Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po dość obiecująco zapowiadającym się początku występuje mocno nieciekawy, mdły, męczący środek, przez który trudno było przebrnąć...

Po dość obiecująco zapowiadającym się początku występuje mocno nieciekawy, mdły, męczący środek, przez który trudno było przebrnąć...

Spore zaskoczenie - ostatnim zdaniem;)

Spore zaskoczenie - ostatnim zdaniem;)

Klimatyczna, naszpikowana wiedzą, natchniona prawdziwymi zdarzeniami z historii regionu i miejscami, które istnieją, połatana fantazją, nieco tajemnicza, rozbudzająca wyobraźnię opowieść kryminalna. Teraz już wędrowanie po karkonoskich szlakach będzie miało inny wymiar:)

Klimatyczna, naszpikowana wiedzą, natchniona prawdziwymi zdarzeniami z historii regionu i miejscami, które istnieją, połatana fantazją, nieco tajemnicza, rozbudzająca wyobraźnię opowieść kryminalna. Teraz już wędrowanie po karkonoskich szlakach będzie miało inny wymiar:)

No i cudownie, że jest ciąg dalszy przygód policjantów (i nie tylko) z Lipowa:) I cudownie, że kryminalny wątek jeszcze bardziej połączył się ze światem magii, a nawet szczyptą horroru. Było przez to nastrojowo, a jednocześnie wszystkie zdarzenia dały się jakoś wyjaśnić. Aż do czasu zakończenia - niewiarygodne! Czy ta historia znajdzie jakieś logiczne wytłumaczenie? Czy też całkiem pogrąży się w zjawiskach nadprzyrodzonych? Czekam z niecierpliwością na odpowiedź:)

No i cudownie, że jest ciąg dalszy przygód policjantów (i nie tylko) z Lipowa:) I cudownie, że kryminalny wątek jeszcze bardziej połączył się ze światem magii, a nawet szczyptą horroru. Było przez to nastrojowo, a jednocześnie wszystkie zdarzenia dały się jakoś wyjaśnić. Aż do czasu zakończenia - niewiarygodne! Czy ta historia znajdzie jakieś logiczne wytłumaczenie? Czy też...

Sympatyczny twardziel z poczuciem humoru przemierza na Matyldzie (rowerze, żeby nie było;) Kirgistan i Kazachstan.

Sympatyczny twardziel z poczuciem humoru przemierza na Matyldzie (rowerze, żeby nie było;) Kirgistan i Kazachstan.

Napisana w dobrym stylu, niezwykle interesująca podróż przez Syberię! Syberia - śnieg, pustkowie, przestrzeń, tragizm historii... "Ponure piękno i niezatarty lęk". Autor zdecydowanie odczarowuje ten stereotyp. Jest ciekawski, zagląda w każdy zakamarek tej krainy - geograficzny, kulturowy, religijny, historyczny, społeczny. Tworzy ze swych spostrzeżeń niezwykle barwny i niejednoznaczny obraz Syberii. Sam w końcu przyznaje: "Kiedy ruszyłem (...) w podróż, kraj okazał się bardziej skomplikowany i zupełnie niezgodny z moimi oczekiwaniami. (...) wszystko było nietypowe, jakby prawdziwa Syberia istniała tylko pod moją nieobecność". Myślę, że warto w tę podróż wyruszyć z Colinem i przekonać się, że Syberia może jednak "współistnieć z różami i winoroślą".

Napisana w dobrym stylu, niezwykle interesująca podróż przez Syberię! Syberia - śnieg, pustkowie, przestrzeń, tragizm historii... "Ponure piękno i niezatarty lęk". Autor zdecydowanie odczarowuje ten stereotyp. Jest ciekawski, zagląda w każdy zakamarek tej krainy - geograficzny, kulturowy, religijny, historyczny, społeczny. Tworzy ze swych spostrzeżeń niezwykle barwny i...

