Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszyscy Ci którzy regularnie czytają moje skromne recenzje wiedzą, że alergicznie reaguje na wszelkie nowości pojawiające się na półkach w księgarniach. Tak też się stało, z tytułowym ,,Atlasem chmur”. Bo jak już kiedyś brutalnie napisałam, żeby książka miała popyt to są dwie opcje: albo autor musi umrzeć/zachorować, albo w Holywood nakręcą spektakularny i widowiskowy film z niezłą obsadą i całą chmarą komputerowych efektów specjalnych. Niestety w przypadku ,,Atlasu chmur” był film. I niestety wielu dało się złapać na „bratni” lep. Do tej pozycji najlepiej zarezerwować długi weekend. Z całą pewnością nie da się jej przeczytać ,,na raz”, bez koniecznej chwili skupienia i degustacji. Mamy do czynienia z thrillerem, romansem, powieścią epistolarną, kryminałem, dziennikiem. David Mitchell po prostu napisał atlas… czytania mikro – historii. Czytelnik ma prawo gubić się, domyślać, szukać rozwiązania. Ma prawo także po pierwszym rozdziale odłożyć pozycje i powiedzieć: ,,dość”, ale o to w tym chodzi. Ma boleć i kusić. Dlaczego? Bo nic w tej książce nie jest jednorodne. Nie ma jedności miejsca, czasu, akcji. Nie ma ulubionego bohatera i jednego problemu. Po kolei poznajemy każdą historię po to, aby dojść do połowy książki i zacząć wszystko od początku. Powieściowa matrioszka nie jest zatem dla osób, które sięgają po łatwą i przyjemną literaturę., Wszyscy inni – będą zadowoleni.

Wszyscy Ci którzy regularnie czytają moje skromne recenzje wiedzą, że alergicznie reaguje na wszelkie nowości pojawiające się na półkach w księgarniach. Tak też się stało, z tytułowym ,,Atlasem chmur”. Bo jak już kiedyś brutalnie napisałam, żeby książka miała popyt to są dwie opcje: albo autor musi umrzeć/zachorować, albo w Holywood nakręcą spektakularny i widowiskowy...