Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Swego czasu, na studiach badałam te wszystkie wątki, które zawarł w Valisie Dick (zwł. że akurat studiowałam min. wczesne chrześcijaństwo) i nie ma dzidzi, Dick nic na poczekaniu nie wymyślił, ani nie zrobił jedynie porządnego riserczu - to w nim siedziało na pewno od lat.
Książka niesamowita, numer jeden przez wiele, wiele lat (potem musiał się posunąć i zrobić miejsce dla Lewej reki ciemności, Innych pieśni i jeszcze paru, niekoniecznie s-f. Bo moje książki najukochańsze nie dzielą się na kategorie, wszystkie są po prostu rewelacyjna literaturą piękną.

Swego czasu, na studiach badałam te wszystkie wątki, które zawarł w Valisie Dick (zwł. że akurat studiowałam min. wczesne chrześcijaństwo) i nie ma dzidzi, Dick nic na poczekaniu nie wymyślił, ani nie zrobił jedynie porządnego riserczu - to w nim siedziało na pewno od lat.
Książka niesamowita, numer jeden przez wiele, wiele lat (potem musiał się posunąć i zrobić miejsce...

Król - ojciec i patron s-f dla myślących. Powieść, która powinna być klasyfikowana w nurcie głównym literatury. Filozofia chrześcijańska, herezje, przyszłość ludzkości, odwieczna wojna i nieszalone szaleństwa Dicka.

Król - ojciec i patron s-f dla myślących. Powieść, która powinna być klasyfikowana w nurcie głównym literatury. Filozofia chrześcijańska, herezje, przyszłość ludzkości, odwieczna wojna i nieszalone szaleństwa Dicka.

To niesamowite, ale ta autobiograficzna książka jest jednym z najlepszych manifestów antywojennych, jakie znam, mimo że formalnie nim nie jest, a Graves rzetelnie i z oddaniem spełniał swoje frontowe obowiązki. Nie pisząc nic w stylu "wojna to zło", "przeżyłem straszne chwile" itp., bez realistycznych opisów tego, czego zazwyczaj się spodziewamy w takich książkach (ból, śmierć, strach) stworzył - i śmiem twierdzić, że z premedytacją - jedno z najjaskrawiej antywojennych dzieł. Przy czym jest to jakby mimochodem, książka opisuje część życia Gravesa i wygląda, jak cześć większej narracji. mimo, ze jest zamknięta całością.
Poza tym już cała rodzina wie, że na nagrobku mam mieć wyryte: wszystkiemu do widzenia.

To niesamowite, ale ta autobiograficzna książka jest jednym z najlepszych manifestów antywojennych, jakie znam, mimo że formalnie nim nie jest, a Graves rzetelnie i z oddaniem spełniał swoje frontowe obowiązki. Nie pisząc nic w stylu "wojna to zło", "przeżyłem straszne chwile" itp., bez realistycznych opisów tego, czego zazwyczaj się spodziewamy w takich książkach (ból,...