenia zmiana kierunku.
Tym razem sięgnęłam po coś lżejszego.
Jest to powieść bliska mi, gdyż czytałam już jej początkową wersję w postaci maszynopisu. A miałam tę przyjemność gdyż jest to książka napisana przez moją koleżankę z pracy.
Powieść zatytułowana "Tarot i koronkowe serwetki" Marzeny Wójcik jest mi również bliska, gdyż rozgrywa się w bliskich mi okolicach- szczególnie Kminkowa Górka w parku, gdzie również uwielbiam spacerować...
Jest to opowieść kobietach, które różni wszystko: wiek, światopogląd, styl życia. Starsza- samotna, rozwiedziona,zabija czas robieniem serwetek na szydełku ( ja również uwielbiam robić serwetki i firanki) i młodsza - atrakcyjna, wręcz wyzywająca, wróżka( kiedyś też próbowałam stawiać kabały, choć nie kartami Tarota). Jednak jest coś co je łączy - samotność, którą każda przeżywa na swój sposób. Ich losy splatają się pewnego wiosennego dnia, gdy to nastąpi, okazuje się, że właśnie główna bohaterka powieści SAMOTNOŚĆ w jakiś sposób je łączy, kobiety stają się przyjaciółkami, które wzajemnie mobilizują się do życia. Tak życia - obie stają się bardziej otwarte i do swojego świata wpuszczają trochę światła. Zaczynają żyć! Polecam dla tych którzy wiedzą, że zawsze może być lepiej 😊. W niektórych momentach czytelnik może odnaleźć siebie?

Po lekturze wymagającej czasu, skupienia i myślenia zmiana kierunku.
Tym razem sięgnęłam po coś lżejszego.
Jest to powieść bliska mi, gdyż czytałam już jej początkową wersję w postaci maszynopisu. A miałam tę przyjemność gdyż jest to książka napisana przez moją koleżankę z pracy.
Powieść zatytułowana "Tarot i koronkowe serwetki" Marzeny Wójcik jest mi również bliska,...

Dar morza" Diane Chamberlain - to książka lekka, a właściwie typowa lekturka na takie dni jak teraz, kiedy pada deszcz, a człowiek nie może dobrze wyść z domu. Kiedyś była moda na książeczki wydawnictwa Harlequin i powiem po przeczytaniu powyższej lektury, że skojarzyłam ją z taką literaturą, ale można przeczytać. Bo dzieje się w niej dużo, są pewne zawiłości losu i "poplątania" rodzinne - książka typowa dla relaksu i odreagowania codzienego życia.

Dar morza" Diane Chamberlain - to książka lekka, a właściwie typowa lekturka na takie dni jak teraz, kiedy pada deszcz, a człowiek nie może dobrze wyść z domu. Kiedyś była moda na książeczki wydawnictwa Harlequin i powiem po przeczytaniu powyższej lektury, że skojarzyłam ją z taką literaturą, ale można przeczytać. Bo dzieje się w niej dużo, są pewne zawiłości losu i...

"Moje córki krowy" to opowieść z perspektywy dwóch sióstr różniących się od siebie jak ogień i woda, są to:
1. Marta - starsza, to aktorka grająca w serialach telewizyjnych, samotnie wychowująca dorosłą już córkę, poukładana i zorganizowana. Ulubienica ojca.
2. Kasia - nauczycielka, niepracujący mąż i syn nastolatek. Żywiołowa, jej lekarstwem na problemy jest alkohol.
Czytając książkę poznajemy ich życie raz jego nudne strony, raz coś co je pobudza do życia, wnioskujemy jednak, że ich wzajemne relacje są chłodne i obojętne.
Przełomowym momentem książki staje się choroba – najpierw mamy, potem taty. Kobiety muszą stawić temu czoło. Kobiety mimo wszystko troszczą się o rodziców i walczą o ich powroty do zdrowia, powiedziałabym nawet, że za wszelką cenę.
Te dojrzałe kobiety, stoją przed problemem pogodzenia się ze śmiercią matki i zapewnienia opieki choremu ojcu, które po śmierci tej pierwszej boją się swojej przyszłości i przyszłości ojca.
Czytając tę książkę mamy możliwość refleksji nad życiem i śmiercią, chociaż czytając ją uśmiechamy się „pod nosem”, gdyż autorka pewnymi wyrażeniami zdaje się rozładować w czytelniku napięcie wywołujące nostalgiczne myśli. Czytając tę lekturę mamy możliwość zastanowienia się nad życiem i śmiercią, radością i smutkiem, w końcu nad przemijaniem. Książka napisana fantastycznie i godna polecenia!!!!!

