Bardzo ciekawa książka, którą przeczytałam, z wielką przyjemnością już trzy razy. Niby romans a trzyma w napięciu praktycznie do końcowej stronicy. Intrygi przybranej siostry Sary powodują tylko przepaść między Lukiem a Sarą i powodują, że czytelnik zastanawia się co będzie dalej.Luk to człowiek skamieniały, który dzięki Sarze wychodzi z twardej skorupy. Książkę czyta się lekko, nie przynudza i jest idealna na odpoczynek od codzienności. Ja polecam, aż dziwię się, że autorka napisała tylko ten jeden romans.

Bardzo ciekawa książka, którą przeczytałam, z wielką przyjemnością już trzy razy. Niby romans a trzyma w napięciu praktycznie do końcowej stronicy. Intrygi przybranej siostry Sary powodują tylko przepaść między Lukiem a Sarą i powodują, że czytelnik zastanawia się co będzie dalej.Luk to człowiek skamieniały, który dzięki Sarze wychodzi z twardej skorupy. Książkę czyta się...

Romanse czytam głównie na poprawę humoru i odstresowanie, ale nie w tym przypadku, bo ta książka mocno mnie zmęczyła i zestresowała. Jakbym czytała o wyjątkowo patologicznej rodzinie. Zresztą, gdybym się nastawiała na czytanie o patologii, pewnie bym się tak nie zmęczyła jak tym romansem. Generalnie nie bardzo lubię wątków, że ona nic złego nie zrobiła, a on ją podejrzewa o najgorsze, a potem się w sobie zakochują, bo to mało prawdopodobne. W końcu ile znacie par, które na początku się nie znosiły albo wręcz nienawidziły, a potem się w sobie zakochały, bo ja ani jednej. Ale nie odrzucam z góry takich książek, bo kto się czubi ten się lubi itd. Nie wykluczam, że to możliwe. Jednak ta książka jest wyjątkowo męcząca, dlatego że główny bohater (Luke) przez całą książkę nie okazał głównej bohaterce (Sarze) ani krztyny jakiejkolwiek sympatii. Trudno mówić o jakimkolwiek czubieniu się, gdy on się jej ciągle czepiał i atakował ją za wymyślone przez samego siebie przewiny. Cały czas podejrzewał ją o najgorsze i okazywał nienawiść. Naprawdę nie wiem jak Sara mogła się w ogóle w nim zakochać? Miała syndrom sztokholmski?

Poza tym książka nie jest zła. Podoba mi się, że Sara była dojrzała i miała swoje przemyślenia, braciszek, "zła" siostra i babcia też ok. Akcja w porządku, choć ten ślub w połowie książki to też przesada, ale skoro się oboje kochali to zakładam, że po prostu chcieli go wziąć.

Romanse czytam głównie na poprawę humoru i odstresowanie, ale nie w tym przypadku, bo ta książka mocno mnie zmęczyła i zestresowała. Jakbym czytała o wyjątkowo patologicznej rodzinie. Zresztą, gdybym się nastawiała na czytanie o patologii, pewnie bym się tak nie zmęczyła jak tym romansem. Generalnie nie bardzo lubię wątków, że ona nic złego nie zrobiła, a on ją podejrzewa o...

Nie wiem skąd tak wysokie oceny tej książki, ale jestem przerażona po przeczytaniu jej... Przerażona tym,że w ogóle ktoś ją opublikował.
Już od samego początku denerwowało mnie to ciągłe powtarzanie przez Sarę słowa "tatuś" jakby ten człowiek zasługiwał na takie miano. Potem nie mogłam patrzeć na to jak Luke traktował Sarę - normalnie to jego ocenianie z góry i bezpodstawne chamstwo było okropne. A ta jeszcze głupia wzdychała do niego.
Czyżby syndrom Sztokholmski?
Brakowało mi zamknięcia wątku z Sary siostrą... Nagadała bzdur Luke'owi, podrywała go, a potem nagle zniknęła bo dostała prace? Poważnie?!
Nie polecam w ogóle tej książki. Czytałam różne Harlequiny i ten był chyba najgorszy

Nie wiem skąd tak wysokie oceny tej książki, ale jestem przerażona po przeczytaniu jej... Przerażona tym,że w ogóle ktoś ją opublikował.
Już od samego początku denerwowało mnie to ciągłe powtarzanie przez Sarę słowa "tatuś" jakby ten człowiek zasługiwał na takie miano. Potem nie mogłam patrzeć na to jak Luke traktował Sarę - normalnie to jego ocenianie z góry i bezpodstawne...

