Boleśnie prawdziwa książka, bez literackich upiększeń, niemal dokumentalna. Jest brudno, mrocznie, smutno, beznadziejnie i bez happy endu. Sprawiedliwość nie triumfuje, tylko kończy w błocie. Nie czyta się tego z przyjemnością, ale na pewno warto to zrobić, choćby, żeby przekonać się jak daleko od prawdy są kryminały, które tak uwielbiamy czytać na co dzień.

Boleśnie prawdziwa książka, bez literackich upiększeń, niemal dokumentalna. Jest brudno, mrocznie, smutno, beznadziejnie i bez happy endu. Sprawiedliwość nie triumfuje, tylko kończy w błocie. Nie czyta się tego z przyjemnością, ale na pewno warto to zrobić, choćby, żeby przekonać się jak daleko od prawdy są kryminały, które tak uwielbiamy czytać na co dzień.

Co oznacza owe dziewięć milimetrów do nieba w tytule książki. To kaliber pocisku, którym strzelają sobie w głowę policjanci. Dobrze to opisał Aleksander Sowa, czynny policjant i pisarz w swojej ostatniej książce wydanej w tym roku „Czas Wagi”, cyt.:„Gliniarze się nie wieszają, nie podcinają sobie żył. Nie skaczą z wieżowców, nie rzucają się pod pociąg ani nie łykają tabletek jak nastolatki w ciąży! Kupujemy flaszkę, pijemy i pakujemy sobie kulkę w podniebienie ze służbowej broni. Ku chwale ojczyzny !”

Piotr Pochuro to policjant, który zakończył służbę w 2005 roku. W powieści nie jest dokładnie określony czas, ale z opisów można wnioskować, że są to lata 90-te, kiedy gangi walczyły na ulicach polskich miast, wymuszały haracze od właścicieli restauracji, strzelano do policjantów, jak do kaczek.

Główni bohaterowie to właśnie policjanci z prewencji w Warszawie prowadzący śledztwo w sprawie gangsterów handlujących narkotykami.

Powieść jest krótka, szybko się czyta. Jej plusem jest autor, który wie, o czym pisze. Prawdziwy obraz, jak wyglądało życie psa z prewencji, to służbowe i to prywatne. Część rzeczy się zmieniło, ale część pozostaje aktualna. Piotr Pochuro, jest to pseudonim literacki, napisał tylko trzy książki. Ciekawa powieść dla osób lubiących czytać o polskich policjantach.

Co oznacza owe dziewięć milimetrów do nieba w tytule książki. To kaliber pocisku, którym strzelają sobie w głowę policjanci. Dobrze to opisał Aleksander Sowa, czynny policjant i pisarz w swojej ostatniej książce wydanej w tym roku „Czas Wagi”, cyt.:„Gliniarze się nie wieszają, nie podcinają sobie żył. Nie skaczą z wieżowców, nie rzucają się pod pociąg ani nie łykają...

Chciałoby się powiedzieć, że wszystko skończyło się happy endem, jak w kryminałach. Niestety tak nie jest. Seriale telewizyjne mają to do siebie, że mają mało wspólnego z rzeczywistością, a co będzie bardziej zbliżone do prawdy, niż powieść napisana przez byłego funkcjonariusza policji? Tylko powieść napisana przez innego policjanta.

"Dziewięć milimetrów do nieba", to pozycja pokazująca pracę gliniarzy z różnych wydziałów od podszewki; goniące terminy, ponaglający szefowie oraz prokuratorzy, biurokracja. W tej formacji nie da się robić tak, żeby się nie pobrudzić. Autor uświadamia nas również, że wykonywana przez policjantów praca bardzo często odbija się na ich życiu prywatnym oraz zdrowiu, a podjęta w ułamku sekundy decyzja może zdecydować o naszym być albo nie być.

Reasumując: akcja jest wartka, opisy ciekawe - czasami budzące oburzenie, że tak się traktuje ludzi chcących chronić resztę społeczeństwa, ale również budzące podziw, że mimo wszystko ci funkcjonariusze rezygnują z życia rodzinnego, by wykonywać swoją pracę najlepiej jak tylko potrafią narażając przy tym własne zdrowie a nawet życie.
Jedyną wadą tej książki jest duża liczba błędów interpunkcyjnych, ale da się to przeboleć. Pozdrawiam i polecam :)

Chciałoby się powiedzieć, że wszystko skończyło się happy endem, jak w kryminałach. Niestety tak nie jest. Seriale telewizyjne mają to do siebie, że mają mało wspólnego z rzeczywistością, a co będzie bardziej zbliżone do prawdy, niż powieść napisana przez byłego funkcjonariusza policji? Tylko powieść napisana przez innego policjanta.

"Dziewięć milimetrów do nieba", to...

Bardzo ciekawa ale także smutna. Konsekwencje gliniarskiej pracy można ująć w zdaniu: "kto robi w szambie zawsze się pobrudzi". W czasach, gdzie w telewizji można znaleźć mnóstwo filmów i seriali przedstawiających rzekomo "prawdziwą" pracę w policji, warto spojrzeć na nie z wielkim dystansem i przymrużeniem oka a zamiast tego sięgnąć po lekturę autorstwa byłych policjantów, znających tę pracę od podszewki. Zewsząd wymagania, naciski przełożonych, walące się na głowę życie prywatne, nadgodziny, ciągły brak czasu dla rodziny i samego siebie i BIUROKRACJA... oto praca w Policji

Bardzo ciekawa ale także smutna. Konsekwencje gliniarskiej pracy można ująć w zdaniu: "kto robi w szambie zawsze się pobrudzi". W czasach, gdzie w telewizji można znaleźć mnóstwo filmów i seriali przedstawiających rzekomo "prawdziwą" pracę w policji, warto spojrzeć na nie z wielkim dystansem i przymrużeniem oka a zamiast tego sięgnąć po lekturę autorstwa byłych policjantów,...

Dobra powieść, która praktycznie przedstawia jedną akcję polskiej policji... ale po takiej dawce informacji o tym, co się dzieje "za kulisami" wszelakich policyjnych akcji mam wrażenie, że w tym kraju nic nie może funkcjonować normalnie.

Dobra powieść, która praktycznie przedstawia jedną akcję polskiej policji... ale po takiej dawce informacji o tym, co się dzieje "za kulisami" wszelakich policyjnych akcji mam wrażenie, że w tym kraju nic nie może funkcjonować normalnie.

Książka godna polecenia. Fabuła jest naprawdę wciągająca, czyta się ją bardzo szybko. Według mnie minusem są liczne błędy interpunkcyjne.

Książka godna polecenia. Fabuła jest naprawdę wciągająca, czyta się ją bardzo szybko. Według mnie minusem są liczne błędy interpunkcyjne.