Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa pozycja, lekka przyjemna idealna na zabicie czasu. Jakimś wybitnym dziełem bym tego nie nazwał ale czyta się naprawdę dobrze. Świat jest dobrze wykreowany ale czasem brakuje mi większej ilości opisów przedstawionego uniwersum i otoczenia w którym dzieje się akcja...
Warto sięgnąć po tą pozycję.

Ciekawa pozycja, lekka przyjemna idealna na zabicie czasu. Jakimś wybitnym dziełem bym tego nie nazwał ale czyta się naprawdę dobrze. Świat jest dobrze wykreowany ale czasem brakuje mi większej ilości opisów przedstawionego uniwersum i otoczenia w którym dzieje się akcja...
Warto sięgnąć po tą pozycję.

Co tu dużo pisać. Tom rewelacyjny jak każdy inny. Niesamowity klimat, wyraziści bohaterowie, wciągająca fabuła, pięknie wykreowany świat. Wymieniać można długo ale po co? Najlepiej jak każdy osobiście się o tym przekona, czytając dzieło Grzędowicza.

Co tu dużo pisać. Tom rewelacyjny jak każdy inny. Niesamowity klimat, wyraziści bohaterowie, wciągająca fabuła, pięknie wykreowany świat. Wymieniać można długo ale po co? Najlepiej jak każdy osobiście się o tym przekona, czytając dzieło Grzędowicza.

Trzecia część choć najkrótsza ze wszystkich, dawała moim zdaniem więcej odpowiedzi na dręczące Nas pytania, niż dwie poprzednie. Autor perfekcyjnie połączył wątki w całość no po porostu coś genialnego!

Trzecia część choć najkrótsza ze wszystkich, dawała moim zdaniem więcej odpowiedzi na dręczące Nas pytania, niż dwie poprzednie. Autor perfekcyjnie połączył wątki w całość no po porostu coś genialnego!

Kontynuacja godna poprzednika. Bałem się, że po wybitnej pierwszej części Pana Lodowego Ogrodu, druga nie będzie miała już zbyt wiele do zaoferowania. Owszem w pewnych kwestach II tom ustępuje pierwszemu ale jest to dalej rewelacyjna powieść pełna akcja, dość ciekawie przedstawionego świata i dobrze zobrazowanych głównych bohaterów. Podobają mi się też filozoficzne wstawki autora na temat życia i otaczającego Nas świata, które sprawiały, że na chwilę odkładałem lekturę i oddawałem się refleksji na ten temat, aby w końcu przyznać autorowi rację. Z czystym sumieniu mogę polecić tą pozycje każdemu fanowi gatunku fantasy.

Kontynuacja godna poprzednika. Bałem się, że po wybitnej pierwszej części Pana Lodowego Ogrodu, druga nie będzie miała już zbyt wiele do zaoferowania. Owszem w pewnych kwestach II tom ustępuje pierwszemu ale jest to dalej rewelacyjna powieść pełna akcja, dość ciekawie przedstawionego świata i dobrze zobrazowanych głównych bohaterów. Podobają mi się też filozoficzne wstawki...

"Obóz treningowy" to opowieść o przezwyciężaniu własnego leku, a stawianiu czoła przeciwnością, to swoisty poradnik co robić i jak robić aby osiągnąć w życiu sukces. Nie ważne czy jesteśmy robotnikiem, sportowcem, czy pracownikiem biurowym, każdy z Nas może dążyć do "doskonałości" bo to właśnie powinien być cel każdego człowieka, a jak wiadomo ludzi wybitnych nie da się zastąpić. Pozycja ta, choć osadzona w realiach sportowych, pokazuje Nam jak żyć aby coś po sobie pozostawić, że tak naprawdę jest to Nasz obowiązek wobec społeczeństwa. Naprawdę gorąco polecam "Obóz treningowy", bo może On wywrzeć na Ciebie znaczący wpływ, który przyczyni się do zmiany Twoje życia na choć trochę lepsze.

"Obóz treningowy" to opowieść o przezwyciężaniu własnego leku, a stawianiu czoła przeciwnością, to swoisty poradnik co robić i jak robić aby osiągnąć w życiu sukces. Nie ważne czy jesteśmy robotnikiem, sportowcem, czy pracownikiem biurowym, każdy z Nas może dążyć do "doskonałości" bo to właśnie powinien być cel każdego człowieka, a jak wiadomo ludzi wybitnych nie da się...