Kiedyś nie czytałem Arlekinów i Aramisów. Przecież to książki dla durnych kobiet, kucht i nastolatek (jeszcze durniejsza, bo młodsza wersja kobiety). "Człowiek skamieniały" to pierwszy Arlekin, którego przeczytałem. Wracam do niego co najmniej raz w roku. Zniewalająca książka.
Sara Rodney jest chodzącą niewinnością (współczesny Kopciuszek). Opiekuje się swoim chorym na astmę braciszkiem. Po tragicznej śmierci ojca i macochy w Alpach Sara odkryła dwie rzeczy:
- została z rodzeństwem bez grosza i straciła rodzinny dom, ponieważ ojciec roztrwonił cały majątek,
- ma bardzo bogatą babcię, o której nigdy nie słyszała.
Kapryśna siostra intrygantka Cressy sprawia, że nieśmiała Sara wbrew sobie trafia do domu babci Alice. Babcia mieszka w przepięknym domu i Sara jest bardzo szczęśliwa, że razem z braciszkiem będzie mieszkać z kochaną babcią. Niestety razem z Alice mieszka Luke Gallagher wdowiec po siostrze ciotecznej Sary, który jest właśnie tytułowym "człowiekiem skamieniałym". Od śmierci żony nie ufa kobietom i jest przekonany, że Sara jest kolejną "złą" kobietą w jego życiu. Mężczyzna jest przekonany, że Sara chce tylko oskubać swoją babcię i postanawia ochronić staruszkę przed wnuczkę. Luke obserwuje każdy krok Sary i zamienia jej pobyt u babci w koszmar. Mężczyzna przekonany, że ma do czynienia z zepsutą manipulantką na każdym kroku drwi, obraża i wyzywa Sarę "od najgorszych". Zbieg okoliczności sprawia, że Luke zaczyna wierzyć, że Sara chce też "wrobić" go w małżeństwo. Zgodnie z przysłowiem: "kto się czubi, ten się lubi" między Sarą a Luke'em zaczyna iskrzyć. Nie znoszą się a każde spotkanie kończy się awanturą i wyzwiskami. Coraz trudniej im ukrywać, że są w sobie zakochani. Coraz silniejsze pożądanie przezwycięża wzajemną nieufność i wszystkie intrygi Cressy.
Bardzo przyjemna lektura i doskonale spędzony czas.

Kiedyś nie czytałem Arlekinów i Aramisów. Przecież to książki dla durnych kobiet, kucht i nastolatek (jeszcze durniejsza, bo młodsza wersja kobiety). "Człowiek skamieniały" to pierwszy Arlekin, którego przeczytałem. Wracam do niego co najmniej raz w roku. Zniewalająca książka.
Sara Rodney jest chodzącą niewinnością (współczesny Kopciuszek). Opiekuje się swoim chorym na...

Nagła śmierć rodziców pozostawia Sarę i jej przyrodniego braciszka Toma bez środków do życia i perspektywy na przyszłość.Wyniosła i cyniczna Cassidy,trzecia z przyrodniego rodzeństwa,ma w planach karierę aktorki w Stanach,nie interesuje się losem młodszego,chorującego na astmę brata i zostawia jego los w rękach i tak już doświadczonej przez życie Sary.Wspaniałomyślnie jednak w swej podstępnej naturze Cassisy odnajduje babcię Sary i odwozi siostrę z Tomem pod dom staruszki.Nie widziana od 23 lat wnuczka zostaje ciepło przyjęta przez jej babcię,w przeciwieństwie do Luka-wdowca po jej stryjecznej siostrze Luizie,który od początku pała do dziewczyny nienawiścią i pogardą.Jak się okazuje wszystkiemu jest winna Cassidy,która chcąc wyjść za bogatego i przystojnego Luka przedstawia Sarę jako manipulantkę,kłamczuchę i pozbawioną skrupułów cyniczną łowczynię bogatych mężczyzn.Czas jednak pokaże,że Sara jest pełną miłości,oddania i bezinteresowności kobietą,która szukając ciepła i zrozumienia nieoczekiwanie zakochuje się w Luku,pomimo jego pogardy i nienawiści wobec niej.Przez przewrotny los Luke żeni się z Sarą,by ją ukarać za jej rzekome zachowanie.Jednak tym razem mężczyzna wpada we własną pułapkę namiętności i uczucia,któremu od początku się opierał nie chcąc podświadomie wierzyć w oszczerstwa wypowiadane przez Cassidy na temat Sary...
Współczesna wersja Kopciuszka i królewicza ze złą siostrą w tle i dobrą wróżką w osobie babci dziewczyny.Lektura przyjemna,łatwa i wciągająca,momentami pełna bólu i napięcia,niesprawiedliwości i krzywdy ludzkiej.Ale jak we wszystkich baśniach,tu również dobro zwycięża i to z nawiązką.Polecam :)

Nagła śmierć rodziców pozostawia Sarę i jej przyrodniego braciszka Toma bez środków do życia i perspektywy na przyszłość.Wyniosła i cyniczna Cassidy,trzecia z przyrodniego rodzeństwa,ma w planach karierę aktorki w Stanach,nie interesuje się losem młodszego,chorującego na astmę brata i zostawia jego los w rękach i tak już doświadczonej przez życie Sary.Wspaniałomyślnie...

Przeczytana jednym tchem - fajna.

Przeczytana jednym tchem - fajna.