Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Esencja kryminału, podana z nutką sarkazmu, humoru i nieprzewidzianych zwrotów akcji. Idealna książka na jeden w wieczór.

Esencja kryminału, podana z nutką sarkazmu, humoru i nieprzewidzianych zwrotów akcji. Idealna książka na jeden w wieczór.

Historia pogodzenia się z samą sobą, że swoimi oczekiwaniami i ograniczeniami.

Historia pogodzenia się z samą sobą, że swoimi oczekiwaniami i ograniczeniami.

Trochę się zawiodłam na tej pozycji. Odnoszę wrażenie, że autor wykorzystując falę popularności "Czerwonej Królowej" i dwóch kolejnych części, próbuje wycisnąć z tego ile się da. Szkoda, że nie idzie to z jakością. A w tle zapowiedź bodajże dwóch kolejnych pozycji.

Trochę się zawiodłam na tej pozycji. Odnoszę wrażenie, że autor wykorzystując falę popularności "Czerwonej Królowej" i dwóch kolejnych części, próbuje wycisnąć z tego ile się da. Szkoda, że nie idzie to z jakością. A w tle zapowiedź bodajże dwóch kolejnych pozycji.

Nie lubię książek przeplatanych chronologicznie, aż tak dosadnie. Dlatego tą przeczytałam zgodnie z biegiem wydarzeń, przeskakują między rozdziałami. Historia wciągająca i nieprawdopodobna, jednak z pozytywnym zakończeniem jak to w 99% książek z tego gatunku. Bardzo przystępny styl pisania autorki. Polecam ;)

Nie lubię książek przeplatanych chronologicznie, aż tak dosadnie. Dlatego tą przeczytałam zgodnie z biegiem wydarzeń, przeskakują między rozdziałami. Historia wciągająca i nieprawdopodobna, jednak z pozytywnym zakończeniem jak to w 99% książek z tego gatunku. Bardzo przystępny styl pisania autorki. Polecam ;)

Coś jest w tym wiecznie tetniącym wewnętrznie wqrwie.

Coś jest w tym wiecznie tetniącym wewnętrznie wqrwie.

Pół doby z życia wycięte ale było warto.
Kurtka - nawet polubiłam ale okazał się cwelem
Pazina - pi$da
Jacuś - żal :(
Darus - wspaniale zbudowana postać psychopaty
... tyle emocji i większość z pogranicza mroku i psyche ale to już normalne w książka tego autora.
Są książki, w których rzeczywistość to różowa chmurka, tu ta chmurka daje niezły odlot.

Pół doby z życia wycięte ale było warto.
Kurtka - nawet polubiłam ale okazał się cwelem
Pazina - pi$da
Jacuś - żal :(
Darus - wspaniale zbudowana postać psychopaty
... tyle emocji i większość z pogranicza mroku i psyche ale to już normalne w książka tego autora.
Są książki, w których rzeczywistość to różowa chmurka, tu ta chmurka daje niezły odlot.

Porywająca i wciągająca.

Porywająca i wciągająca.

Więcej w tej pozycji własnych przemyśleń dot. własnego "ja" niż rzeczywistości pracy w policji. Spodziewałam się czegoś więc ale nie jest źle.

Więcej w tej pozycji własnych przemyśleń dot. własnego "ja" niż rzeczywistości pracy w policji. Spodziewałam się czegoś więc ale nie jest źle.

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Po przeczytaniu pierwszej części, poczułam się jak po przeczytaniu swego rodzaju "Mody na sukces" w wersji książkowej. Wizja kolejnych dwóch części, które są w tym samym stylu napisane spowodowała, że ograniczyłam się tylko do przeczytania epilogów. Drodzy czytelnicy mam wrażenie, że będzie z tego jeszcze przynajmniej jedna cześć, jak nie dwie.

Nie rozumiem zachwytów nad tą książką. Po przeczytaniu pierwszej części, poczułam się jak po przeczytaniu swego rodzaju "Mody na sukces" w wersji książkowej. Wizja kolejnych dwóch części, które są w tym samym stylu napisane spowodowała, że ograniczyłam się tylko do przeczytania epilogów. Drodzy czytelnicy mam wrażenie, że będzie z tego jeszcze przynajmniej jedna cześć, jak...

Stracony czas. Mdłe dialogi, niespójna akcja. Miało być zaskoczenie został niesmak. Proponuje iść swoją drogą, a nie wydeptanymi ścieżkami.

Stracony czas. Mdłe dialogi, niespójna akcja. Miało być zaskoczenie został niesmak. Proponuje iść swoją drogą, a nie wydeptanymi ścieżkami.

Czytałam opowieści, których fabuła była rozwinięta niczym smukła topola. Gdy czytam Mistrza Majewskiego, spoglądam na majestatyczne dęby pamiętające czasy Mieszka I. Posiadł rzadką umiejętność rozbudowania w głównej opowieści wątków uzupełniających, które nie przysłaniają głównej historii. Wątki te nie nużą i nie rozpraszają, a w tyle głowy nadal mam główny nurt powieści. Mistrzostwo!!!

Czytałam opowieści, których fabuła była rozwinięta niczym smukła topola. Gdy czytam Mistrza Majewskiego, spoglądam na majestatyczne dęby pamiętające czasy Mieszka I. Posiadł rzadką umiejętność rozbudowania w głównej opowieści wątków uzupełniających, które nie przysłaniają głównej historii. Wątki te nie nużą i nie rozpraszają, a w tyle głowy nadal mam główny nurt powieści....

