Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,,Mitologia Nordycka" autorstwa Neila Gaimama było pierwszym moim głębszym zetknięciem z mitologią nordycką. Czy miałam jakieś konkretne oczekiwania? Nie. Chciałam się jakkolwiek zapoznać z mitologią tamtych rejonów. Notatka na początku uświadamia czytelnika, że część treści jest kreowana wyobraźnią autora. Wiele ludzi określa to jako fabularyzowaną mitologię. Dla mnie jest to wielki plus za ostrzeżenie autora, gdyż strasznie bym się zawiodła, gdybym była w niewiedzy i dowiedziałabym się o tym fakcie po przeczytaniu. 
Rozdziały są zazwyczaj krótkie. Podobnie jak w innych mitologiach, przedstawia zupełnie inne sytuacje, z których można wyciągnąć jakąś naukę. Tu się nie zgodzę z tym, że brakowało morału, bo samemu można było do tego dojść. Uważam, że morał podany na tacy byłby nieco bez sensu. Interpretowanie samodzielne sprawia, że każdy znajdzie coś dla siebie w tych mitach. W mitologii nordyckiej coś, co mi przypada do gustu (chodzi o ogół, nie tylko tę książkę) jest to, że bogowie są tacy... ludzcy. Mają swoje problemy, nie są doskonali, nie są nieśmiertelni. Mają uczucia, zakochują się. Mają swoje pozytywne jak i negatywne aspekty. Chyba rozumiecie, do czego zmierzam 🙈  Po prostu, bardziej się z nimi utożsamiam, bo wydają się tacy bliscy.
W książce było też parę śmiesznych i żenujących momentów, ale czy odebrało mi to radość z poznawania nowych obszarów? Zupełnie nie. Książka w dodatku jest krótka, można ją spokojnie przeczytać w jeden dzień. 
Czy jednak poleciłabym ją innym czytelnikom? Tak, jeżeli chcecie cokolwiek o mitologii nordyckiej. Nie, jeżeli chcecie rzetelne źródła na ten temat. 

,,Mitologia Nordycka" autorstwa Neila Gaimama było pierwszym moim głębszym zetknięciem z mitologią nordycką. Czy miałam jakieś konkretne oczekiwania? Nie. Chciałam się jakkolwiek zapoznać z mitologią tamtych rejonów. Notatka na początku uświadamia czytelnika, że część treści jest kreowana wyobraźnią autora. Wiele ludzi określa to jako fabularyzowaną mitologię. Dla mnie jest...

Kolejna książka z serii ,,Assassin's Creed", która jak zwykle polega na tym samym, a mianowicie powtrzymania Templariuszy przed znalezieniem artefaktu, który może być niebezpieczny dla ludzkości. Tutaj jednak mamy nie artefakt, a wynalazek. Akcja rozgrywa się w XIX wieku w Europie. Simeon Price w pewnych okolicznościach zostaje uznany za zmarłego. Los jednak kieruje go do Wiednia, gdzie jest szkolony według kredo asasynów. Pierrette Arnaud swoje życie poświęciła występom akrobatycznym w cyrku. Ratuje życie pewnej kobiecie, której umysł wykracza poza rozumienie zwykłych ludzi. To wydarzenie, sprawia, że jest wciągnięta w intrygę w związku z owym wynalazkiem. Wkrótce dwójka bohaterów łączy siły, by stawić czoło niebezpieczeństwu, jakim jest nieobliczalny Mag.

Książka na pewno różni się od pozostałych; nie jest oparta na żadnej grze, co dla mnie jest już dużym plusem. Jest prowadzona z perspektywy Simeona i Pierrette, daje to różnorodność tej książce i pozwala zapoznać się z bohaterami. Sama akcja, nie jest zła, ale trzeba poczekać sporo czasu na jej rozwinięcie, bo część książki toczy się spokojniejszym tempem. Jeżeli chodzi o bohaterów, najbardziej polubiłam się z Simeonem, ale może dlatego, że Pierrette jest trochę nieporadna, a momentami nawet irytująca. Często zdarza się, że nie myśli nad konsekwencjami swoich czynów, w przeciwieństwie do naszego asasyna, który ostrożnie stawia wszelkie kroki. Domyślam się, że to był taki zabieg autorki, żeby pokazać te dwa zupełnie różne światy, z których pochodzą bohaterowie. Wątek Maga zaangażował mnie i sprawił, że przez całą książkę, do momentu ujawnienia jego tożsamości, zastanawiałam się, kim on jest. Odnośnie właśnie tego ujawnienia kim jest Mag, bardzo się zaskoczyłam, gdy bohaterowie dotarli do osoby, która nim jest. Relacja Pierrette i Simeona w pewnym momencie skoczyła na taki poziom, że myślałam i miałam nadzieję, że coś pomiędzy nimi będzie, ale pod tym względem trochę się zawiodłam. Podobnie zresztą jak na zakończeniu, które było szybkie, a jak dla mnie za szybkie. Odniosłam wrażenie, że autorka nie do końca miała już na nie pomysł. Jest w tej książce pewna mądrość, która dotyczy człowieka i jego wolności. Niektóre z przemyśleń bohaterów sobie zapisałam, ponieważ dla mnie były ciekawe lub w jakiś sposób głębokie. 
Jeżeli ktoś jest fanem Assassin's Creed, to jest to dobra książka, jednak nie spodziewajcie się tu Prekursorów czy Animusa. Nie jest idealna, ale jest po prostu dobra, trochę inna, ale to czyni ją poniekąd wyjątkową w serii książek, które są kropka w kropkę fabułą gry.

