Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza lektura, której miałam dość po 30 minutach i po prostu jej nie skończyłam. Wiem, że to miało być edukacyjne itd., ale nie musiało być tak nudne.

Pierwsza lektura, której miałam dość po 30 minutach i po prostu jej nie skończyłam. Wiem, że to miało być edukacyjne itd., ale nie musiało być tak nudne.

Przykro mi, ale jak na Trudi Canavan ta książka jest naprawdę słaba. Po "Trylogii Czarnego Maga", która mnie wyjątkowo wciągnęła, oczekiwałam czegoś podobnego, a bardzo się rozczarowałam. :(

Przykro mi, ale jak na Trudi Canavan ta książka jest naprawdę słaba. Po "Trylogii Czarnego Maga", która mnie wyjątkowo wciągnęła, oczekiwałam czegoś podobnego, a bardzo się rozczarowałam. :(

Jeżeli jest jedno zdanie, które z czystym sumieniem mogę powiedzieć o tej książce to - nie zaskakuje.
Na początku lektury akcja rozwija się bardzo powoli, w zasadzie prawie nic się nie dzieje, powiedziałabym nawet, że jest nudno. Miałam nadzieję, że autorka zrobiła to specjalnie, by móc skumulować wszystkie większe emocje na koniec. Niestety pani Gier postanowiła nagle dodać mnóstwo zagmatwanych wątków, by móc na końcu rozwiązać wszystko jednym zdaniem, przez co skupiła się na ukrywaniu przed czytelnikami prawdy na temat pomniejszych tajemnic i cóż - z tego wszystkiego praktycznie zdradziła zakończenie (a przynajmniej sprawiła, że stało się ono znacznie mniej zaskakujące).
Po drugiej części nie wymagałam już wiele od zakończenia tej serii, ale liczyłam na wielkie zaskoczenie przy odkryciu tajemnicy Secrecy. Przyznam, że nie domyśliłam się wszystkiego, ale większość była wiadoma praktycznie od początku.
Podsumowując: Książka nie jest najwyższej jakości, brak jej porządnych zwrotów akcji i elementów zaskoczenia, ale stanowi godne całej serii zakończenie.

Dodam jeszcze na koniec, że zawiodłam się na całej serii - po pierwszą część sięgnęłam ze względu na wątek fantastyczny, który jest tam ukazany bardzo wyraźnie. Drugi tom powoli zmienia się w romans obyczajowy, a trzeci jest już nim w całości. Przyznam, że lubię wątki miłosne, ale tutaj bardziej interesowała mnie kwestia snów, która została nagle odsunięta na dalszy plan. To zdecydowanie obniża moją ocenę.

Jeżeli jest jedno zdanie, które z czystym sumieniem mogę powiedzieć o tej książce to - nie zaskakuje.
Na początku lektury akcja rozwija się bardzo powoli, w zasadzie prawie nic się nie dzieje, powiedziałabym nawet, że jest nudno. Miałam nadzieję, że autorka zrobiła to specjalnie, by móc skumulować wszystkie większe emocje na koniec. Niestety pani Gier postanowiła nagle...

Czytałam w wieku jedenastu lat i dziwię się, że po pierwszym zdaniu postanowiłam ją jednak dokończyć. Gdyby nie sprytne ominięcie przez opisów mniej ważnych momentów w życiu głównego bohatera, pewnie nie odważyłabym się jej przeczytać nawet jako dorosła osoba. Mimo to muszę przyznać, że postać pana Ibrahima jest bardzo interesująca i za to te gwiazdki.

Czytałam w wieku jedenastu lat i dziwię się, że po pierwszym zdaniu postanowiłam ją jednak dokończyć. Gdyby nie sprytne ominięcie przez opisów mniej ważnych momentów w życiu głównego bohatera, pewnie nie odważyłabym się jej przeczytać nawet jako dorosła osoba. Mimo to muszę przyznać, że postać pana Ibrahima jest bardzo interesująca i za to te gwiazdki.