Napisana z humorem książka podróżnicza. Autora uwielbiam za to, że potrafił bez zadęcia opisać swoją wyprawę. Pan Bieniek ma dużo sympatii do ludzi i można to wyczuć. Czasem skakał z tematu na temat. Czytając nie rozumiałam w jakim celu niektóre z opowieści wplątane zostały w historię o Kirgistanie i Kazachstanie. No ale może to taki gawędziarski styl. Dobrze się czyta i od razu nabiera się chęci na podróż do Azji Centralnej.

Napisana z humorem książka podróżnicza. Autora uwielbiam za to, że potrafił bez zadęcia opisać swoją wyprawę. Pan Bieniek ma dużo sympatii do ludzi i można to wyczuć. Czasem skakał z tematu na temat. Czytając nie rozumiałam w jakim celu niektóre z opowieści wplątane zostały w historię o Kirgistanie i Kazachstanie. No ale może to taki gawędziarski styl. Dobrze się czyta i od...

Sympatyczny twardziel z poczuciem humoru przemierza na Matyldzie (rowerze, żeby nie było;) Kirgistan i Kazachstan.

Sympatyczny twardziel z poczuciem humoru przemierza na Matyldzie (rowerze, żeby nie było;) Kirgistan i Kazachstan.

Znów ludzie i przyroda. Połączenie które kocham. I wszystko okraszone poczuciem humoru i dystansem do siebie. Recepta na świetną książkę podróżniczą. Autor jest Ślązakiem co dla lektury jest ważne bo opowiada górnik z krwi i kości: lekko, z dystansem, bez epickich opisów przyrody. No właśnie brak tych zachwytów był dla mnie chyba największą zaletą tej książki. Hajer napisał jak to widział bez ulepszeń i upiększeń. Bez patosu i przekłamań które zwykle mu towarzyszą. Lektura jest naprawdę wielką przyjemnością. Dla ciekawych świata i tych którzy światem chcą się dopiero zachwycić.

Znów ludzie i przyroda. Połączenie które kocham. I wszystko okraszone poczuciem humoru i dystansem do siebie. Recepta na świetną książkę podróżniczą. Autor jest Ślązakiem co dla lektury jest ważne bo opowiada górnik z krwi i kości: lekko, z dystansem, bez epickich opisów przyrody. No właśnie brak tych zachwytów był dla mnie chyba największą zaletą tej książki. Hajer napisał...

W gwarze śląskiej hajer to górnik. Mieczysław Bieniek to były górnik, który po wypadku w kopalni podróżuje i pisze książki. Dla autora jest to swego rodzaju terapia pourazowa. Zwiedził już kilkadziesiąt krajów, wypracował swój własny styl podróżowania, najczęstszym środkiem podróżowania jest rower. Po podróży do Indii autor przeszedł 9 pobytów w różnych szpitalach o czym wspomina w książce. Relacja z podróży rowerem do Kirgistanu i Kazachstanu jest formą rekonwalescencji i powrotu do pełnego zdrowia. Z właściwym sobie humorem i dystansem do trudności i pokonywania problemów autor opisuje miejsca, ludzi i społeczności z którymi zetknął się w czasie swej podróży. Relacje z podróży udokumentowane są wspaniałymi zdjęciami, wzbudzają zachwyt, a opisywane przygody nie tylko fascynują, ale też potrafią wprawić czytelnika w zdumienie a nawet grozę i przerażenie.
Mieczysław Bieniek to propagator taniego podróżowania i trudno uwierzyć jak samemu z Matyldą ( rower będący jedynym stałym towarzyszem podróży) pokonuje bezkresne krainy, dociera tam, gdzie cywilizacja zatrzymała się wieki temu. Opisana relacja jest też wspaniałym peanem na cześć nieskalanej przyrody, miejsc których nie zdążył zniszczyć człowiek.

