Jeśli dobrze pamiętam, jeszcze dwa, trzy lata temu serię Jutro autorstwa Johna Marsdena można było spotkać prawie w każdej lepszej księgarni. Większość osób rozpływała się nad nią w zachwytach, podsycając tym samym moją ciekawość względem tej pozycji. Niestety, nie miałam w tym czasie możliwości zdobycia pierwszej części tego cyklu, więc dosyć szybko o Jutrze zapomniałam. O fenomenie książek Marsdena przypomniałam sobie dopiero wtedy, kiedy zobaczyłam w szkolnej klasie pierwszą część tej serii. Jak przystało na prawdziwego mola książkowego i osobę, która z ciekawością patrzy na wszelkie bestsellerowe pozycje, musiałam ją pożyczyć.
Z jednej strony bardzo polubiłam grupkę nastolatków, których historię przeczytałam w Jutro, kiedy zaczęła się wojna. Każdy z nich miał innych charakter i sposób bycia. Brakowało mi jednak podczas czytania głębszego zarysowania postaci Ellie, która zresztą była narratorką. Tak naprawdę niczym nie wyróżniała się spośród innych bohaterów i trudno mi było się z nią utożsamić.
Z jednej strony spodobało mi się to, w jaki sposób autor przedstawił nagłą przemianę bohaterów, która była po prostu wymogiem przetrwania wojny. Z dnia na dzień musieli dorosnąć, zacząć myśleć jak dorośli i zachowywać się jak oni. Nikt nie mógł im pomóc, udzielić rady. Musieli zacząć myśleć długofalowo, aby przeżyć. Czy ja i moi rówieśnicy potrafilibyśmy znaleźć na tyle duże pokłady odwagi, aby umieć przełamać się i walczyć o swoje życie oraz wolność?
Z drugiej strony w książce czasami się zdarzały sytuacje, w których Ellie i jej przyjaciele musieli się wykazać umiejętnościami, które zazwyczaj po prostu przerastają osoby w wieku nastoletnim. Nastolatek mógłby prowadzić auto czy motocykl, ale w Jutro, kiedy zaczęła się wojna autor trochę przesadził i bohaterowie jeździli pojazdami, którymi za pierwszym razem z pewnością trudno byłoby manewrować komukolwiek.
Widać było, że autor na siłę starał się podkreślić to, że w czasie wojny ludzie nadal potrafią żyć normalnie - kochać, przyjaźnić się, rozmawiać i wybuchać śmiechem. O ile związek pomiędzy pewną dwójką z grupki nastolatków był całkiem naturalny i w niczym mi nie przeszkadzał, to natomiast dwie pozostałe pary niesamowicie mnie denerwowały. Wyglądało to, jakby Marsden na siłę próbował od razu wszystkich ze sobą zeswatać.
Styl pisania autora okazał się być naprawdę lekki i przyjemny, choć czasami stawał się zbyt młodzieżowy. Na początku lektury trudno było mi zrozumieć, co się działo i kto kim był, ale wraz z rozwojem akcji udało mi się zapamiętać wszystkich bohaterów i zapoznać się lepiej z fabułą.
Jutro, kiedy zaczęła się wojna nie jest arcydziełem, lecz spędziłam z nim kilka miłych godzin. Jest to jednak niewątpliwie książka godna polecenia ze względu na ciekawa fabułę i to, że podczas jej czytania na myśl nasuwa się wiele ważnych pytań i spraw, które koniecznie trzeba przemyśleć.
Link do recenzji: http://ksiazkoprzenikaczka.blogspot.com/2015/12/jutro-kiedy-zaczea-sie-wojna.html

Jeśli dobrze pamiętam, jeszcze dwa, trzy lata temu serię Jutro autorstwa Johna Marsdena można było spotkać prawie w każdej lepszej księgarni. Większość osób rozpływała się nad nią w zachwytach, podsycając tym samym moją ciekawość względem tej pozycji. Niestety, nie miałam w tym czasie możliwości zdobycia pierwszej części tego cyklu, więc dosyć szybko o Jutrze zapomniałam. O...