Lepkie, upalne lato. Leniwe, powolne. Jak we śnie o tym, że próbujesz biec, a nie możesz, bo coś spowalnia ruchy. Camille wraca po latach do rodzinnego miasteczka, by przeprowadzić dziennikarskie śledztwo w sprawie zamordowanych dziewczynek. Utyka tu w gąszczu wspomnień, z których każde wiąże się z jakimś słowem wyrytym (dosłownie) w skórze, a bieżące śledztwo odkrywa przed nią także tajemnice z własnej przeszłości. Żałuję tylko, że najpierw obejrzałam serial i wiedziałam, jak kończy się ta historia. To nieco odbiera radość czytania. Szczególnie przy takim finale!

Lepkie, upalne lato. Leniwe, powolne. Jak we śnie o tym, że próbujesz biec, a nie możesz, bo coś spowalnia ruchy. Camille wraca po latach do rodzinnego miasteczka, by przeprowadzić dziennikarskie śledztwo w sprawie zamordowanych dziewczynek. Utyka tu w gąszczu wspomnień, z których każde wiąże się z jakimś słowem wyrytym (dosłownie) w skórze, a bieżące śledztwo odkrywa przed...

Dobrze było poznać początki znajomości głównych bohaterów - Leny i Marcela (zaczęłam od późniejszych części, więc trochę zawsze czegoś brakowało do pełnego obrazu). A sama fabuła? Przeciętna. Na tyle przeciętna - że odgrzebanie jej z pamięci trochę zajęło, choć od jej przeczytania minęło zaledwie kilka książek;) Zaginęła w gąszczu innych kryminałów;)

Dobrze było poznać początki znajomości głównych bohaterów - Leny i Marcela (zaczęłam od późniejszych części, więc trochę zawsze czegoś brakowało do pełnego obrazu). A sama fabuła? Przeciętna. Na tyle przeciętna - że odgrzebanie jej z pamięci trochę zajęło, choć od jej przeczytania minęło zaledwie kilka książek;) Zaginęła w gąszczu innych kryminałów;)

Zaskakująca. Pouczająca. Wartościowa. Pozwala uwolnić się od własnego postrzegania świata i spojrzeć na niego z zupełnie innej perspektywy - młodej dziewczyny, której cała osobowość, myśli, uczucia, tkwią w więzieniu własnego ciała i nie mają szansy się z niego wydostać w postaci znanych powszechnie słów czy gestów... Klucz do jej wnętrza mają tylko nieliczni. No i czytelnicy tej zwykłej-niezwykłej historii:)

Zaskakująca. Pouczająca. Wartościowa. Pozwala uwolnić się od własnego postrzegania świata i spojrzeć na niego z zupełnie innej perspektywy - młodej dziewczyny, której cała osobowość, myśli, uczucia, tkwią w więzieniu własnego ciała i nie mają szansy się z niego wydostać w postaci znanych powszechnie słów czy gestów... Klucz do jej wnętrza mają tylko nieliczni. No i...

Zaskoczyły mnie dwie rzeczy. Po pierwsze - oskarżenie zamiast obrony (choć summa summarum i tak obrona - jednostki przed "systemem"). Po drugie - kwestia ślubu. Przez całą książkę towarzyszyła mi natrętna myśl: co się wydarzy, że ślub Chyłki i Zordona się nie odbędzie. No i takiego scenariusza najzwyczajniej nie przewidziałam...

Zaskoczyły mnie dwie rzeczy. Po pierwsze - oskarżenie zamiast obrony (choć summa summarum i tak obrona - jednostki przed "systemem"). Po drugie - kwestia ślubu. Przez całą książkę towarzyszyła mi natrętna myśl: co się wydarzy, że ślub Chyłki i Zordona się nie odbędzie. No i takiego scenariusza najzwyczajniej nie przewidziałam...

Jestem z Chyłką i Oryńskim od samego początku. Uwielbiam ich prawnicze i sercowe zmagania, zwroty akcji na sali sądowej i poza nią, szybką jazdę iks piątką, żarty o prawnikach i milion innych rzeczy, które towarzyszą temu duetowi. I dlatego uważam, że Egzekucja to najlepszy moment na zamknięcie tej historii...

Jestem z Chyłką i Oryńskim od samego początku. Uwielbiam ich prawnicze i sercowe zmagania, zwroty akcji na sali sądowej i poza nią, szybką jazdę iks piątką, żarty o prawnikach i milion innych rzeczy, które towarzyszą temu duetowi. I dlatego uważam, że Egzekucja to najlepszy moment na zamknięcie tej historii...

