Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla mnie "Kosogłos" to najlepsza część trylogii. Wreszcie dzieje się coś poza areną. Ogólnie cała seria bardzo mi się podoba, ponieważ autorka miała ciekawy, nieoklepany pomysł i przede wszystkim dobre wykonanie. Książki skierowane do młodzieży, ale w przeciwieństwie do pewnej serii o wampirach... posiada jakieś przesłanie i morał. Podobało mi się też zakończenie, bo nie było takie cukierkowe, ofiary zostały poniesione, i to niemałe.

Dla mnie "Kosogłos" to najlepsza część trylogii. Wreszcie dzieje się coś poza areną. Ogólnie cała seria bardzo mi się podoba, ponieważ autorka miała ciekawy, nieoklepany pomysł i przede wszystkim dobre wykonanie. Książki skierowane do młodzieży, ale w przeciwieństwie do pewnej serii o wampirach... posiada jakieś przesłanie i morał. Podobało mi się też zakończenie, bo nie...

Książkę „Most do Terabithii” uznałem za arcydzieło z czysto subiektywnych względów. Wiem, że to książka pierwotnie przeznaczona dla dzieci i naprawdę arcydziełem pisarskim nie jest, ale dla mnie to najlepsza książka na świecie.

Pierwszy raz przeczytałem ją w dzieciństwie, wtedy po skończeniu odebrałem ją zwykłą bajkę. Czytając ją w rok w rok będąc coraz starszy widziałem ją w coraz innym świetle. W tej chwili skończyłem ją właśnie czytać po raz n-ty. Popłakałem się niemiłosiernie, bo wreszcie dotarł do mnie sens tej krótkiej powieści. To aż dziwne, ze autorka w 150 stronach zawarła tyle mądrości, przesłania i emocji. Według mnie to nie jest książka dla dzieci, ponieważ one jej nie zrozumieją. Powiem, że chciałbym znaleźć się czasami na miejscu Jessa - w typowej biednej, amerykańskiej wiosce z lat 70 XX wieku, gdzie nie znano jeszcze (na szczęście) elektronicznych gadżetów, a dzieci spędzały wolny czas na pomocy rodzicom albo wśród przyjaciół. Jess przed pojawieniem się Leslie- dziewczyny, która przeprowadziła się do domu obok, nie miał przyjaciół, a wręcz był wyrzutkiem. To dzięki niej zaczął przeżywać na dobre jedyny taki czas w swoim życiu-dzieciństwo. Ona pokazała mu jak otworzyć umysł i wyobraźnię, bo można nią zrobić wszystko. Razem stworzyli sekretną krainę, do której można było wejść przelatując na linie przez strumyk na drugi brzeg do małego lasu – Terabithie, o której wiedzieli tylko oni. Byli jej panami i walczyli w niej ze złem. Leslie pomogła mu także pokonać szkolnych oprawców knując wraz z nim intrygę, której pozytywne skutki Jess odebrał parę miesięcy później.Wszystko to trwa już kilka miesięcy. Pewnego razu chłopak wyjeżdża z nauczycielką do muzeum, po powrocie nic już nie będzie takie samo.

To jest książka o wielkiej, prawdziwej przyjaźni, która przetrwa wszystko,dosłownie wszystko ,o marzeniach, wyobraźni (przecież cała Terabithia to była wyobraźnia dzieci!) i o brutalności świata z którą przyszło im się spotkać w tak młodym wieku.

Książkę „Most do Terabithii” uznałem za arcydzieło z czysto subiektywnych względów. Wiem, że to książka pierwotnie przeznaczona dla dzieci i naprawdę arcydziełem pisarskim nie jest, ale dla mnie to najlepsza książka na świecie.

Pierwszy raz przeczytałem ją w dzieciństwie, wtedy po skończeniu odebrałem ją zwykłą bajkę. Czytając ją w rok w rok będąc coraz starszy widziałem...

Według mnie "Tunele" to poza "Spiralą" najlepsza książka tej genialnej serii. Autorzy mieli świetny, oryginalny pomysł i stworzyli z niego bestsellerowe powieści.
Podobają mi się świetne opisy (poza 2 częścią), fabuła, zwroty akcji i elementy humorystyczne. Serię przeczytałem w tydzień, bardzo mnie wciągnęły i oczarowały te podziemne podróżne.
Nie cierpliwie czekam na 6 część tuneli.

Według mnie "Tunele" to poza "Spiralą" najlepsza książka tej genialnej serii. Autorzy mieli świetny, oryginalny pomysł i stworzyli z niego bestsellerowe powieści.
Podobają mi się świetne opisy (poza 2 częścią), fabuła, zwroty akcji i elementy humorystyczne. Serię przeczytałem w tydzień, bardzo mnie wciągnęły i oczarowały te podziemne podróżne.
Nie cierpliwie czekam na 6...