Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim zdaniem "Kobieta na zwierciadle narysowana" może spokojnie odpłynąć w literacki niebyt. Na portalach czytelniczych nie znalazłam ani jednej opinii, nie widać ich też w Internecie. Napiszę więc co nieco o fabule. Na początku poznajemy osobliwą grupkę ludzi, Eina, jego lokatorów i jego dziewczynę. Śledzimy przez chwilę dzień dziewczyny, aby potem przenieść się już do końca z Einem poza Helsinki. Chłopak jest taksówkarzem i ma kurs z dwoma osobliwymi typami. Kiedy na scenę wkraczają pisarz i inżynier zaczynam mieć wrażenie, że ta powieść to po prostu komedia. Później pojawia się jeszcze malarz i poznajemy część jego historii.

Po pierwsze nie podobało mi się, bo to wszystko było trochę nie wiadomo o czym, w końcu o Einie czy o malarzu, a może o inżynierze i pisarzu...? Po drugie humor tej powieści po prostu mnie nie bawił, mea culpa. Po trzecie, to wprawdzie mija, ale na początku dialogi są dziwnie fragmentaryczne, jakby coś działo się obok czytelnika. Na dodatek sam Eino to wredny typek, który lubi wykorzystywać kobiety (teoretycznie wszystkie dochodzą, ale jednak te sceny seksu napisane są nieporadnie, uwierają), pozostaje, więc lekki niesmak.
Poza tym wszystkim powieść ciężko przyporządkować do jednego gatunku. Z jednej strony dialogi pisarza i inżyniera bywają absurdalne, z drugiej jest wątek samobójstwa, cierpienia i przemiany Eina.

Moim zdaniem "Kobieta na zwierciadle narysowana" może spokojnie odpłynąć w literacki niebyt. Na portalach czytelniczych nie znalazłam ani jednej opinii, nie widać ich też w Internecie. Napiszę więc co nieco o fabule. Na początku poznajemy osobliwą grupkę ludzi, Eina, jego lokatorów i jego dziewczynę. Śledzimy przez chwilę dzień dziewczyny, aby potem przenieść się już do...

Krótki opis twórczości Eevy Joenpelto zawiera w sobie stwierdzenie, że "Dziewczyna na głębinie" była uznawana za jedną z najwybitniejszych współczesnych powieści literatury fińskiej. To ustawiło poprzeczkę wysoko i trochę się obawiałam tej lektury. Okazało się, że zupełnie niepotrzebnie.

"Dziewczyna na głębinie" jest zaskakująco aktualna. Niestety. Autorka sformułowała kilka twierdzeń, które jak na tamte czasy były zapewne dosyć śmiałe, np. o tym, że kobiety są surowo oceniane w przypadku wielu partnerów, znajduje się też miejsce na dywagacje o aborcji. Bo cała ta książka jest opowiedziana z perspektywy niechcianego i niekochanego dziecka. I znów trafiłam na książkę o biednych ludziach, i jest to książka, w której nie ma nadziei. Główna bohaterka, Helmi Virtanen, tytułowa dziewczyna i wspomniane niechciane dziecko, ma świetnie napisany portret psychologiczny.

Słowo jeszcze o konstrukcji, bo bardzo mi się podobała. Joenpelto snuje nieśpieszną opowieść, przede wszystkim o ludziach, a wątki zręcznie splata ze sobą na zasadzie najpierw niewielkiej wzmianki, a dopiero potem opisania szerzej danej sytuacji. To sprawia, że mimo iż właściwie nic się nie dzieje, uwaga i zainteresowanie czytelnika są stale utrzymane.

Krótki opis twórczości Eevy Joenpelto zawiera w sobie stwierdzenie, że "Dziewczyna na głębinie" była uznawana za jedną z najwybitniejszych współczesnych powieści literatury fińskiej. To ustawiło poprzeczkę wysoko i trochę się obawiałam tej lektury. Okazało się, że zupełnie niepotrzebnie.

"Dziewczyna na głębinie" jest zaskakująco aktualna. Niestety. Autorka sformułowała...

Mantrą "His family" Ernesta Poole jest "You will live on in our children's lives". Roger Gale jest wdowcem i po śmierci żony stracił łączność ze światem, spotykamy go w momencie kiedy się "wybudza" i zaczyna przejawiać zainteresowanie swoimi córkami. Jego córki to trzy zupełnie różne charaktery: oddana matka, niebiologiczna matka tysiąca dzieci, młoda kobieta, która macierzyństwo odrzuca. Każda z nich ma inne podejście do życia. "His family" opowiada o rodzinie i jak to książki w tym typie jest w zasadzie bez akcji, poznajemy rodzinę Rogera i uczestniczymy w ich mniejszych czy większych dramatach. A w tym wszystkim jest miejsce na starcie dwóch światopoglądów: lepiej dbać przede wszystkim o swoją rodzinę i robić wszystko dla swoich dzieci czy poświęcić dotychczasowy dobrobyt rodziny na rzecz wielu innych biednych rodzin?

Mantrą "His family" Ernesta Poole jest "You will live on in our children's lives". Roger Gale jest wdowcem i po śmierci żony stracił łączność ze światem, spotykamy go w momencie kiedy się "wybudza" i zaczyna przejawiać zainteresowanie swoimi córkami. Jego córki to trzy zupełnie różne charaktery: oddana matka, niebiologiczna matka tysiąca dzieci, młoda kobieta, która...