Gilmour nie operuje wyszukanym językiem. Praktycznie nie ma tu opisów, a jeśli już jakieś się znajdą, to są sprowadzone do poziomu prostych zdań. Celem Gilmoura nie było wzbicie się na wyżyny artyzmu i stworzenie głębokiej powieści, którą będą wspominać potomni. To bardziej dziennik zawierający elementy poradnika, prosty, opisujący zwyczajne życie, które tak naprawdę mógłby prowadzić każdy z nas. I problemy tu są proste, takie, z którymi wszyscy się zmagamy. Jednak nie ma tu banałów. Z tej prostoty wyłania się kilka wspaniałych porad, które każdy rodzic mógłby wziąć do siebie. Bo bez względu na to, czy zgadzamy się z metodami wychowawczymi bohatera książki, bez względu na to, czy pozwolilibyśmy swoim dzieciom zrezygnować ze szkoły, czy oglądalibyśmy z nimi filmy, czy chodzili na piwo - chyba najważniejsza w wychowywaniu jest bliskość, rozmowa, wspieranie na każdym kroku. Poza podstawową treścią, jaką przekazuje nam tekst Gilmoura, czytelnik dodatkowo może zapoznać się z historią kina. Fani takiej tematyki będą w siódmym niebie. Ciekawym doświadczeniem byłoby zapewne oglądanie tytułów opisywanych w książce razem z bohaterami. Co ważne autor sięga też po mniej znane, a nawet zapomniane dzieła, dlatego lektura Klubu filmowego może wzbogacić naszą wiedzę filmową.
http://ksiazkapodreka.blogspot.com/2013/03/klub-filmowy-film-club-david-gilmour.html

Gilmour nie operuje wyszukanym językiem. Praktycznie nie ma tu opisów, a jeśli już jakieś się znajdą, to są sprowadzone do poziomu prostych zdań. Celem Gilmoura nie było wzbicie się na wyżyny artyzmu i stworzenie głębokiej powieści, którą będą wspominać potomni. To bardziej dziennik zawierający elementy poradnika, prosty, opisujący zwyczajne życie, które tak naprawdę mógłby...