Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ponieważ z szachami mam niewiele wspólnego, do „Gambita królowej” podchodziłam z ogromną rezerwą. Mimo wciąż rosnącej popularności serialu, ja jakoś nie mogłam się przemóc. Pomogło mi w tym dopiero odkrycie papierowej wersji. Pomyślałam: „raz kozie śmierć” i… przepadłam.

Książka jest niezwykle lekka i przyjemna w czytaniu. Dosłownie się ją połyka. Wydawać by się mogło, że opisy partii szachowych, o których nie ma się bladego pojęcia, będą nużące i irytujące, jednakże nie tym razem! Akcja rozwija się niesamowicie szybko, nabiera niesamowitego tempa, by potem ostro wyhamować i skończyć w najmniej spodziewanym momencie. To jedna z książek po przeczytaniu której można pomyśleć: „szkoda, że to już koniec”. Chociaż nie jest to książka wysokich lotów, jest w niej coś niezwykle ujmującego. To wciągająca historia o dojrzewaniu, buntowi kobiety wobec zmaskulinizowanej społeczności szachistów i o problemach z uzależnieniem.

Główną bohaterkę poznajemy w wieku ośmiu lat, gdy po śmierci matki trafia do sierocińca. Szybko zostajemy wprowadzeni w świat szachów, który Beth Harmon odkrywa wraz z nami dzięki zaskakującemu udziałowi jednego z pracowników placówki. Dorastamy z nią, ucząc się kolejnych zagrań i pokonując różne życiowe perypetie. Beth jest niezwykle absorbującą postacią, przez co momentami drugoplanowe postaci tracą na wyrazistości i przestajemy na nie zwracać uwagę.

„Gambit królowej” wciąga, ukazuje ogromną pasję i determinację w dążeniu do celu. Uświadamia, że mimo upadku wciąż można się podnieść i zawalczyć o swoje marzenia.

Teraz z czystym sumieniem mogę się zabrać za serial!

Ponieważ z szachami mam niewiele wspólnego, do „Gambita królowej” podchodziłam z ogromną rezerwą. Mimo wciąż rosnącej popularności serialu, ja jakoś nie mogłam się przemóc. Pomogło mi w tym dopiero odkrycie papierowej wersji. Pomyślałam: „raz kozie śmierć” i… przepadłam.

Książka jest niezwykle lekka i przyjemna w czytaniu. Dosłownie się ją połyka. Wydawać by się mogło, że...