W gwarze śląskiej hajer to górnik. Mieczysław Bieniek to były górnik, który po wypadku w kopalni podróżuje i pisze książki. Dla autora jest to swego rodzaju terapia pourazowa. Zwiedził już kilkadziesiąt krajów, wypracował swój własny styl podróżowania, najczęstszym środkiem podróżowania jest rower. Po podróży do Indii autor przeszedł 9 pobytów w różnych szpitalach o czym...

Po raz pierwszy czytałam literaturę faktu, tak samo jak z biografiami unikałam ich w obawie, że po prostu będę się nudziła, czy ta pozycja tak na mnie działała? Nie. Autor tej książki ma naprawdę bardzo dobre poczucie humoru i sądzę, że nie da się przez nie nudzić, co bardzo zachęca do dalszego zagłębiania się w lekturę, tak samo jak niesamowite opisy przyrody, tamtejszego życia, kultury i przede wszystkim podróży. To sprawiło, że nim się obejrzałam a byłam już na końcu. Podobnie jak w przypadku ,,Jak zostałam peruwiańską żoną" - wiele można było się dowiedzieć i co ciekawe, ta wyprawa także była spontaniczna. Być może ktoś został zachęcony do odwiedzenia tych krajów i zobaczenia, czy faktycznie ludzie tam żyjący są tak przyjaźni i życzliwi, jak byli w czasie podróży autora.

Zachęcam do przeczytania tej książki, na pewno polecam ją fanom podróży i literatury faktu.
https://laraczyta-recenzje.blogspot.com/2020/01/hajer-na-kole-czyli-rowerem-po.html

Po raz pierwszy czytałam literaturę faktu, tak samo jak z biografiami unikałam ich w obawie, że po prostu będę się nudziła, czy ta pozycja tak na mnie działała? Nie. Autor tej książki ma naprawdę bardzo dobre poczucie humoru i sądzę, że nie da się przez nie nudzić, co bardzo zachęca do dalszego zagłębiania się w lekturę, tak samo jak niesamowite opisy przyrody, tamtejszego...

Moje pierwsze spotkanie z podróżniczą relacją pana Mieczysława to był strzał w dziesiątkę. Nie mogłam oderwać się od lektury,ponieważ obfituje nie tylko w bardzo interesujące obrazy posowieckiego świata,bogate opisy dzikiej i monumentalnej przyrody,ale pełna jest zabawnych jak i budzących dreszczyk grozy anegdot, zakrapianych sporą dawką humoru.
Najbardziej zaskoczyła mnie życzliwość tubylców wobec Polaków,którą okazywali w najprostszy sposób, dzieląc się z podróżnikiem posiłkami, uzyczajac miejsca noclegowego czy pomagając w nagłej potrzebie. Książka zawiera mnóstwo fotografii z podróży, i to zarówno fotografii miejsc jak i ludzi. Pan Mieczysław spotyka się również z roznymi paradoksami administracyjno-organizacynymi,które również skrupulatnie opisał. Serdecznie polecam nie tylko miłośnikom reportażu czy podróży,ale każdemu,kto chciałby poznać świat za Uralem z perspektywy mieszkańców tamtych terenów,dla których bardziej liczą się rodzinne więzy niż problemy polityczne,a ludzkie życie jest najcenniejsze. Jest to relacja z podróży,którą autor odbył w 2014r.
Dziękuję Wydawnictwu Annapurna za,Egzemplarz kksiążki oraz Dominice Smoleń.

Moje pierwsze spotkanie z podróżniczą relacją pana Mieczysława to był strzał w dziesiątkę. Nie mogłam oderwać się od lektury,ponieważ obfituje nie tylko w bardzo interesujące obrazy posowieckiego świata,bogate opisy dzikiej i monumentalnej przyrody,ale pełna jest zabawnych jak i budzących dreszczyk grozy anegdot, zakrapianych sporą dawką humoru.
Najbardziej zaskoczyła mnie...

