Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nierówna, ale piekielnie wciągająca, z mnóstwem popkulturowych odwołań, przepełniona czarnym humorem - byłby z niej wspaniały serial HBO;) I nie przejmujcie się, że to spin off trylogii Abercrombiego, można spokojnie czytać bez jej znajomości (co prawda wtedy utracimy pewne smaczki, ale ponoć trylogia poziomem znacznie odbiega od spin offów).

Dawno nie czytałem powieści z tak żywymi i pełnokrwistymi postaciami, które są zdecydowanie najmocniejszym elementem książki. Historia jak z Hrabiego Monte Cristo, ale bliższa współczesnym realiom – głównej bohaterce, Monzie, nie chodzi więc o tryumf sprawiedliwości jak u Dumasa, ale o zabicie siedmiu osób, które zamordowały jej brata. Teoretycznie powinniśmy więc kibicować bohaterce, ale nie jest to łatwe. Zemsta u Abercrombiego jest z tej popkulturowej fajności w klimatach Tarantino zupełnie odarta – realizacja planu pociągnie dziesiątki postronnych ofiar, nie obędzie się bez realistycznie opisywanych tortur, knucia intryg i zdrad. Zdrada to jedno ze słów kluczy do tej książki, ale chyba ogólnie do świata stworzonego przez Abercrombiego. To nie jest czarnobiały świat Tolkiena, ze złymi orkami i dobrymi hobbitami/elfami. W „Zemście” przewija się plejada odrażających postaci, psychopatów, morderców, oszustów, intrygantów, morderców. Nie wiem, czy choć jedną z głównych postaci w książce można nazwać pozytywną. Ale być może dlatego, że sojusz grupy głównych bohaterów, zakontraktowanych na siedem zabójstw jest tak kruchy (większość się szczerze nienawidzi) i w każdej chwili może się rozpaść, lektura jest tak wciągająca.

To nie jest arcydzieło, ale świetna książka rozrywkowa. Abercrombie jest sprawnym narratorem, fajnie bawi się popkulturowymi motywami (jedno z zabójstw utrzymane jest w klimacie Ocean's Eleven) lub pokazuje je w krzywym zwierciadle (kompletowanie grupy i wzajemne relacje jej członków). Książka ma oczywiście słabsze momenty, jest tu trochę zbędnych elementów – m.in. za dużo batalistyki czy prostackich opisów seksu, ale całość i tak broni się doskonale. Przeczytałem setki książek fantasy, to jedna z najlepszych.

Nierówna, ale piekielnie wciągająca, z mnóstwem popkulturowych odwołań, przepełniona czarnym humorem - byłby z niej wspaniały serial HBO;) I nie przejmujcie się, że to spin off trylogii Abercrombiego, można spokojnie czytać bez jej znajomości (co prawda wtedy utracimy pewne smaczki, ale ponoć trylogia poziomem znacznie odbiega od spin offów).

Dawno nie czytałem powieści z...