"Moje córki krowy" to opowieść z perspektywy dwóch sióstr różniących się od siebie jak ogień i woda, są to:
1. Marta - starsza, to aktorka grająca w serialach telewizyjnych, samotnie wychowująca dorosłą już córkę, poukładana i zorganizowana. Ulubienica ojca.
2. Kasia - nauczycielka, niepracujący mąż i syn nastolatek. Żywiołowa, jej lekarstwem na problemy jest...

Norweski dziennikarz Halfdan W. Freihow napisał poruszającą książkę pt.: „Drogi Gabrielu list”. Jest to opowieść o wspaniałej, aczkolwiek trudnej miłości ojca do syna, który ma autyzm atypowy i ADHD. Ojciec z wielkim uczuciem wspomina Gabrielowi, jak wyglądało ich wcześniejsze życie. Najpierw przed narodzinami chłopca, następnie ciąża żony i poród a wreszcie diagnoza, która początkowo była dla wszystkich szokiem. Czytając ten list odbierałam nawet wrażenie, że mama stała się osobą wycofaną, która po zdiagnozowaniu syna uciekła w pracę, a wychowaniem i edukacją syna zajął się ojciec. I to właśnie on jest, tym dobrym duchem chłopca, który jest przy nim w chwilach dobrych i złych. Książka wspaniale pokazuje mężczyznę doświadczonego przez życie, a potrafiącego cieszyć się nim do końca. Opowiada o relacjach, jakie można nawiązać z autystycznym dzieckiem, „trzeba tylko chcieć wejść w jego świat”. Czytając List można odnaleźć wiele wskazówek dla rodziców mających dzieci ze spektrum autyzmu, uczyć się jak żyć, jak postępować, a równocześnie dbać o rozwój swojego dziecka i cieszyć się z nawet najmniejszych sukcesów, które są dla rodziny wielkim osiągnięciem. KSIĄŻKA, KTÓRĄ NAPRAWDĘ POLECAM – BO, TO wzruszająca i ciepła opowieść o tym, że miłość trudna jest piękna, a drugi człowiek, w tym wypadku Gabriel może wnieść do życia radość, szczęście i spokój. Szczególnie poruszyły mnie słowa chłopca, który powiedział do rodziców: „Kto się mną zajmie, kiedy będę dorosły, a ty i mama umrzecie i nie będę już mógł z wami mieszkać? Bo przecież muszę gdzieś mieszkać, kiedy dorosnę, prawda? Myślisz, że wtedy będę zupełnie sam?
- Nie, myślę, że nie będziesz sam. Zbyt wielu ludzi cię kocha… - mówię (…)
- A co jeśli jednak zostanę sam? Tylko ja i mój dom? Kto się mną wtedy zajmie? Jak sobie poradzę, jeśli nie będzie nikogo, kto mógłby położyć mnie spać? (…)
- Nie wiem, synku, naprawdę nie wiem. (…)
- Kiedy dorosnę, znajdę sobie żonę – mówisz niespodziewanie. (…) Tato, myślisz, że jak dorosnę, będę mógł wprowadzić się do mojej dziewczyny razem ze wszystkimi skarbami?”
A puentą moich refleksji niech będą słowa z lektury: „Co za fantastyczne dziecko” !!!
Moim zdaniem List - to "Mały książe" wśród dzioeci ze spektrum autyzmu. POLECAM dla wszystkich !!!

Norweski dziennikarz Halfdan W. Freihow napisał poruszającą książkę pt.: „Drogi Gabrielu list”. Jest to opowieść o wspaniałej, aczkolwiek trudnej miłości ojca do syna, który ma autyzm atypowy i ADHD. Ojciec z wielkim uczuciem wspomina Gabrielowi, jak wyglądało ich wcześniejsze życie. Najpierw przed narodzinami chłopca, następnie ciąża żony i poród a wreszcie diagnoza, która...

