Jesteśmy społecznością, która kocha książki

We wstępie Kurt Vonnegut sam przyznaje: "sądzę, iż usiłuję opróżnić sobie głowę z całego złomu jaki się w niej zgromadził.[...] Tak więc książka ta jest jak chodnik usłany śmieciem, odpadkami, które rzucam za siebie [...]". Trudno się z tym nie zgodzić - dygresja goni tutaj dygresję, trzymając czytelnika w zwątpieniu, czy ta historia na pewno dokądkolwiek prowadzi.

Oczywiście nawet w odpadkach da się znaleźć coś wartościowego. Wątek szaleństwa Dwayne'a Hoovera zdecydowanie zasługuje na uwagę, a wchodzenie przez autora (narratora i stwórcę) w interakcję z innymi wykreowanymi przez siebie postaciami jest ciekawym eksperymentem.
Pytanie tylko, czy warto przegrzebywać się przez litanię długości penisów postaci, rysunek dziury w zadku, długi wywód o kobiecych "bobrach" i tak dalej.
Jeżeli tak wygląda amerykańska satyra, to ja dziękuję.

We wstępie Kurt Vonnegut sam przyznaje: "sądzę, iż usiłuję opróżnić sobie głowę z całego złomu jaki się w niej zgromadził.[...] Tak więc książka ta jest jak chodnik usłany śmieciem, odpadkami, które rzucam za siebie [...]". Trudno się z tym nie zgodzić - dygresja goni tutaj dygresję, trzymając czytelnika w zwątpieniu, czy ta historia na pewno dokądkolwiek...