Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dawno tak się nie zawiodłem. Tyle dobrych opinii, książka polecana przez znajomych...
Dla mnie pretensjonalna. Od formy (śródtytuły, definicje, narrator w postaci śmierci) do treści (który to już raz o holocauscie, tym bardziej nie będąc świadkiem- czy to naprawdę trzeba i wypada?)
Postaci sztampowe. Nikt nie przeszedł na dystansie ponad 400 stron żadnej przemiany. Wszystko od początku do końca jednowymiarowe, w tak bardzo, zda się, niejednoznacznym miejscu i czasie, w jakim dzieje się akcja.
Prawdy objawione, że byli też w czasach II wojny światowej dobrze Niemcy i że wojna kreślona w gabinetach możnych świata, najbardziej dotyka maluczkich.
Literatura niepotrzebna, wręcz koniunkturalna.

Dawno tak się nie zawiodłem. Tyle dobrych opinii, książka polecana przez znajomych...
Dla mnie pretensjonalna. Od formy (śródtytuły, definicje, narrator w postaci śmierci) do treści (który to już raz o holocauscie, tym bardziej nie będąc świadkiem- czy to naprawdę trzeba i wypada?)
Postaci sztampowe. Nikt nie przeszedł na dystansie ponad 400 stron żadnej przemiany. Wszystko...

Kończę przygodę z Proustem na drugim tomie. Próbowałem, mogę to powiedzieć z czystym sumieniem.
Są na szczęście utwory traktujące o podobnych sferach życia, nie będące jednoczesnie formą autoerotyzmu literackiego i całkowicie zbędnym a zarazem nudnym potokiem mysli, jakim jest w mojej opinii "w poszukiwaniu straconego czasu".
Nie chodzi o to, że brak jest akcji, choćby w "Czarodziejskiej górze" przez 500 stron nie działo się nic, czuć było jednak napięcie, dało się identyfikować z bohaterem i go polubić. Nie da się powiedzieć tego samego o dziele i narratorze Prousta.
Nie rozumiem fenomenu tej książki, ale pewnie po prostu się nie znam.

Kończę przygodę z Proustem na drugim tomie. Próbowałem, mogę to powiedzieć z czystym sumieniem.
Są na szczęście utwory traktujące o podobnych sferach życia, nie będące jednoczesnie formą autoerotyzmu literackiego i całkowicie zbędnym a zarazem nudnym potokiem mysli, jakim jest w mojej opinii "w poszukiwaniu straconego czasu".
Nie chodzi o to, że brak jest akcji, choćby w...

Opowiadania- jak to w zbiorze krótkich form- mniej lub bardziej przypadające do gustu. Ale ten styl, ten smak! Dawno nie miałem przyjemności obcować z tak dobrą literaturą. Czysty zachwyt nad lekkością formy, nie pozbawionej treści. Jednak można pisać pięknie, nie nadużywając wielkich i trudnych słów.

Opowiadania- jak to w zbiorze krótkich form- mniej lub bardziej przypadające do gustu. Ale ten styl, ten smak! Dawno nie miałem przyjemności obcować z tak dobrą literaturą. Czysty zachwyt nad lekkością formy, nie pozbawionej treści. Jednak można pisać pięknie, nie nadużywając wielkich i trudnych słów.