Jedna z bohaterek powieści (wprawdzie drugoplanowych, sąsiadka głównej bohaterki) powiedziała, tak: „A czymże jest życie, jeśli nie fabułą? Każdy ludzki los to opowieść. Lepiej lub gorzej napisana. Mniej lub bardziej banalna. Komiczna i tragiczna zarazem.” Sama prawda.
A teraz do rzeczy powieść dotyczy młodej dwudziestoośmioletniej piosenkarki – Darii Sulimy. Jest to dziewczyna drobna, delikatna ale o niesamowitej barwie głosy, która gdy śpiewa to zniewala. Niestety jej życie nie należało do najłatwiejszych. Jej ojciec znany lekarz, profesor – bardzo chciał, aby córka podobnie jak on ukończyła medycynę, Niestety dziewczyna wybrała inną drogę – postanowiła związać swoje życie z muzyką i to właśnie ona była jej celem. Na promocję drugiej płyty przybyła tylko i wyłącznie jej mama – z ojcem kontakt się urwał przed wielu laty. Dziewczyna osiągnęła wiele swoją pracą, zapałem, cierpliwością – dwupoziomowe mieszkanie w Warszawie, stypendium w Stanach Zjednoczonych i…Niestety okazało się, że jej mama poważnie zachorowała na białaczkę, właśnie od tej pory zaczyna się nowy etap życia Darii, która chciał zostać dawcą szpiku dla mamy. I tu okazuje się, że… Naprawdę to trzeba przeczytać, książka cały czas trzyma w napięciu i daje bardzo dużo do myślenia. Dzięki tej lekturze dowiadujemy się jak ważną rolę w życiu każdego z ans odgrywa rodzina, przyjaźń i miłość – jak ważne jest wsparcie najbliższych.
Sama autorka pisze „Ktoś powiedział, że ludzkie życie zamyka się zawsze w pięciu aktach, nieważne , czy trwa szesnaście lat, czy osiemdziesiąt. Zawsze jest całością, pełnią.. Choć oczywiście, to niesprawiedliwe, bo nikt nas nie informuje, jaki los wyciągnęliśmy w loterii. Gramy swoim ziemskim czasem według charakteru, upodobań i woli – a przynajmniej tak nam się wydaje.” – Być może dlatego autorka podzieliła swą powieść na pięć listów – a każdy na swój sposób porusza nasze myśli i karze zastanowić się nad ulotnością życia… Jak wiele może się wydarzyć w życiu jednego człowieka.

Jedna z bohaterek powieści (wprawdzie drugoplanowych, sąsiadka głównej bohaterki) powiedziała, tak: „A czymże jest życie, jeśli nie fabułą? Każdy ludzki los to opowieść. Lepiej lub gorzej napisana. Mniej lub bardziej banalna. Komiczna i tragiczna zarazem.” Sama prawda.
A teraz do rzeczy powieść dotyczy młodej dwudziestoośmioletniej piosenkarki – Darii Sulimy. Jest to...

Książka wprowadza czytelnika w stan oderwania od rzeczywistości. Jest to powieść, która przenosi nas w inny świat. Tutaj w opisy przyrody, które chce się czytać wpleciony jest "fragment" życia głównej bohaterki Karoli. Kobieta wraca do kraju, by odnaleźć przyczyny ataków migreny, która j "atakuje". Wyniki tych poszukiwań są zaskakujące... I to jest to, co wciąga czytelnika. Ponadto bardzo ważną rolę odgrywają inne bohaterki powieści sarny i tytułowe "Błędne siostry" - książka jak najbardziej do zaczytania....

Książka wprowadza czytelnika w stan oderwania od rzeczywistości. Jest to powieść, która przenosi nas w inny świat. Tutaj w opisy przyrody, które chce się czytać wpleciony jest "fragment" życia głównej bohaterki Karoli. Kobieta wraca do kraju, by odnaleźć przyczyny ataków migreny, która j "atakuje". Wyniki tych poszukiwań są zaskakujące... I to jest to, co wciąga czytelnika....