Moje drugie spotkanie z Tomaszem Mann'em i muszę przyznać, że jestem nieco rozczarowana. Oczywiście nie stylem monumentalnej powieści epickiej, której Mann jest niekwestionowanym mistrzem, a samą treścią. Autor opisuje losy kompozytora Adriana Leverkühna, który tak jak Faust Goethe'go zaprzedaje duszę diabłu, dla talentu, sławy i uznania. Jednak dzieje Leverkühna miały być w zamierzeniu pisarza alegorią losów Niemiec w okresie nazistowskim. I to się moim zdaniem niestety nie udało, bo chociaż wątki poboczne naprawdę mnie przekonały, to ten główny już nie. Jeśli chodzi o faszystowskie Niemcy, to słyszymy od autora wiele gorzkich słów prawdy na temat własnego narodu, wydaje mi się jednak, że większość z jego rodaków nie podzielała i do dzisiaj nie podziela jego zdania. W przeciwieństwie do głównego bohatera, Niemcy nie przyznali się do błędu i w znakomitej większości nie żałowali za popełnione grzechy. Przegrana w wojnie i klęska ideologi faszystowskiej była dla nich szokiem i wcale nie chcieli się zmierzyć, tak jak zrobił to Leverkühn, z demonem, który opętał ich naród. Ta książka jest raczej pobożnym życzeniem autora, aby Niemcy uderzyli się w pierś, wyznali swoje winy i szczerze za nie żałowali, jednak niestety na pobożnym życzeniu zostało. Książka powinna być bardzo ważna dla samych Niemców, choć nie wiem czy faktycznie jest, dla innych spostrzeżenia autora są po prostu oczywiste i nie podlegające dyskusji. (Po przeczytaniu kilku artykułów na temat recepcji dzieła Niemczech, stwierdzam, że Niemcy raczej skupili się na muzycznym i estetycznym aspekcie powieści, a nie na rozliczeniu z nazizmem co było głównym zamierzeniem autora. Dla zainteresowanych tematem i znających niemiecki link do sprawozdania z kongresu poświęconego powieści z roku 1997
http://www.berliner-zeitung.de/fuenfzig-jahre--doktor-faustus--von-thomas-mann--ein-berliner-kongress-breitete-viel-wissen-aus-und-zeigte-die-fremdheit-des-romans-das-boese-deutschland-ist-das-fehlgegangene-gute-16224424 )


W sumie powieść bardzo zyskuje, gdy nie patrzy się na nią przez pryzmat sprawy niemieckiej i sama potrafi się obronić ciekawym opisem życia obyczajowego Niemiec na początku XX wieku. Jeszcze jedno 'ale' jakie mam, tyczy się opisów dzieł Bacha i innych kompozytorów, jak i innowacyjnej metody 12-tonowej wymyślonej przez głównego bohatera - dla muzycznych laików, do których sama się zaliczam, te opisy były zupełnie niezrozumiałe, nudne i niepotrzebne. Chociaż myślę, że specjaliści w temacie, nie podzielą mojego zdania i będą umieli należycie je docenić. Ogólnie rzecz biorąc, książka ciężka, ale ciekawa, choć jako pierwsze spotkanie z autorem może zniechęcić. Polecam powieść szczególnie w formie audiobook'a w interpretacji Gustawa Holoubka.

Moje drugie spotkanie z Tomaszem Mann'em i muszę przyznać, że jestem nieco rozczarowana. Oczywiście nie stylem monumentalnej powieści epickiej, której Mann jest niekwestionowanym mistrzem, a samą treścią. Autor opisuje losy kompozytora Adriana Leverkühna, który tak jak Faust Goethe'go zaprzedaje duszę diabłu, dla talentu, sławy i uznania. Jednak dzieje Leverkühna miały być...