Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Muszę przyznać, że spodziewałem się po tej pozycji więcej - prawdopodobnie przez fakt że wszyscy w mediach i nie tylko o niej wypowiadali się raczej w superlatywach, aniżeli zwracali uwagę na minusy. Nie wykluczam też faktu, że moje oczekiwania mogły być zbyt duże.

Do rzeczy przechodząc, książka zła nie była, czytliwa, dosyć prostym językiem skonstruowana. Główny bohater był nieciekawy, mdły. Nie jeden raz wolałbym śledzić historię oczami innej postaci pojawiającej się w książce niż Artema. "Antagoniści", że tak nazwę wszystkich którzy śmieli stanąć na drodze Artemowi, byli także nieciekawi. Postępowali szablonowo, można się było spodziewać co będą robić czy jaki będzie ich motyw. A jak już jesteśmy przy przewidywalności, po paru pierwszych rozdziałach równie łatwo domyślić się jaki będzie schemat następnych. Rozumiem tutaj zamysł autora - stworzył niemałą społeczność Metra, chciał ją w całości albo przynajmniej większej części przedstawić i mieć dalej wolną rękę. Dla mnie wyszło to trochę sztucznie, na przymus. Co do plusów, zdecydowanie zaliczyłbym tutaj pomysł i realizację pomysłu utworzenia Metrowskiej społeczności, portrety niektórych naprawdę świetnych postaci pobocznych i samą końcówkę książki, której spoilerować zamiaru nie mam. Powiem tyle, że mimo wszystko nie spodziewałem się takiego finału i byłem nim pozytywnie zaskoczony.

Podsumowując, lektura do przeczytania. W mojej opinii nie najwybitniejsza z książek jakie kiedykolwiek powstały, ale nadal dobra. Za drugą część zabrać się zamierzam, bo mimo wszystko nadal ciekaw jestem co autor na nią przewidział.

Muszę przyznać, że spodziewałem się po tej pozycji więcej - prawdopodobnie przez fakt że wszyscy w mediach i nie tylko o niej wypowiadali się raczej w superlatywach, aniżeli zwracali uwagę na minusy. Nie wykluczam też faktu, że moje oczekiwania mogły być zbyt duże.

Do rzeczy przechodząc, książka zła nie była, czytliwa, dosyć prostym językiem skonstruowana. Główny bohater...

Z pewnością zła to książka nie była, ale najlepszą też jej nie określę. Napisana prostym językiem, nieskomplikowana i nie za długa stanowiła przyjemną lekturę na wieczór. Jak większość książki była dla mnie taką nietrudną pozycją skierowaną do młodzieży, tak na ostatnich stu stronach zdecydowanie dało się odczuć klimat Dragon Age'a.

Z pewnością zła to książka nie była, ale najlepszą też jej nie określę. Napisana prostym językiem, nieskomplikowana i nie za długa stanowiła przyjemną lekturę na wieczór. Jak większość książki była dla mnie taką nietrudną pozycją skierowaną do młodzieży, tak na ostatnich stu stronach zdecydowanie dało się odczuć klimat Dragon Age'a.

Ta część jest częścią drugą tylko w teorii, gdyż praktycznie to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń z pierwszej księgi. Ot, taki chwyt marketingowy, żeby wydawało się więcej niż jest. Choć domyślam się, jaki był cel podziału i nie mam zamiaru nikogo obrażać czy urażać, przejdę do części właściwej.

Pierwszą czytało się lekko, a tą jeszcze lżej. Tutaj bohaterowie [wreszcie] się spotykają i właściwa akcja dopiero się zaczyna. Bez bólu ani specjalnej satysfakcji stwierdzam, że długość jej odpowiednia była. Końcówka trochę mnie znudziła, ale mogło to być spowodowane zwyczajną chęcią snu po męczącym dniu. Pomijając.
Zachowanie głównych ulega lekkiej zmianie, nie powiem żeby satysfakcjonującej; wydała mi się naiwna, z lekka przerysowana i zbyt "epicka".
Wydarzenia potoczyły się płynnie. Nie za szybko. Własnym tempem. I było ich zdecydowanie więcej niż w poprzedniej. Ale poprzednia miała służyć bardziej za przedstawienie bohaterów i ich przeszłości, także to nawet nie jest minus.
Styl na tyle prosty, że nie wymaga skupiania. Takie idealne na nudny dzień, chęć odmóżdżenia czy chęć na przeczytanie czegoś prostego.

Nie stwierdzam tym samym, że pozycja jest słaba. Fakt, czytało się lepsze. Warto się jednak z tytułem zapoznać, bo to dobra książka.

Ta część jest częścią drugą tylko w teorii, gdyż praktycznie to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń z pierwszej księgi. Ot, taki chwyt marketingowy, żeby wydawało się więcej niż jest. Choć domyślam się, jaki był cel podziału i nie mam zamiaru nikogo obrażać czy urażać, przejdę do części właściwej.

Pierwszą czytało się lekko, a tą jeszcze lżej. Tutaj bohaterowie [wreszcie]...