Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lektura wymagająca czasu i skupienia. Najdłużej czytana przeze mnie ostatnio książka. Skłania do refleksji nad ludzkim losem, kolejnymi etapami życia i przemijaniem, czemu sprzyja zaburzona chronologia wydarzeń. Dla wszystkich, którzy chcą rozkoszować się piękną polszczyzną, którą bez wątpienia po mistrzowsku posługuje się Autor.

Lektura wymagająca czasu i skupienia. Najdłużej czytana przeze mnie ostatnio książka. Skłania do refleksji nad ludzkim losem, kolejnymi etapami życia i przemijaniem, czemu sprzyja zaburzona chronologia wydarzeń. Dla wszystkich, którzy chcą rozkoszować się piękną polszczyzną, którą bez wątpienia po mistrzowsku posługuje się Autor.

Rewelacyjna książka! Pachnące wsią wspomnienia z dzieciństwa, wcale nie sielankowego. Bo jak tu mówić o sielance, gdy człowiek czuje się niechciany? Wakacyjne wyjazdy do dziadków stają się dla nastoletniej bohaterki punktem wyjścia do obserwacji ludzkich zachowań: dziwnych, okrutnych, niezrozumiałych. Despotyczny dziadek, nieszczęśliwa mama, nieobecny myślami ojciec. Smutek miesza się z błogimi wspomnieniami dziecięcych przyjaźni i zabaw. Cudowna lektura, szczerze polecam.

Rewelacyjna książka! Pachnące wsią wspomnienia z dzieciństwa, wcale nie sielankowego. Bo jak tu mówić o sielance, gdy człowiek czuje się niechciany? Wakacyjne wyjazdy do dziadków stają się dla nastoletniej bohaterki punktem wyjścia do obserwacji ludzkich zachowań: dziwnych, okrutnych, niezrozumiałych. Despotyczny dziadek, nieszczęśliwa mama, nieobecny myślami ojciec. Smutek...

Moim zdaniem nieco gorsza (bardziej nierówna) niż część pierwsza, ale nie na tyle, żeby jakoś istotnie wpłynęło to na ogólną ocenę. Nadal wciąga i wzbudza ciekawość co do dalszych losów bohaterów. A mamy tu nie tylko kilaka nowych postaci, ale również te, które wcześniej były epizodyczne, zyskują na znaczeniu (nieco irytujący Tymian). Sofja nadal nie ma łatwo, walczy o przeżycie i zachowanie resztek człowieczeństwa. Dociera też do wielu informacji związanych z ekspedycją swego ojca. Ogólnie jest dość dobre tempo, ciekawe zwroty akcji - wszystko to jest dowodem niesamowitej wyobraźni autora. A On pisze pięknie i dowcipnie zarazem. Czekam na kolejną część.

Moim zdaniem nieco gorsza (bardziej nierówna) niż część pierwsza, ale nie na tyle, żeby jakoś istotnie wpłynęło to na ogólną ocenę. Nadal wciąga i wzbudza ciekawość co do dalszych losów bohaterów. A mamy tu nie tylko kilaka nowych postaci, ale również te, które wcześniej były epizodyczne, zyskują na znaczeniu (nieco irytujący Tymian). Sofja nadal nie ma łatwo, walczy o...