Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka napisana bardzo przystępnym językiem i z poczuciem humoru. Fajnie sie zaczyna(Pepsi). Dużo ciekawostek, niektóre kompletnie zaskakujące, ale za długie i zbyt szczegółowe "typowo matematyczne" fragmenty nieco nużące.

Książka napisana bardzo przystępnym językiem i z poczuciem humoru. Fajnie sie zaczyna(Pepsi). Dużo ciekawostek, niektóre kompletnie zaskakujące, ale za długie i zbyt szczegółowe "typowo matematyczne" fragmenty nieco nużące.

Spędziłam dwa sympatyczne wieczory w towarzystwie bohaterów wykreowanych przez Anttiego Tuomainena. Książka podobała mi się znacznie mniej od wcześniejszych powieści autora, ale jako niewymagająca rozrywka sprawdza się całkiem dobrze.

Spędziłam dwa sympatyczne wieczory w towarzystwie bohaterów wykreowanych przez Anttiego Tuomainena. Książka podobała mi się znacznie mniej od wcześniejszych powieści autora, ale jako niewymagająca rozrywka sprawdza się całkiem dobrze.

Książka słusznie porównywana do "Przeminęło z wiatrem". Obie powieści mają wiele wspólnego, również porównywalną objętość, ale "Pokonanych" czytało mi się lepiej. Losy rosyjskiej arystokracji wciągnęły mnie od pierwszej strony. Polecam

Książka słusznie porównywana do "Przeminęło z wiatrem". Obie powieści mają wiele wspólnego, również porównywalną objętość, ale "Pokonanych" czytało mi się lepiej. Losy rosyjskiej arystokracji wciągnęły mnie od pierwszej strony. Polecam

Genialna powieść Gonczarowa.
Historia Ili Iljicza Obłomowa, który nie potrafi się odnaleźć w zmieniającej się na jego oczkach rzeczywistości. Apatia, bierność, budzące zdumienie, ale i uśmiech lenistwo głównego bohatera zostały oddane w sposób niezwykle realistyczny.

Genialna powieść Gonczarowa.
Historia Ili Iljicza Obłomowa, który nie potrafi się odnaleźć w zmieniającej się na jego oczkach rzeczywistości. Apatia, bierność, budzące zdumienie, ale i uśmiech lenistwo głównego bohatera zostały oddane w sposób niezwykle realistyczny.

Łzy komsomołki raz, no to chlup.
Esencja rosyjskości w pigułce. "Moskwa - Pietuszki" jest strasznie zabawna i zabawnie straszna, a przy tym tak szczera i mimo wszystko gorzka. Czytając, ma się nadzieję, że ta dziwna, zakrapiana alkoholem podróż nigdy się nie skończy. Polecam

Łzy komsomołki raz, no to chlup.
Esencja rosyjskości w pigułce. "Moskwa - Pietuszki" jest strasznie zabawna i zabawnie straszna, a przy tym tak szczera i mimo wszystko gorzka. Czytając, ma się nadzieję, że ta dziwna, zakrapiana alkoholem podróż nigdy się nie skończy. Polecam

Marzę o odwiedzeniu Alaski i możliwości podziwiania jej dzikiej, nieokiełznanej przyrody. Dzięki "Wielkiej samotności" udało mi się odwiedzić ten niesamowity region świata za co jestem autorce niezmiernie wdzięczna. Piękna historia.

Marzę o odwiedzeniu Alaski i możliwości podziwiania jej dzikiej, nieokiełznanej przyrody. Dzięki "Wielkiej samotności" udało mi się odwiedzić ten niesamowity region świata za co jestem autorce niezmiernie wdzięczna. Piękna historia.

Ta część przygód mojego ukochanego Erastra wyjątkowo nie przypadła mi do gustu. Niby wszystko jak być powinno - i akcja, i humor - ale jednak czegoś mi zabrakło. "Nie żegnam się" to do tej pory najsłabszy tom z Fandorinem.

Ta część przygód mojego ukochanego Erastra wyjątkowo nie przypadła mi do gustu. Niby wszystko jak być powinno - i akcja, i humor - ale jednak czegoś mi zabrakło. "Nie żegnam się" to do tej pory najsłabszy tom z Fandorinem.

