Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobra pozycja. Pokazująca świat z perspektywy osoby, która stwierdziła, że nigdy, ale to nigdy nie chce mieć dzieci. Bohaterka jest utwierdzona w swoim zdaniu do grobowej deski, co mnie trochę odstrasza, ale jej wywody i zachowanie w stosunku do pozostałych bohaterów wzbudza już sympatie. Miała być ona samotniczką, która jest dobra dla ludzi i nikomu nie szkodzi i z tego autorka się wywiązała. Pozycja dobra do szybkiego odhaczenia. Po skończeniu książki nie miałem żadnych ekstra przemyśleń.

Dobra pozycja. Pokazująca świat z perspektywy osoby, która stwierdziła, że nigdy, ale to nigdy nie chce mieć dzieci. Bohaterka jest utwierdzona w swoim zdaniu do grobowej deski, co mnie trochę odstrasza, ale jej wywody i zachowanie w stosunku do pozostałych bohaterów wzbudza już sympatie. ...

Rozwiń Zwiń

Polska szkoła reportażu, ale treść pozostawia sporo ale. Będzie trochę narzekania, jednak podkreślam, że czytało mi się dobrze i nie żałuje tego czasu. Na samym początku autorka się zatrudnia w klubie Go-Go. Jest tu dużo więcej przemyśleń niż czystej treści, tak naprawdę po samym początku miałem ochotę odpuścić. W momencie gdy Pani Rogaska skupiła się rozmowie z ludźmi zrobiło się dużo, lepiej. Sądzę, że ten reportaż będzie odczytany dobrze, tylko po jednej stronie politycznej sceny. Pozostałe osoby mogą poczuć jeszcze większą niechęć. Duża empatia autorki w stosunku do bohaterek i bohaterów reportażu nie będzie miała wpływu na konserwatywnych czytelników o ile sięgną tej pozycji. Mam wrażenie, że pewna teza nie została obroniona mimo usilnej próby nadania jej emocjonalnego sznytu.

Polska szkoła reportażu, ale treść pozostawia sporo ale. Będzie trochę narzekania, jednak podkreślam, że czytało mi się dobrze i nie żałuje tego czasu. Na samym początku autorka się zatrudnia w klubie Go-Go. Jest tu dużo więcej przemyśleń niż czystej treści, tak naprawdę po samym początku ...

Rozwiń Zwiń

Lubię te krótkie formy od Janusza Wiśniewskiego. W paru stronach musi zmieścić jakąś treść wartą przemyślenia i zwykle mu się udaję.

Lubię te krótkie formy od Janusza Wiśniewskiego. W paru stronach musi zmieścić jakąś treść wartą przemyślenia i zwykle mu się udaję.

Świetnie napisane, z humorem o traumie wychowania w konserwatywnej i religijnej rodzinie. Proszę, by Bóg mnie nie zabił za tą opinię ;)

Świetnie napisane, z humorem o traumie wychowania w konserwatywnej i religijnej rodzinie. Proszę, by Bóg mnie nie zabił za tą opinię ;)

Historia o wku%wieniu. Lubie, takie krótkie książki zamknięciem. Irytowała często powtarzana forma powtórzeń. Rozumiem, że to miało podnieść książkę literacko, ale po 3 razach można było tego zaprzestać. Główna bohaterka jest jakaś i super, jej mąż jest zły i tyle. Niby dostajemy wyjaśnienie, że to nie tak, że jest takim wolnym duchem, ale jego wyjaśnienie jest tylko po to by dać mu jakiś głoś, bo wiadomo, że wyrok już jest wydany.

Historia o wku%wieniu. Lubie, takie krótkie książki zamknięciem. Irytowała często powtarzana forma powtórzeń. Rozumiem, że to miało podnieść książkę literacko, ale po 3 razach można było tego zaprzestać. Główna bohaterka jest jakaś i super, jej mąż jest zły i tyle. Niby dostajemy wyjaśnie...

Rozwiń Zwiń

Książka odchaczona w formie audiobooka. Świetnie przeczytana, treść baśniowa mocno mnie wciągneła, im bardziej szło w tematy historczyne tym gorzej. Polecam z całego serca, a autora sobie zapisuje bo na pewno do niego wrócę.

Książka odchaczona w formie audiobooka. Świetnie przeczytana, treść baśniowa mocno mnie wciągneła, im bardziej szło w tematy historczyne tym gorzej. Polecam z całego serca, a autora sobie zapisuje bo na pewno do niego wrócę.

Nie rozumiem tak niskiej oceny dla tego zbioru opowiadać na lubimyczytac. Większość opowiadań jest ciekawych. Są opowiadanie dziwne jak "człowiek nie ciągły". Dziwią mnie nie przychylne opinie do opowiadań Orbitowskiego i Żulczyka, tak są one bardziej obleśne, rozwiązłe a przy tym ludzkie. Ciekawszy jest bohater odarty z norm społecznych.
"Zimno gdy zajdzie" pisane z wielu perspektyw czasowych czytałem z zapartym tchem i chętnie sprawdzę twórczość Jakuba Nowaka. Najdłużej w pamięci zostanie mi chyba "Życie podwójne". Polecam cały zbiór.

Nie rozumiem tak niskiej oceny dla tego zbioru opowiadać na lubimyczytac. Większość opowiadań jest ciekawych. Są opowiadanie dziwne jak "człowiek nie ciągły". Dziwią mnie nie przychylne opinie do opowiadań Orbitowskiego i Żulczyka, tak są one bardziej obleśne, rozwiązłe a przy ty...

Rozwiń Zwiń