Dobra książka dla tych, co lubią zejść z utartych szlaków i potrafią dojrzeć coś niezwykłego w czymś zwykłym :)

Dobra książka dla tych, co lubią zejść z utartych szlaków i potrafią dojrzeć coś niezwykłego w czymś zwykłym :)

Mega przeżycie! Poznać miejsce, w którym jesteś teraz, takim jakim było sto lat wcześniej. Chodzić znanymi ulicami, które miały jeszcze niemieckie nazwy. Widzieć dobrze znany dworzec, hotel, pałac, młyn - oczami ludzi, którzy żyli wiek temu. Poznać bohaterów tamtych czasów. Poznać nastrój, okoliczności towarzyszące wydarzeniu, które do tej pory było w zasadzie jedynie sloganem: powstanie wielkopolskie. Bardzo sentymentalna i wartościowa podróż w czasie. Ta opinia jest jednak - przyznaję - mocno subiektywna;)

Mega przeżycie! Poznać miejsce, w którym jesteś teraz, takim jakim było sto lat wcześniej. Chodzić znanymi ulicami, które miały jeszcze niemieckie nazwy. Widzieć dobrze znany dworzec, hotel, pałac, młyn - oczami ludzi, którzy żyli wiek temu. Poznać bohaterów tamtych czasów. Poznać nastrój, okoliczności towarzyszące wydarzeniu, które do tej pory było w zasadzie jedynie...

No rozczarowana... Pomysł na fabułę bardzo ciekawy. Ale brak było oczekiwanego (na skutek przeczytanych wcześniej opinii) napięcia. Baśń, która miała wzbudzać uczucie surrealistycznego niepokoju. No nie wzbudziła go wiele...

No rozczarowana... Pomysł na fabułę bardzo ciekawy. Ale brak było oczekiwanego (na skutek przeczytanych wcześniej opinii) napięcia. Baśń, która miała wzbudzać uczucie surrealistycznego niepokoju. No nie wzbudziła go wiele...

Utknęłam na tej wyspie na całego! Odcięła mnie od reszty świata przestrzeń zalana wodą i nie puściła, dopóki zagadka zbrodni i - odrębna: zniknięcia - nie została rozwiązana. Mocno wciągająca lektura. Klimat przyprawiający o ciarki.

Utknęłam na tej wyspie na całego! Odcięła mnie od reszty świata przestrzeń zalana wodą i nie puściła, dopóki zagadka zbrodni i - odrębna: zniknięcia - nie została rozwiązana. Mocno wciągająca lektura. Klimat przyprawiający o ciarki.

Dalszy ciąg zmagań Bereniki z miksem przeszłości, teraźniejszości i nadzwyczajnych zdarzeń w odziedziczonym (prawie) dworku na podlaskiej wsi. Ale sielanki nie ma. Zdecydowanie więcej depresji, rozmyślań - najbardziej tych o przemijaniu. Ogromny plus za niesztampowy styl pisarski, który zdecydowanie kontrastuje z bolączkami życia głównej bohaterki, trochę je nawet ironizując. Jeśli ktoś jest pasjonatem wyszukiwania w książkach ciekawie zbudowanych zdań, to polecam:)

Dalszy ciąg zmagań Bereniki z miksem przeszłości, teraźniejszości i nadzwyczajnych zdarzeń w odziedziczonym (prawie) dworku na podlaskiej wsi. Ale sielanki nie ma. Zdecydowanie więcej depresji, rozmyślań - najbardziej tych o przemijaniu. Ogromny plus za niesztampowy styl pisarski, który zdecydowanie kontrastuje z bolączkami życia głównej bohaterki, trochę je nawet...