Kolejna książka z serii ,,Assassin's Creed", która jak zwykle polega na tym samym, a mianowicie powtrzymania Templariuszy przed znalezieniem artefaktu, który może być niebezpieczny dla ludzkości. Tutaj jednak mamy nie artefakt, a wynalazek. Akcja rozgrywa się w XIX wieku w Europie. Simeon Price w pewnych okolicznościach zostaje uznany za zmarłego. Los jednak kieruje go do...

,,Misterium" to książka rozgrywająca się na przestrzeni kilku dni, gdzie pewna wdowa wraz z wysoko funkcjonującym autystycznym synem, zamieszkują małe miasteczko Pinehaven. Tymczasem w znanej firmie, po cichu prowadzącej eksperymenty, wybucha pożar, ginie wielu ludzi, a tylko jednemu z nich udaje się uciec. Nie wynika z tego nic dobrego. Autystyczny chłopiec imieniem Woody próbuje się doszukać przyczyny śmierci swojego ojca, jednakże sprowadza olbrzymie kłopoty na swoją mamę i siebie. Kipp, golden retriever, o niezwykłej inteligencji, pod wpływem kilku istotnych wydarzeń, pragnie odnaleźć Woody'ego. Wszystko po to, by stawić czoła niebezpieczeństwu i ochronić chłopca.

Było to moje pierwsze zetknięcie z tym autorem. Kiedy zaczęłam ją czytać, od razu pochłonęła mnie w swoją fabułę. Książka jest napisana w taki sposób, że nie miałam ochoty się odrywać od lektury. Koontz pisze w taki sposób, jakby ten scenariusz naprawdę mógłby mieć miejsce w naszym świecie. Sam początek zaczyna się dość spokojnie, ale akcja już zaraz nabiera tempa. Właściwie nie odczułam, żeby akcja działa się w przeciągu kilku dni, a raczej tygodni, być może, że są przedstawiane historie różnych bohaterów, które dzieją się w tym samym czasie. Fascynowała mnie ta różnorodność bohaterów. Nie są zrobieni na jedno kopyto, a sympatia do nich zmienia się na przestrzeni książki. Moim faworytem zdecydowanie jest Kipp, uwielbiam to jak autor ożywił tego bohatera. Obawiałam się, że może zostać potraktowany po macoszemu, ale na szczęście tak nie było. Ale nie ukrywam, że zdobył moją sympatię dlatego, że wiąże swoją przyszłość zawodową z psami i jest psem, o którym marzyłam od dziecka 🥰
Woody dla mnie był świetnym chłopcem, skrytym, ale jego uczucia zostały fajnie uwypuklone. Wydaje mi się, że opisanie życia osoby z autyzmem zostało dobrze przedstawione, ale rozumiem, jeżeli ktoś może mieć inne zdanie na ten temat. Jego mama, może trochę wydawała się nadopiekuńcza, jednak widać było, że mają silną więź. Pod koniec miałam jednak wrażenie, że relacje pomiędzy bohaterami rozwijają się za szybko. Było parę momentów, kiedy zastanawiałam się, o co chodzi w danym rozdziale i chciałam jak najszybciej przeskoczyć do głównego wątku, ale to chyba świadczy o tym, że zaangażowałam się w tę historię.
Końcówka wywołała we mnie dużo emocji. Niepewności, spięcia, pytań czy wszystko będzie dobrze. Były też wzruszenia. Nie do końca akceptuje zamysł, że dobro zwycięża ze złem. Zakończenie może trochę przesłodzone, ale akceptuje je.
Kwestia, która była dla mnie ważna przy zakupie, to czy książka będzie faktycznie horrorem, jak ją do tej kategorii zaliczono. Niestety nie odczułam tego dreszczyku emocji. Bardziej przypomina to książkę pełną akcji, niż coś, po czym nie mogłabym zasnąć.
Fajna książka, ale jeżeli ktoś oczekuje horroru, czegoś mocnego, to może się trochę zawieść.

,,Misterium" to książka rozgrywająca się na przestrzeni kilku dni, gdzie pewna wdowa wraz z wysoko funkcjonującym autystycznym synem, zamieszkują małe miasteczko Pinehaven. Tymczasem w znanej firmie, po cichu prowadzącej eksperymenty, wybucha pożar, ginie wielu ludzi, a tylko jednemu z nich udaje się uciec. Nie wynika z tego nic dobrego. Autystyczny chłopiec imieniem Woody...