Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, którą czyta się z zapartym tchem! Mądra, refleksyjna i z humorem. Powoli odkrywa przed czytelnikiem nowy świat, uchyla rąbka tajemnicy klasztornej, nie naruszając przy tym żadnych praw, delikatnie wyważona. Nie sposób się od niej oderwać, dopóki nie dotrze się do ostatnich zdań. Bardzo dobra pozycja, szczerze i gorąco polecam!

Książka, którą czyta się z zapartym tchem! Mądra, refleksyjna i z humorem. Powoli odkrywa przed czytelnikiem nowy świat, uchyla rąbka tajemnicy klasztornej, nie naruszając przy tym żadnych praw, delikatnie wyważona. Nie sposób się od niej oderwać, dopóki nie dotrze się do ostatnich zdań. Bardzo dobra pozycja, szczerze i gorąco polecam!

Trudna książka, bo traktująca o trudnym temacie, jakim jest śmierć. Bolesne doświadczenia osób, które tak niespodziewanie straciły najbliższych. Mocna relacja zapisu z "czarnej skrzynki" wciąga w lekturę już od pierwszych stron.
Ukłony dla autora za delikatne, nie brutalne i nie przejaskrawione, ale prawdziwe, proste i w swej prostocie najbardziej poruszające za serce, przedstawienie tragedii rodzin ofiar samolotu "Tadeusz Kościuszko". Nigdy wcześniej nie słyszałam o tej katastrofie, która miała miejsce zanim jeszcze pojawiłam się na świecie, a której historia chyba została zapomniana przez wielu.
Lektura godna polecenia.

Trudna książka, bo traktująca o trudnym temacie, jakim jest śmierć. Bolesne doświadczenia osób, które tak niespodziewanie straciły najbliższych. Mocna relacja zapisu z "czarnej skrzynki" wciąga w lekturę już od pierwszych stron.
Ukłony dla autora za delikatne, nie brutalne i nie przejaskrawione, ale prawdziwe, proste i w swej prostocie najbardziej poruszające za serce,...

Bardzo dobra, wartościowa pozycja. Wiele rozjaśnia, zachęca do refleksji nad istotnymi kwestiami. Polecam osobom rozeznającym swoje powołanie życiowe.

Bardzo dobra, wartościowa pozycja. Wiele rozjaśnia, zachęca do refleksji nad istotnymi kwestiami. Polecam osobom rozeznającym swoje powołanie życiowe.

Niezwykle cenny rozdział dotyczący "smaku modlitwy". Wiele można z niego zaczerpnąć.

Niezwykle cenny rozdział dotyczący "smaku modlitwy". Wiele można z niego zaczerpnąć.

Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Pisana "lekkim piórem", zdawać by się mogło, że - jak na tematykę - zbyt lekkim. Ale właśnie dlatego- tak wciągnęła w historię Jennifer i Gabby, jej babci - opiekunki i nauczycielki Życia. Pasjonująca opowieść o przemianie serca, o rodzącej się nadziei i radości życia, o czerpania z DARÓW, jakie ono nam daje. Wiele uczy i uświadamia. Ukazuje te małe wielkie DARY, którymi codziennie jesteśmy obsypywani, a których tak często nie zauważamy. I watek historii Polski jakoś tak chwyta za serce, pewnie dlatego, ze nam - Polakom -tak boleśnie bliski. Dla mnie na 5+. Polecam gorąco. Zwłaszcza tym, których życie zaczyna męczyć i nudzić.

Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Pisana "lekkim piórem", zdawać by się mogło, że - jak na tematykę - zbyt lekkim. Ale właśnie dlatego- tak wciągnęła w historię Jennifer i Gabby, jej babci - opiekunki i nauczycielki Życia. Pasjonująca opowieść o przemianie serca, o rodzącej się nadziei i radości życia, o czerpania z DARÓW, jakie ono nam daje. Wiele uczy i uświadamia....

Nie powaliła mnie na kolana, niestety. Spodziewałam się czegoś ambitniejszego po tytule.

Nie powaliła mnie na kolana, niestety. Spodziewałam się czegoś ambitniejszego po tytule.

Cudowne świadectwo. Ludzkiej bezsilności, upadku, wiary i Bożego działania w ludzkiej niemocy. Bożej miłości, miłosierdzia i troski. "Gdzie kończy się ludzkie - zaczyna Boskie".

Cudowne świadectwo. Ludzkiej bezsilności, upadku, wiary i Bożego działania w ludzkiej niemocy. Bożej miłości, miłosierdzia i troski. "Gdzie kończy się ludzkie - zaczyna Boskie".

Ta książka nie powinna powstać. Nie powinna - bo takie historie nie powinny w ogóle mieć miejsca.
Historia kobiety pela emocji, bólu dzieciństwa, niemiłości, walki o przetrwanie, życia w strachu przed ojcem, wreszcie całkowitego zaparcia się siebie i walki o szczęście, o pokazanie sobie samej, ile jestem w stanie osiągnąć. Gratuluję autorce książki uporu w dążeniu do celu i poświęcenie swojego życia dzieciom o losie podobnym do jej własnych przeżyć.
Cierpiało moje pedagogiczne serce, czytając tę historię.

Ta książka nie powinna powstać. Nie powinna - bo takie historie nie powinny w ogóle mieć miejsca.
Historia kobiety pela emocji, bólu dzieciństwa, niemiłości, walki o przetrwanie, życia w strachu przed ojcem, wreszcie całkowitego zaparcia się siebie i walki o szczęście, o pokazanie sobie samej, ile jestem w stanie osiągnąć. Gratuluję autorce książki uporu w dążeniu do celu...