Mroczny, naturalistyczny obraz Wrocławia sprzed niemal stu lat, gdzie kotłuje się wszelkie zło ówczesnego (czy tylko??) świata. W tej plugawej scenerii radca kryminalny Eberhard Mock prowadzi sprawę zniknięcia dwójki dzieci. Dzieci swojej byłej kochanki, która teraz postradała zmysły. Odwiedza ją w szpitalu psychiatrycznym, a ona przekazuje mu zaszyfrowany komunikat: "Mój mąż jest mordercą moich dzieci". I tak zaczyna się śledztwo, które spina w klamrę kilka wątków: rytualnych zbrodni na cmentarzu, wyuzdanych obrzędów tajnego, okultystycznego stowarzyszenia i makabrycznych praktyk budowniczych miasta przyszłości - Metropolis Wratislaviensis. Lektura, która mocno szarpie nerwy i zdecydowanie zaburza poczucie estetyki;)

Mroczny, naturalistyczny obraz Wrocławia sprzed niemal stu lat, gdzie kotłuje się wszelkie zło ówczesnego (czy tylko??) świata. W tej plugawej scenerii radca kryminalny Eberhard Mock prowadzi sprawę zniknięcia dwójki dzieci. Dzieci swojej byłej kochanki, która teraz postradała zmysły. Odwiedza ją w szpitalu psychiatrycznym, a ona przekazuje mu zaszyfrowany komunikat:...

Klimatyczny dworek w podlaskiej wsi, do którego los (a raczej spadek) przenosi główną bohaterkę. Berenika, kobieta dojrzała, wyrwana z miejskiej dżungli i dość banalnego życia, próbuje dostosować się do nowych warunków, zmagając się jednocześnie z przeszłością i... niewytłumaczalnymi zjawiskami. Lekka, przyjemna lekturka w sam raz na zimowy wieczór:)

Klimatyczny dworek w podlaskiej wsi, do którego los (a raczej spadek) przenosi główną bohaterkę. Berenika, kobieta dojrzała, wyrwana z miejskiej dżungli i dość banalnego życia, próbuje dostosować się do nowych warunków, zmagając się jednocześnie z przeszłością i... niewytłumaczalnymi zjawiskami. Lekka, przyjemna lekturka w sam raz na zimowy wieczór:)

Całkiem dobry kryminał, ze świetnie utrzymującym się poziomem zaciekawienia. Myślisz, że historia ma się już ku końcowi, aż tu nagle następuje zmiana punktu ciężkości i historia ma swój dalszy ciąg, tyle że biegnie po innych torach, wcześniej ledwo widocznych. Kinga Wójcik ma ewidentny dar podsycania historii bez jej przejaskrawiania i topornego przesadyzmu. Tworzy całkiem oryginalny duet policjantów, Lenę i Marcela, których nie sposób nie polubić (mimo że ich relacje nie są słodkie;). Chętnie podejrzę ich przy pracy nad rozwiązywaniem kolejnej zagadki kryminalnej:).

Całkiem dobry kryminał, ze świetnie utrzymującym się poziomem zaciekawienia. Myślisz, że historia ma się już ku końcowi, aż tu nagle następuje zmiana punktu ciężkości i historia ma swój dalszy ciąg, tyle że biegnie po innych torach, wcześniej ledwo widocznych. Kinga Wójcik ma ewidentny dar podsycania historii bez jej przejaskrawiania i topornego przesadyzmu. Tworzy całkiem...

Chyba musiałam się zmęczyć tą serią... Zdecydowanie przekombinowane. Pełno ludzi, wielu podobnych do siebie, jakoś mało "charakternych", niełatwo dających się zapamiętać, osadzonych w dwóch czasoprzestrzeniach. W to wszystko wpisana zaległa historia Emilii. Smutna historia. Nie tylko z powodu jej końca, ale także zjawiska przestępczości wśród policjantów. Intrygująco zapowiedział się wątek Daniela i Mari Carmen - obdarzonej egzotyczną urodą, ale i bezpardonowej funkcjonariuszki BSW. Zatem - mimo pierwszego zdania - czekam niecierpliwie na ciąg dalszy;)

Chyba musiałam się zmęczyć tą serią... Zdecydowanie przekombinowane. Pełno ludzi, wielu podobnych do siebie, jakoś mało "charakternych", niełatwo dających się zapamiętać, osadzonych w dwóch czasoprzestrzeniach. W to wszystko wpisana zaległa historia Emilii. Smutna historia. Nie tylko z powodu jej końca, ale także zjawiska przestępczości wśród policjantów. Intrygująco...