Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Rutynowo i bezwiednie marnujemy potężne ilości energii, reagując automatycznie i podświadomie na zewnętrzny świat i nasze wewnętrzne doświadczenia. Pielęgnowanie uważnej obecności oznacza, że uczymy się sięgać po tę traconą energię i skupiać ją. Uczymy się też uspokajać na tyle, by wejść i wytrwać w stanach głębokiego odprężenia. To odżywia i regeneruje ciało i umysł. Zarazem łatwiej nam wtedy dostrzec wyraźnie, jak naprawdę żyjemy i co powinniśmy zmienić, by wyzdrowieć i żyć lepiej. Co więcej, pomaga nam to skuteczniej zarządzać energią w stresujących sytuacjach albo kiedy czujemy się zagrożeni lub bezradni. Ta energia pochodzi z naszego wnętrza, a więc zawsze mamy do niej dostęp i możemy nad nią zapanować."
Ten fragment książki przekazuje jej istotę. Powszechnie wiadomo jak dużą siłę sprawczą ma nasz mózg. Ta książka to przewodnik praktyka jak dzięki medytacji, pracy z oddechem i treningowi uważności odzyskać samokontrolę nad życiem, jak radzić sobie ze stresem, bólem i chorobami.

"Rutynowo i bezwiednie marnujemy potężne ilości energii, reagując automatycznie i podświadomie na zewnętrzny świat i nasze wewnętrzne doświadczenia. Pielęgnowanie uważnej obecności oznacza, że uczymy się sięgać po tę traconą energię i skupiać ją. Uczymy się też uspokajać na tyle, by wejść i wytrwać w stanach głębokiego odprężenia. To odżywia i regeneruje ciało i umysł....

Ta książka to nie jest przewodnik! To osobiste wspomnienia i odczucia autorki po wizycie w Chinach. Sama zresztą zaznacza na początku, iż nie będzie to podróż szlakiem największych zabytków, gdyż bardziej interesują ją ludzie i samo życie w Chinach. Dlatego jeżeli szukacie porad praktycznych czy opisu zabytków, lepiej poszukajcie innej lektury. W tej książce znajdziecie smaki, zapachy, kolory, odczucia oraz wizytę w miejscach leżących często poza głównym szlakiem wycieczek z biurem podróży. We mnie wzbudziła zainteresowanie i chęć poznania tego kraju. Osobiście wolę czytać autorskie wspomnienia z podróży, niż suche fakty z przewodników turystycznych, nad którymi, po przeczytaniu pięciu kartek, najzwyczajniej zasypiam. Co do stylu pisania pani Pawlikowskiej, jedni go lubią, inni nie cierpią, jak to w życiu. Myślę, że to dobrze, że są wśród nas takie kolorowe ptaki, bo życie jest mniej nudne. Nie wszyscy musimy być tacy śmiertelnie poważni, a sama czasami łapię się na tym, że chciałabym przywrócić do swojego życia trochę infantylizmu i dziecięcej radości życia.

Ta książka to nie jest przewodnik! To osobiste wspomnienia i odczucia autorki po wizycie w Chinach. Sama zresztą zaznacza na początku, iż nie będzie to podróż szlakiem największych zabytków, gdyż bardziej interesują ją ludzie i samo życie w Chinach. Dlatego jeżeli szukacie porad praktycznych czy opisu zabytków, lepiej poszukajcie innej lektury. W tej książce znajdziecie...

Znakomita, poruszająca i wciąż aktualna. To smutne, że od wydania powieści w 1939 roku do czasów nam współczesnych nie udało się stworzyć mechanizmów chroniących obywateli przed najbardziej krwiożerczym elementem kapitalizmu - bankami.

Znakomita, poruszająca i wciąż aktualna. To smutne, że od wydania powieści w 1939 roku do czasów nam współczesnych nie udało się stworzyć mechanizmów chroniących obywateli przed najbardziej krwiożerczym elementem kapitalizmu - bankami.