Olga Morawska, żona wybitnego himalaisty Piotra Morawskiego, który zginął na Dhaulagiri w 2009 roku, pisze we wstępie książki o tym, że chciała pokazać góry oczami Piotra, ale tak, by o nich opowiedziały rodziny himalaistów; że pragnęła porozmawiać z ludźmi, na których losie zaważyła górska pasja ich bliskich.

W ten sposób powstało dzieło na kształt albumu wspomnień, 10 wywiadów, w których autorka w nienachalny i ułatwiający zwierzenia sposób, prowadzi swoich rozmówców- żony, rodzeństwo lub rodziców osób, które najczęściej zginęły lub umarły w Himalajach, ale także takich, którym udało się tego uniknąć, choć ich życie było i czasem jeszcze jest nierozerwalnie z nimi związane.

10 niezwykłych, inspirujących rozmów, w których nie ma epatowania smutkiem, bo łatwiej tu odnaleźć wolę życia, nadzieję, choć i niemało żalu.
A spomiędzy słów najbliższych kreuje się obraz ludzi, którym dedykowane są poszczególne rozmowy- jako tych, którzy ponad wszystko ukochali wysokie góry.

Michał Błaszkiewicz, brat Wandy Rutkiewicz, mówi tak:
"(...)góry są jak narkotyk. Jeżeli się ich zażyje w zbyt dużej dawce, w określonych okolicznościach, potem bardzo ciężko jest przestać, bo wciąga i doświadczenie jakie się zdobywa, i pewne wspomnienia, i adrenalina, która też działa jak narkotyk. (...) Powoduje, że przy pięknych widokach, podświadomym poczuciu, że jest się na granicy życia i śmierci, kalectwa lub innego niebezpieczeństwa, człowiek się czuje wspaniale. I za tym uczuciem będzie później gonił. Nie zawsze się do tego przyzna, będzie szukał najróżniejszych wyjaśnień: na przykład, że w górach jest pięknie, że można się oderwać od codziennego życia, że można się sprawdzić... Tysiące rzeczy można mówić, ale tym mechanizmem, który je wszystkie spaja, jest poczucie ekscytacji. Adrenalina może być w różny sposób wyzwalana, ale działa jak narkotyk."

Takie podejście, zderzone z surowym, porażającym wręcz pięknem zamieszczonych w książce fotografii, a także silne, choć złagodzone upływem lat emocje osób, z którymi autorka rozmawia (sama w ten sposób straciła męża, więc dobrze je rozumie), robi ogromne wrażenie na czytelniku, każąc zadać sobie po raz kolejny pytanie:
"Góry wysokie, co im z wami walczyć każe?".

Olga Morawska, żona wybitnego himalaisty Piotra Morawskiego, który zginął na Dhaulagiri w 2009 roku, pisze we wstępie książki o tym, że chciała pokazać góry oczami Piotra, ale tak, by o nich opowiedziały rodziny himalaistów; że pragnęła porozmawiać z ludźmi, na których losie zaważyła górska pasja ich bliskich.

W ten sposób powstało dzieło na kształt albumu wspomnień, 10...