Zderzenie najlepszej dostępnej technologi z prastarą magią. Ta mieszanka, wraz ze świetnie przedstawionym światem, kreacją głównego bohatera oraz wątkiem fabularnym sprawia, że od książki nie można się oderwać. Ta pozycja ma naprawdę KLIMAT, na który nie tak często można się natknąć w podobnych tematycznie książkach...
Naprawdę polecam

Zderzenie najlepszej dostępnej technologi z prastarą magią. Ta mieszanka, wraz ze świetnie przedstawionym światem, kreacją głównego bohatera oraz wątkiem fabularnym sprawia, że od książki nie można się oderwać. Ta pozycja ma naprawdę KLIMAT, na który nie tak często można się natknąć w podobnych tematycznie książkach...
Naprawdę polecam

Trudno mi trochę ocenić tą pozycję. Sięgnąłem po nią tylko i wyłącznie z powodu szumu medialnego i aby się przekonać czy wart był on tej książki.
Pierwsze co rzuca się w oczy to niesamowicie ubogi język, od razu można się zorientować, ze nie pisała tego osoba parająca się zawodowo pisarstwem...
Zostawmy jednak język, a przejdźmy do głównej bohaterki, studentka literatury Anastasia Steele jest hmmm... cholernie irytującą postacią, a przy tym niezwykle tępą. Naprawdę nie wiem jak to możliwe ale dziewczyna podczas trwania całego wątku fabularnego zachowywała się tak niedorzecznie, że można ją posądzić o brak posiadania "muzgownicy" Ilekroć słyszałem co robi jej "wewnętrzna bogini" otwierał mi się scyzoryk w kieszeni. Nawet nie wiem co mam jeszcze o niej napisać bo jest to postać nijaka, bez polotu i finezji więc zostawię ją w spokoju. Główny bohater tej powieści SM ratuję trochę tę pozycję, Christian Gray milioner, biznesmen, prezes własnej firmy. Jego tajemnicze dzieciństwo oraz związek z Panią Robinson to to, co skłaniało mniej to brnięcia dalej w tą lekturę.
Muszę powiedzieć, że mimo przeciętności tej pozycji, to czytanie przebiegało całkiem łatwo, może dlatego, że fabuła jest prosta jak budowa cepa :D

Trudno mi trochę ocenić tą pozycję. Sięgnąłem po nią tylko i wyłącznie z powodu szumu medialnego i aby się przekonać czy wart był on tej książki.
Pierwsze co rzuca się w oczy to niesamowicie ubogi język, od razu można się zorientować, ze nie pisała tego osoba parająca się zawodowo pisarstwem...
Zostawmy jednak język, a przejdźmy do głównej bohaterki, studentka...

Chociaż tom opowiadań nie kontynuuje fabuły z głównego wątku, to czyta się go równie przyjemnie jak poprzednie dzieła z cyklu o Mordimerze. Powiedziałbym nawet, że można uświadczyć tu pewien powiew świeżości, ponieważ zagłębiamy się w dzieciństwo głównego bohatera. Ukazane jest skąd inkwizytor posiada swoje nadnaturalne zdolności oraz to, że towarzysząca mu para bliźniaków nie jest w cale przypadkową znajomością... Dowiadujemy się również paru ciekawych rzeczy na temat Wewnętrznego Kręgu co już samo w sobie, jak dla mnie, jest dużym plusem, gdyż uważam tę część za jedną z ciekawszych w całym uniwersum przedstawionym przez Piekarę.
Fanom Sługi bożego na pewno zbiór przypadnie do gustu!

Chociaż tom opowiadań nie kontynuuje fabuły z głównego wątku, to czyta się go równie przyjemnie jak poprzednie dzieła z cyklu o Mordimerze. Powiedziałbym nawet, że można uświadczyć tu pewien powiew świeżości, ponieważ zagłębiamy się w dzieciństwo głównego bohatera. Ukazane jest skąd inkwizytor posiada swoje nadnaturalne zdolności oraz to, że towarzysząca mu para bliźniaków...

W kolejnych opowiadaniach o dość specyficznym słudze bożym, po raz kolejny możemy zetknąć się z brutalnym ale jakże realistycznie przestawionym alternatywnym świecie, gdzie winowajcom zamiast okazanej łaski, przedstawia się uroki ognia i żelaza.

Jacek Piekara w "Łowcy Dusz" trzyma poziom w porównaniu do poprzednich opowiadań. Niestety upierdliwe staje się monotonne powtarzanie niektórych fragmentów tekstu, tak jakby autor chciał sprawić aby opowiadania były bardziej klarowne dla ludzi, którzy nie czytali poprzednich, np. do znudzenia, można czytać o brzydkiej bliźnie jednego z pomagierów, kostucha...

Jeśli chodzi o ogół "Łowcu dusz" to muszę stwierdzić iż na początku potrafi znużyć lecz wprost proporcjonalnie do przeczytanych stron akcja zaczyna nabierać naprawdę niezłego tempa, a autor zasypuje Nas naprawdę zmyślnie wprowadzonymi zwrotami akcji...

Jednym słowem: Polecam!

W kolejnych opowiadaniach o dość specyficznym słudze bożym, po raz kolejny możemy zetknąć się z brutalnym ale jakże realistycznie przestawionym alternatywnym świecie, gdzie winowajcom zamiast okazanej łaski, przedstawia się uroki ognia i żelaza.

Jacek Piekara w "Łowcy Dusz" trzyma poziom w porównaniu do poprzednich opowiadań. Niestety upierdliwe staje się monotonne...