Moja niegdysiejsza fascynacja trwa, zmieniając się po drodze w mocniejsze uczucia.
Z każdym przeczytanym słowem, które napisał, ze zdaniem, które złożył i z każdym tekstem , który stworzył jestem coraz bardziej zauroczona.
Z resztą, jak tu się nie zakochać? Obojętną być? Nie da się.
Piosenki prawie wszystkie mam od niedawna, podoba mi się nie tylko to co w środku, ale także jej wydanie, okładka, czcionka, papier, format - mały tomik, idealny do torebki (gdy ktoś, tak jak ja kieruje się wyborem takowej ze względów pojemnościowych).
A wewnątrz? Magia istny czar!
Moc przykładów na to jak cudownym poetą jest Jeremi Przybora. I choć większość jego tekstów to teksty piosenek, ja traktuję tą książkę jako Jego prawie wszystkie wiersze. W czym objawia się ta wyjątkowość? Według mnie w sposobie posługiwania się językiem, żonglerce słowami, która powoduje, że uświadamiamy sobie(lub w łagodniejszych przypadkach przypominamy) jak piękny, bogaty i różnorodny jest nasz język polski.
Wzniosłych uczuć jest we mnie więcej, rodzą się wciąż nowe, z każdym ponownym otwarciem książki: refleksja, zaduma, humor, żądza, radość. Jestem zachwycona.
Uwielbiam.
Podziwiam.
Szanuję.

Moja niegdysiejsza fascynacja trwa, zmieniając się po drodze w mocniejsze uczucia.
Z każdym przeczytanym słowem, które napisał, ze zdaniem, które złożył i z każdym tekstem , który stworzył jestem coraz bardziej zauroczona.
Z resztą, jak tu się nie zakochać? Obojętną być? Nie da się.
Piosenki prawie wszystkie mam od niedawna, podoba mi się nie tylko to co w środku, ale także...