Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam szczerze, że miałam problem z oceną tej powieści. Po przeczytaniu mniej więcej połowy, byłam bardzo rozczarowana. Zastanawiałam się skąd ta wysoka ocena na LC? Nie ukrywam, że między innymi dlatego sięgnęłam po tą książkę. Wysoka ocena, pozytywne opinie, do tego temat drugiej wojny światowej, który mnie bardzo interesuje. No ale nie zwykłam nie kończyć rozpoczętych książek więc dałam jej szansę i dalej było lepiej. Zaczęła mnie wciągać - lepiej późno niż wcale. Vianne, która mnie strasznie irytowała swoją tchórzliwością w końcu zaczęła być bohaterką na miarę tamtych lat. Za to postać Isabelle to jedyna rzecz, która ratuje tą powieść od początku do końca. Prawda, że w kilku sytuacjach ratując z opresji obcych ludzi okazała się bardzo nieodpowiedzialna, ponieważ ryzykowała życie nie tylko swoje ale również swoich bliskich. Była odważna i nie chciała biernie czekać na koniec wojny - w porównaniu do swojej siostry. Być może wynikało to z tego, że Isabelle była samotna, a Vianne miała rodzinę, miała dla kogo żyć i kogo chronić. Na temat relacji między siostrami można by się długo rozwodzić. Dlatego książka na pewno zmusza do refleksji nie tylko na temat wartości życia ludzkiego, okrucieństwie wojny ale również o tym jak ważni dla nas powinni być nasi najbliżsi. Podczas lektury brakowało mi niestety dokładniejszych opisów otoczenia. Ciężko mi było wyobrazić sobie chociażby Le Jardin, czy miasteczko Carriveau. Można było zrobić to lepiej. Dlatego nadal uważam, że ocena jest nieco zawyżona, ale czas spędzony z tą książką nie uważam za stracony.

Przyznam szczerze, że miałam problem z oceną tej powieści. Po przeczytaniu mniej więcej połowy, byłam bardzo rozczarowana. Zastanawiałam się skąd ta wysoka ocena na LC? Nie ukrywam, że między innymi dlatego sięgnęłam po tą książkę. Wysoka ocena, pozytywne opinie, do tego temat drugiej wojny światowej, który mnie bardzo interesuje. No ale nie zwykłam nie kończyć rozpoczętych...

Witamy w świecie Pomiędzy.

Jak ja się ciesze, że "odkryłam" Pana Grzędowicza. Po zakończeniu serii z lodowym ogrodem w tle postanowiłam zapoznać się z pozostałymi pozycjami pisarza i już po pierwszej lekturze jestem zadowolona, bo była to dobra decyzja. "Popiół i kurz" to wciągająca opowieść o świecie między życiem a śmiercią. Dosyć mroczna, z zagadką w tle. Czyta się ją szybko i nie nudzi nawet przez chwilę. Ciekawy opis świata, który możemy nazwać po swojemu po prostu czyśćcem. Tam gdzie trafiają zbłąkane dusze, nie do końca rozumiejące co się dzieje. Główny bohater, który sam nazywa się Charonem podczas nocnych eskapad pomaga przeprowadzić zmarłych na tamten nieznany nikomu świat. Jednak żeby nie było tak pięknie i kolorowo musi wpaść w tarapaty, czy ujdzie cało? Przekonajcie się sami ;)
Ode mnie mocna ósemka.

Witamy w świecie Pomiędzy.

Jak ja się ciesze, że "odkryłam" Pana Grzędowicza. Po zakończeniu serii z lodowym ogrodem w tle postanowiłam zapoznać się z pozostałymi pozycjami pisarza i już po pierwszej lekturze jestem zadowolona, bo była to dobra decyzja. "Popiół i kurz" to wciągająca opowieść o świecie między życiem a śmiercią. Dosyć mroczna, z zagadką w tle. Czyta się ją...

"To nie rzeźnik, to wiedźmin.
Po chwili wahania dodałam:
Na jedno wychodzi."

Uwielbiam Wiedźmina pod każdą postacią, dlatego dla mnie ta książka to fajny powrót do sagi. Opowiadania mają podobny poziom jednak niektóre przypadły mi bardziej do gustu niż inne. Chyba najbardziej wciągnęło mnie opowiadanie "Lekcja samotności" Przemysława Gula - podobało mi się tu wszystko. Natomiast na miano najsłabszego opowiadania w mojej subiektywnej ocenie zasłużyła "Ballada o kwiatuszku" Michała Smyka.
Z pewnością jednak całość warta przeczytania i żaden szanujący sie fan Wiedźmina nie powinien przejsc obok książki obojętnie.

"To nie rzeźnik, to wiedźmin.
Po chwili wahania dodałam:
Na jedno wychodzi."

Uwielbiam Wiedźmina pod każdą postacią, dlatego dla mnie ta książka to fajny powrót do sagi. Opowiadania mają podobny poziom jednak niektóre przypadły mi bardziej do gustu niż inne. Chyba najbardziej wciągnęło mnie opowiadanie "Lekcja samotności" Przemysława Gula - podobało mi się tu wszystko....