Męka a wydawało się, że będzie ciekawie. Ale jeżeli ktoś jest zainteresowany sytuacją polityczną Birmy w XIX wieku to śmiało polecam. Zakończenie poraża, nawet sam autor poczuł się przerażony i czym prędzej zakończył to dzieło.

Męka a wydawało się, że będzie ciekawie. Ale jeżeli ktoś jest zainteresowany sytuacją polityczną Birmy w XIX wieku to śmiało polecam. Zakończenie poraża, nawet sam autor poczuł się przerażony i czym prędzej zakończył to dzieło.

Ta pozycja to dla mnie "męka i tortura. Po przeczytaniu kilku recenzji w tyle głowy miałam serię "Cmentarz Zapomnianych Książek" ale teraz wiem, że nie ma nawet co porównywać. To po prostu nie moja bajka.

Ta pozycja to dla mnie "męka i tortura. Po przeczytaniu kilku recenzji w tyle głowy miałam serię "Cmentarz Zapomnianych Książek" ale teraz wiem, że nie ma nawet co porównywać. To po prostu nie moja bajka.

Rewelacyjna!!!! Wartka akcja, tak zaplatana fabuła w której jednak można się "połapać" i zaskakujące zaskoczenie. Utknęłam z nią na jedno popołudnie i szukam innych książek tej autorki. Cudo :) POLECAM!!

Rewelacyjna!!!! Wartka akcja, tak zaplatana fabuła w której jednak można się "połapać" i zaskakujące zaskoczenie. Utknęłam z nią na jedno popołudnie i szukam innych książek tej autorki. Cudo :) POLECAM!!

Nie mam słów aby opisać uczucia, które kotłują się we mnie po skończeniu tej książki.
Boję się samotności w tłumie.

Nie mam słów aby opisać uczucia, które kotłują się we mnie po skończeniu tej książki.
Boję się samotności w tłumie.

Listy, które tak barwnie opisują zakamarki duszy, zwłaszcza te ciemne zaułki, w których czai się zło.

Listy, które tak barwnie opisują zakamarki duszy, zwłaszcza te ciemne zaułki, w których czai się zło.

Czytałam i czekałam na olśnienie. Z przykrością stwierdzam, że nic takiego nie nastąpiło. Nie lubię porzucać rozpoczętych książek, dlatego dotrwałam do końca. Fabuła przypominałam mi wykres elektrokardiogramu. Nie chciałabym nikogo zniechęcić, więc zapraszam do lektury :)

Czytałam i czekałam na olśnienie. Z przykrością stwierdzam, że nic takiego nie nastąpiło. Nie lubię porzucać rozpoczętych książek, dlatego dotrwałam do końca. Fabuła przypominałam mi wykres elektrokardiogramu. Nie chciałabym nikogo zniechęcić, więc zapraszam do lektury :)

Wspaniała, porywająca i wrzynająca się w pamięć. Ciekawie i bogato zbudowane postacie. Nie doceniłam tej książki w wieku kilkunastu lat, cieszę się że zrobiłam to teraz. A do wewnętrznych monologów Wokulskiego będę wracać; bardzo trafne, przenikliwe i ponadczasowe.

Wspaniała, porywająca i wrzynająca się w pamięć. Ciekawie i bogato zbudowane postacie. Nie doceniłam tej książki w wieku kilkunastu lat, cieszę się że zrobiłam to teraz. A do wewnętrznych monologów Wokulskiego będę wracać; bardzo trafne, przenikliwe i ponadczasowe.

Interesująca, wciągająca, uchylająca rąbka ze świata "kwitnącej wiśni".
Nabrałam ochoty na świeżo zebrany ryż :) gdzie go zdobyć?
Miłe rozpoczęcie kolejnego roku z książką :)

Interesująca, wciągająca, uchylająca rąbka ze świata "kwitnącej wiśni".
Nabrałam ochoty na świeżo zebrany ryż :) gdzie go zdobyć?
Miłe rozpoczęcie kolejnego roku z książką :)

Początek to zbitek kilku wątków, które sprawiały wrażenie chaosu. Jednak gdy doszłam do fragmentu " ...Zdaniem lekarza sądowego do tego potrzeba dwóch znających się na rzeczy ludzi. Amatorzy czegoś takiego nie potrafią. Trzeba stanąć w odpowiedniej pozycji, znać anatomię człowieka, mieć wyczucie czasu, umieć współdziałać. I może jeszcze znać sztuki walki, w grę nie wchodzi żaden żółty pas, tylko czarny..." cała akcja tak się rozkręciła, że książkę skończyłam w jeden wieczór. Polecam :)

Początek to zbitek kilku wątków, które sprawiały wrażenie chaosu. Jednak gdy doszłam do fragmentu " ...Zdaniem lekarza sądowego do tego potrzeba dwóch znających się na rzeczy ludzi. Amatorzy czegoś takiego nie potrafią. Trzeba stanąć w odpowiedniej pozycji, znać anatomię człowieka, mieć wyczucie czasu, umieć współdziałać. I może jeszcze znać sztuki walki, w grę nie wchodzi...