Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fragmenty opowiadające o pacjentach Bronnie są ciekawe i niosą fajne przesłanie. Moim zdaniem książka sporo traci na rozdziałach, w których autorka radzi jak wyjść z depresji rozpalając ognisko albo ustrzec się od operacji przez wymioty...
Trochę o sensie życia, trochę o tym jaka autorka jest uduchowiona i niezwykła (głównie wg niej samej).

Fragmenty opowiadające o pacjentach Bronnie są ciekawe i niosą fajne przesłanie. Moim zdaniem książka sporo traci na rozdziałach, w których autorka radzi jak wyjść z depresji rozpalając ognisko albo ustrzec się od operacji przez wymioty...
Trochę o sensie życia, trochę o tym jaka autorka jest uduchowiona i niezwykła (głównie wg niej samej).

Książka jest bardzo nierówna. Według mnie warte uwagi są teksty Krzysztofa Środy, Małgorzaty Rejmer, Filipa Springera, Włodzimierza Pessela, Beaty Chomątowskiej, Marii Poprzeckiej i Andy Rottenberg. Pozostałe niewiele wnoszą lub wręcz ciężko przez nie przebrnąć.

Książka jest bardzo nierówna. Według mnie warte uwagi są teksty Krzysztofa Środy, Małgorzaty Rejmer, Filipa Springera, Włodzimierza Pessela, Beaty Chomątowskiej, Marii Poprzeckiej i Andy Rottenberg. Pozostałe niewiele wnoszą lub wręcz ciężko przez nie przebrnąć.

Przeczytałam w jeden dzień. Niestety w innych książkach autorki najbardziej dotyka to, że są oparte na prawdziwych wydarzeniach, to ich największa wartość. Tutaj mamy po prostu historię jak wiele innych.

Przeczytałam w jeden dzień. Niestety w innych książkach autorki najbardziej dotyka to, że są oparte na prawdziwych wydarzeniach, to ich największa wartość. Tutaj mamy po prostu historię jak wiele innych.