To moja druga podróż z Hajerem i na pewno nie będzie ona ostatnia.
Tym razem strony książki przeniosły mnie na wschód - do Kirgistanu i Kazachstanu. Te postkomunistyczne kraje nigdy nie były u mnie na liscie do odwiedzenia, ale przygody Mieczysława Bieńka, jego opis pobytu tam, gościnność mieszkających tam ludzi i przede wszystkim piękno wielu z odwiedzonych przez niego miejsc (udokumentowane przez zdjęcia) sprawiły, że chętnie bym się tam wybrała.

To moja druga podróż z Hajerem i na pewno nie będzie ona ostatnia.
Tym razem strony książki przeniosły mnie na wschód - do Kirgistanu i Kazachstanu. Te postkomunistyczne kraje nigdy nie były u mnie na liscie do odwiedzenia, ale przygody Mieczysława Bieńka, jego opis pobytu tam, gościnność mieszkających tam ludzi i przede wszystkim piękno wielu z odwiedzonych przez niego...

Uwielbiam książki podróżnicze, bo jeśli nie mogę w danym momencie nigdzie pojechać to właśnie dzięki takim pozycjom mogę się choć przez chwilę poczuć, że jestem gdzieś hen daleko w nowym miejscu. Dokładnie tego można doświadczyć czytając książkę Mieczysława Bienieka zatytułowaną „Hajer na kole, czyli rowerem po Kirgistanie i Kazachstanie”. Książka została wydana nakładem wydawnictwa Annapurna. Na więcej zapraszam na bloga: http://allthesensesbymm.blogspot.com/2019/03/hajer-na-kole.html

Uwielbiam książki podróżnicze, bo jeśli nie mogę w danym momencie nigdzie pojechać to właśnie dzięki takim pozycjom mogę się choć przez chwilę poczuć, że jestem gdzieś hen daleko w nowym miejscu. Dokładnie tego można doświadczyć czytając książkę Mieczysława Bienieka zatytułowaną „Hajer na kole, czyli rowerem po Kirgistanie i Kazachstanie”. Książka została wydana nakładem...

Recenzja pod linkiem
http://swiatwslowachiobrazach.pl/hajer-na-kole/recenzja-ksiazki/
Moja ocena jest mocno subiektywna.
To nie jest książka ani całkiem dobra, ani całkiem dobra. Powstała w przerwach pomiędzy szpitalnymi wojażami autora, gdy był w stanie pisać (ze szczegółami sam Hajer opisał wszystko we wstępie). Dlatego choćbym nawet chciała, nie jestem w stanie ocenić jej jako złej. Jest jednak inna od poprzednich. Tutaj już prawie nie ma gwary (a może mnie się po prostu tak wydaje?). Nie ma tak dużo opowieści z przeszłości. A bardzo przyjemnie się to czytało.
Przygody Hajera są dzikie i fascynujące. Sam region, po którym wyruszył na rowerową wyprawę jest dziki i jeszcze nie do końca odkryty, a ludzie niezwykle fascynujący. Ciekawe przygody, szalone historie, wspaniali ludzi. Choćby dlatego książka jest warta, by ją przeczytać. Pomimo kilku(nastu) niedociągnięć.

Recenzja pod linkiem
http://swiatwslowachiobrazach.pl/hajer-na-kole/recenzja-ksiazki/
Moja ocena jest mocno subiektywna.
To nie jest książka ani całkiem dobra, ani całkiem dobra. Powstała w przerwach pomiędzy szpitalnymi wojażami autora, gdy był w stanie pisać (ze szczegółami sam Hajer opisał wszystko we wstępie). Dlatego choćbym nawet chciała, nie jestem w stanie ocenić...

Kolejna REWELACYJNA książka Hajera. Obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników Jego twórczości. Książka którą się chłonie a nie czyta. W wyjątkowy dla siebie,pełen poczucia humoru sposób autor porywa nas w niesamowity świat pełen wyjątkowych przygód.

Kolejna REWELACYJNA książka Hajera. Obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników Jego twórczości. Książka którą się chłonie a nie czyta. W wyjątkowy dla siebie,pełen poczucia humoru sposób autor porywa nas w niesamowity świat pełen wyjątkowych przygód.