Jak Rosja to musi być rewolucja. A jak rewolucja to bez ludzkich dramatów ani rusz.
Uniwersalna opowieść o miłości, która zachwycać będzie również następne pokolenia.

Jak Rosja to musi być rewolucja. A jak rewolucja to bez ludzkich dramatów ani rusz.
Uniwersalna opowieść o miłości, która zachwycać będzie również następne pokolenia.

"Zaproszenie na egzekucję" to książka o wiele lepsza od popularniejszej, bo kontrowersyjnej "Lolity", którą jakoś zachwycić się nie potrafię.

"Zaproszenie na egzekucję" to książka o wiele lepsza od popularniejszej, bo kontrowersyjnej "Lolity", którą jakoś zachwycić się nie potrafię.

Bułhakow wziął i napisał, a ludzie od dziesięcioleci czytają, analizują, interpretują i się zakochują w tej zwariowanej historii, w której nic nie ma sensu, ale wszystko ma sens. Genialny utwór.

Bułhakow wziął i napisał, a ludzie od dziesięcioleci czytają, analizują, interpretują i się zakochują w tej zwariowanej historii, w której nic nie ma sensu, ale wszystko ma sens. Genialny utwór.

"Rewizor" to najbardziej przerażający utwór Gogola, bo jest w nim tyle prawdy o nas samych i otaczającym nas świecie, że aż bije ona w oczy. Świat idzie do przodu, ale ludzie się nie zmieniają. "Rewizor" nadal aktualny.

"Rewizor" to najbardziej przerażający utwór Gogola, bo jest w nim tyle prawdy o nas samych i otaczającym nas świecie, że aż bije ona w oczy. Świat idzie do przodu, ale ludzie się nie zmieniają. "Rewizor" nadal aktualny.

Piękna i poruszająca historia o miłości, która rozpala do czerwoności, ale też pozostawia za sobą same zgliszcza. Spodziewajcie się potoku łez wzruszenia.

Piękna i poruszająca historia o miłości, która rozpala do czerwoności, ale też pozostawia za sobą same zgliszcza. Spodziewajcie się potoku łez wzruszenia.

Genialna propozycja dla ludzi cierpiących na nadmiar wolnego czasu lub bezsenności, bo "Wojny i pokoju" w weekend nie sposób przeczytać. Warto się potrudzić - to Tołstoj w najlepszym wydaniu.

Genialna propozycja dla ludzi cierpiących na nadmiar wolnego czasu lub bezsenności, bo "Wojny i pokoju" w weekend nie sposób przeczytać. Warto się potrudzić - to Tołstoj w najlepszym wydaniu.

Genialna propozycja dla ludzi cierpiących na nadmiar wolnego czasu lub bezsenności, bo "Wojny i pokoju" w weekend nie sposób przeczytać. Warto się potrudzić - to Tołstoj w najlepszym wydaniu.

Genialna propozycja dla ludzi cierpiących na nadmiar wolnego czasu lub bezsenności, bo "Wojny i pokoju" w weekend nie sposób przeczytać. Warto się potrudzić - to Tołstoj w najlepszym wydaniu.

Senny na pozór dworek ziemiański na nudnej i dalekiej prowincji aż kipi od emocji. Według mnie sztukę o wiele lepiej się ogląda niż się ją czyta, jak w przypadku większości dzieł Czechowa.

Senny na pozór dworek ziemiański na nudnej i dalekiej prowincji aż kipi od emocji. Według mnie sztukę o wiele lepiej się ogląda niż się ją czyta, jak w przypadku większości dzieł Czechowa.

Genialna książka genialnego autora. Przy każdym czytaniu można odkryć w niej coś nowego - po tym poznaje się, ze mamy do czynienia z dziełem geniusza

Genialna książka genialnego autora. Przy każdym czytaniu można odkryć w niej coś nowego - po tym poznaje się, ze mamy do czynienia z dziełem geniusza

Lektura szkolna, która w odróżnieniu od większości książek na liście pozycji obowiązkowych, nie nużyła i zachęcała do zapoznania się z innymi dziełami autora. Arcydzieło literatury rosyjskiej, arcydzieło literatury światowej.

Lektura szkolna, która w odróżnieniu od większości książek na liście pozycji obowiązkowych, nie nużyła i zachęcała do zapoznania się z innymi dziełami autora. Arcydzieło literatury rosyjskiej, arcydzieło literatury światowej.