Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka bardzo przypadła mi do gustu. Ciekawa alternatywa dla mojego ulubionego universum Warhammer'a 40K.
Skupienie się na wojownikach, którzy oprócz fizycznej supremacji są też swego rodzaju emocjonalnymi psykerami, jest w miarę świeżym pomysłem, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę datę pierwszego wydania. Świetnie się to czyta, opisy mentalnych starć są barwne i na pewno pozwalają wyobraźni popracować.
Niestety autor momentami za bardzo porozciągał wątki, przez co czasami miałem wrażenie, że niektóre postacie i ich historie to po prostu "zapchaj dziury", aby książka miała więcej stron. Niestety takie są efekty sztucznego dzielenia powieści na dwie części, co widać po zakończeniu, które jest tak bezpłciowe, że bardziej się nie da.

Książka bardzo przypadła mi do gustu. Ciekawa alternatywa dla mojego ulubionego universum Warhammer'a 40K.
Skupienie się na wojownikach, którzy oprócz fizycznej supremacji są też swego rodzaju emocjonalnymi psykerami, jest w miarę świeżym pomysłem, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę datę pierwszego wydania. Świetnie się to czyta, opisy mentalnych starć są barwne i na pewno...

Bardzo słaba książka. Wbrew zapowiedziom autora nie umywa się nawet do przygód Conana, czy Kaine'a, zwłaszcza tego drugiego. Porwane wątki postaci, które najpierw dostają własne podrozdziały, a potem giną zakulisowo, o czym wspomniane są dwa zdania. Wątek miłości młodych bohaterów jest tak mdły, że musiałem przerwać czytanie na 3 miesiące, aby móc ruszyć dalej. Opisy bitew bardzo przeciętne, nie porwały mnie w żadnym stopniu. Cały czas sugerowany jest geniusz taktyczny bohatera oraz jego umiejętności, jednak podczas lektury, nie można oprzeć się wrażeniu, że połowa zwycięstw odnoszona jest czystym szczęściem. Plus intrygi bohatera są tak tajemnicze, że nawet nie są przez autora wspominane. Duża część zdarzeń dzieje się od tak. Nie wiem czy był to zamysł pisarza, by pokazać tajemniczość i nieprzeniknioność Zahreda, ale w pewnym momencie robi się to męczące. Na sam koniec dostajemy typowe zakończenie, gdzie "dobrzy" wygrywają, "źli" przegrywają, a wszystko to opisane jest bez polotu.

Bardzo słaba książka. Wbrew zapowiedziom autora nie umywa się nawet do przygód Conana, czy Kaine'a, zwłaszcza tego drugiego. Porwane wątki postaci, które najpierw dostają własne podrozdziały, a potem giną zakulisowo, o czym wspomniane są dwa zdania. Wątek miłości młodych bohaterów jest tak mdły, że musiałem przerwać czytanie na 3 miesiące, aby móc ruszyć dalej. Opisy bitew...

Książka legenda stanowiąca inspirację dla różnorakich mediów jak np. "Czas apokalipsy". Na samym początku należy jasno powiedzieć, że utwór ten stanowi spore wyzwanie i nie można traktować go jako niezobowiązującego czytadła na jedną noc. Jak dla mnie "Jądro ciemności" stanowi wspaniałe podsumowanie ery kolonialnej i pokazuje stosunek Europejczyków do ludzi mieszkających na podbijanych przez nich terenach. Książka posiada gęsty, mroczny klimat, który nadają opisy przyrody oraz poetyckie porównania stosowane przez autora. Dodatkowo między opisy autor wprowadził zawiłą symbolikę, która powoduje, że do książki będziemy wracać, chcąc wyłapać wszelkie "smaczki". "Jądro ciemności" jak już wspomniałem nie jest lekturą łatwą, trzeba się nad nią skupić i nie można traktować jej lekceważąco. Jednak książka daje dużo radości z czytania i zmusza do myślenia, zarówno nad postawami bohaterów jak i też historią Europy. Uważam, że jest to lektura, której warto dać szansę.

Książka legenda stanowiąca inspirację dla różnorakich mediów jak np. "Czas apokalipsy". Na samym początku należy jasno powiedzieć, że utwór ten stanowi spore wyzwanie i nie można traktować go jako niezobowiązującego czytadła na jedną noc. Jak dla mnie "Jądro ciemności" stanowi wspaniałe podsumowanie ery kolonialnej i pokazuje stosunek Europejczyków do ludzi mieszkających na...