Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakkolwiek lubię Żulczyka, to jednak ta powieść zupełnie do mnie nie przemawia. Powiem więcej - nawet mnie przy czytaniu wymęczyła. Nie mój klimat, na dodatek sporo dłużyzn. W Wikipedii określana jest jako "powieść emo" - cóż, może dlatego iż nigdy emo nie byłem (łysiejący metal ze mnie;) , nie czuję klimatu. Może za stary jestem...
W sumie się cieszę, że czytanie Żulczyka zacząłem od "Wzgórza psów" i "Ślepnąc od świateł", które to powieści mi się podobały. Bo gdybym zaczął od "Radia Armageddon", to być może na tej pozycji autora bym poprzestał.
Przy czym nie mówię, że jest to powieść zła - po prostu nie trafia w me gusta. 6/10

Jakkolwiek lubię Żulczyka, to jednak ta powieść zupełnie do mnie nie przemawia. Powiem więcej - nawet mnie przy czytaniu wymęczyła. Nie mój klimat, na dodatek sporo dłużyzn. W Wikipedii określana jest jako "powieść emo" - cóż, może dlatego iż nigdy emo nie byłem (łysiejący metal ze mnie;) , nie czuję klimatu. Może za stary jestem...
W sumie się cieszę, że czytanie Żulczyka...

Literatura obozowa napisana przez człowieka, który przez to piekło przeszedł, podobnie jak Grzesiuk. Tym się różni od modnych ostatnio arcydzieł typu "Miłość w Auschwitz", "Bibliotekarka z Auschwitz", "Hans z Auschwitz"... Do realizmu opowiadań, podobnie jak u Grzesiuka (choć ten lubił trochę konfabulować) nie można mieć zastrzeżeń. Jako do dzieła literackiego również - mimo to (a może właśnie dlatego) większe wrażenie na mnie wywarło "Pięć lat kacetu". Niemniej, polecam jak najbardziej - tym, którzy nie mają przesytu tą tematyką.
Egzemplarz który recenzuję jest to wydanie Bellony z 2022 roku, ale chyba wiele się od tego nie różni.
Polecam.

Literatura obozowa napisana przez człowieka, który przez to piekło przeszedł, podobnie jak Grzesiuk. Tym się różni od modnych ostatnio arcydzieł typu "Miłość w Auschwitz", "Bibliotekarka z Auschwitz", "Hans z Auschwitz"... Do realizmu opowiadań, podobnie jak u Grzesiuka (choć ten lubił trochę konfabulować) nie można mieć zastrzeżeń. Jako do dzieła literackiego również -...

Powieść rewelacyjna, aczkolwiek nie czytało mi się jej łatwo. Po pierwsze, "Opowieść podręcznej" czytałem rok temu i wielu kwestii nie pamiętałem. Chcąc w pełni zrozumieć tę książkę, najlepiej czytać bezpośrednio po pierwszej części. Po drugie, akcja rozkręca się dość powoli, by dopiero po przekroczeniu połowy powieści nabrać dynamiki. Po trzecie - sama tematyka nie jest lekka.
Mogę (wraz z prof. Roszkowskim;)) polecić. 9/10.

Powieść rewelacyjna, aczkolwiek nie czytało mi się jej łatwo. Po pierwsze, "Opowieść podręcznej" czytałem rok temu i wielu kwestii nie pamiętałem. Chcąc w pełni zrozumieć tę książkę, najlepiej czytać bezpośrednio po pierwszej części. Po drugie, akcja rozkręca się dość powoli, by dopiero po przekroczeniu połowy powieści nabrać dynamiki. Po trzecie - sama tematyka nie jest...