Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podczas gdy poprzednie tomy wymagały od czytelnika nieustannego skupienia (a nawet świadomego pomijania co bardziej rozbudowanych didaskaliów, żeby nie zaburzać sobie w głowie ciągłości narracji), Man-Machine Interface jest kuriozalnym przerostem formy nad treścią. Perypetie "Motoko Aramaki" ani nas ziębią ani grzeją - co do jej prawdziwej tożsamości możemy snuć tylko podejrzenia, a sama fabuła jest tak zagmatwana, że wręcz niemożliwa do śledzenia. Na domiar złego coraz bardziej widoczna miłość autora do komputerowych renderów powoduje, że po przeczytaniu w głowie zostaje jedynie zamęt, rozczarowanie i głębokie uczucie frustracji. Gwałt na marce, serdecznie nie polecam.

Podczas gdy poprzednie tomy wymagały od czytelnika nieustannego skupienia (a nawet świadomego pomijania co bardziej rozbudowanych didaskaliów, żeby nie zaburzać sobie w głowie ciągłości narracji), Man-Machine Interface jest kuriozalnym przerostem formy nad treścią. Perypetie "Motoko Aramaki" ani nas ziębią ani grzeją - co do jej prawdziwej tożsamości możemy snuć tylko...