Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety muszę dać jedną gwiazdkę, chociaż książka nie zasługuje na to. Wywody nie są poparte żadną współczesną wiedzą na temat żywienia, nie mogę zaliczyć jej do pozycji popularnonaukowych. Książka napisana na podstawie własnych doświadczeń obejmujących zbyt krótki wycinek czasu, by wysuwać tak dalekosiężne wnioski. Niestety widać dyletanctwo autorki.

Niestety muszę dać jedną gwiazdkę, chociaż książka nie zasługuje na to. Wywody nie są poparte żadną współczesną wiedzą na temat żywienia, nie mogę zaliczyć jej do pozycji popularnonaukowych. Książka napisana na podstawie własnych doświadczeń obejmujących zbyt krótki wycinek czasu, by wysuwać tak dalekosiężne wnioski. Niestety widać dyletanctwo autorki.

"Kolejna trzydziestolatka szukająca szczęścia w miłości" - tak myślałam zanim zabrałam się do czytania Ścieżek życia. A jednak Julia, bohaterka książki, i jej historia jest inna. Julię polubiłam od samego początku: jest taka jak ja, jak wiele kobiet trzydziestoletnich (i starszych też). Czytając książkę nie odczułam żadnego zgrzytu, typu: jak ona zdobyła tę super pracę, skąd wzięła pieniądze na budowę tak dużego domu, co takiego się stało, że nagle weszła do innej bajki, w której mnie nie ma. Julia od początku do końca była dla mnie fajną kumpelką, z którą mogłam pogadać o dietach, celulicie, pechowych randkach. A przy tym Julia okazała się pogodną i bardzo przyjacielską osobą, która opiekuje się zwierzyńcem przyjaciółki i chorym sąsiadem, a robi to tak naturalnie, bez czekania na nagrodę.
W książce nie ma długich opisów ludzi, miejsc czy przyrody, a jednak czytając Ścieżki życia widziałam naklejkę na butelce Carlo Rossi, i słońce przedzierające się przez drzewa, parę spacerującą po lesie, puchatą kurtkę i zieloną koszulę nocną w żółte grochy.
Z Julia spędziłam kilka wieczorów i żal było się rozstawać, dlatego
z ciekawością zabieram się do kolejnej książki Edyty Kowalskiej.

"Kolejna trzydziestolatka szukająca szczęścia w miłości" - tak myślałam zanim zabrałam się do czytania Ścieżek życia. A jednak Julia, bohaterka książki, i jej historia jest inna. Julię polubiłam od samego początku: jest taka jak ja, jak wiele kobiet trzydziestoletnich (i starszych też). Czytając książkę nie odczułam żadnego zgrzytu, typu: jak ona zdobyła tę super pracę,...

Książka, która pozwala zastanowić się nad swoim życiem, zmienić coś, uporządkować. Bardzo dobra.

Książka, która pozwala zastanowić się nad swoim życiem, zmienić coś, uporządkować. Bardzo dobra.

Kilka razy zabierałam się do przeczytania tej książki. Na początku drażnił mnie styl autora. Jednak potem wciągnęła mnie.

Kilka razy zabierałam się do przeczytania tej książki. Na początku drażnił mnie styl autora. Jednak potem wciągnęła mnie.

Książka bardzo mi się podobała. Dzięki niej zajrzałam w głąb siebie, odkryłam, co jest dla mnie ważne.

Książka bardzo mi się podobała. Dzięki niej zajrzałam w głąb siebie, odkryłam, co jest dla mnie ważne.

Lubię obie panie, zarówno D. Wellman jak i P. Młynarską, zawsze wydawało mi się, że maja podobne do mojego widzenie świata. Teraz jestem tego pewna. Książkę czytałam z przyjemnością. Listy P. Doroty są takie jak ona - spokojne, pełne zrozumienia, z poczuciem humoru, bo takie jest też jej życie. W listach p. Pauliny czuje się walkę, niezgodę na niesprawiedliwość czy bierność. Listy odzwierciedlają jej drogę życiową: wczesną samodzielność, zbyt wczesne macierzyństwo, trudy dnia codziennego.
Śmiało i odważnie prezentują swoje zdanie dotyczące różnych dziedzin życia. Polecam. Warto.

Lubię obie panie, zarówno D. Wellman jak i P. Młynarską, zawsze wydawało mi się, że maja podobne do mojego widzenie świata. Teraz jestem tego pewna. Książkę czytałam z przyjemnością. Listy P. Doroty są takie jak ona - spokojne, pełne zrozumienia, z poczuciem humoru, bo takie jest też jej życie. W listach p. Pauliny czuje się walkę, niezgodę na niesprawiedliwość czy...

Kto z nas nie lubi Włoch, zabytków, kultury, jedzenia, zwyczajów? Tak naprawdę tego wszystkiego zabrakło mi w tej książce. Nie czułam atmosfery Rzymu. Fabuła banalna, język i styl ubogi. Jak dla mnie książka zbyt infantylna.

Kto z nas nie lubi Włoch, zabytków, kultury, jedzenia, zwyczajów? Tak naprawdę tego wszystkiego zabrakło mi w tej książce. Nie czułam atmosfery Rzymu. Fabuła banalna, język i styl ubogi. Jak dla mnie książka zbyt infantylna.