Wojownicy nocy to w zasadzie baśń z elementami horroru . I taki jest Graham Masterton . Albo go lubisz albo nie nawidzisz . Ja go lubię więc miło spędzam czas przy kolejnej lekturze . To co mnie najbardziej u niego wciąga to elementy legend różnych kultur . I właśnie w tej części Wojowników tacy upiorni bohaterowie się pojawiają . Ciary na plecach .

Wojownicy nocy to w zasadzie baśń z elementami horroru . I taki jest Graham Masterton . Albo go lubisz albo nie nawidzisz . Ja go lubię więc miło spędzam czas przy kolejnej lekturze . To co mnie najbardziej u niego wciąga to elementy legend różnych kultur . I właśnie w tej części Wojowników tacy upiorni bohaterowie się pojawiają . Ciary na plecach .

Niestety, młodzieżowa seria o przygodach Wojowników Nocy słabnie z tomu na tom, czego część czwarta - "Powrót Wojowników Nocy", najlepszym przykładem.

+

Nowo narodzone dzieci w Louisville zapadają na tajemniczą chorobę, która nie pozwala im zasnąć. Po dniach wypełnionych nieustannym krzykiem i płaczem wyczerpane maluchy zaczynają umierać. Medycyna jest bezradna, okazuje się, że ich sny są kradzione przez kryjące się w krainach snów kolejne monstra - Zimomorda i Wysokiego Konia (wiem, że śmieszne, aż się Bareja przypomina i zawołanie "czy konie mnie słyszą?"). Potwory te zamierzają za pośrednictwem snów noworodków poznać Tajemnicę Istnienia (dzieci znają ją tuż po narodzeniu, później dopiero życie wymazuje im to z pamięci)a poprzez to doprowadzić do Końca Świata.

Na szczęście świat pełen jest Wojowników Nocy (tak przynajmniej wynika z powieści),gotowych zmierzyć się z siłami Zła. Może to być dziennikarka tabloida, otyły kierowca ciężarówki, przygodny nastolatek, jego ociężały umysłowo brat, lekarka z kliniki neonatologii, a ostatecznie nawet para pracowników sklepu spożywczego - wszystkich ich znany już czytelnikom sagi hermafrodytyczny "anioł" Springer zbierze w nową kompanię, która wejdzie w krainę snów by tam, wyposażeni w coraz bardziej absurdalne "moce" i "zbroje", stoczyli wielki bój, pokonali, nie bez ofiar, wszystkich obrzydliwców i, oczywiście, uratowali nasz świat przed upadkiem.

+

To słabe, kiedy człowiek, ledwie zacznie czytać, już z niecierpliwością wygląda zakończenia książki, by tylko móc przejść do czegoś ciekawszego. Taka sytuacja spotkała mnie z "Powrotem Wojowników Nocy".

Owszem, Masterton umie pisać sprawnie warsztatowo - to się nie zmienia, i "Powrót ..." czyta się bez bólu. Ale nic w nim nie ma inspirującego, ciekawego. To kolejne mechaniczne powtórzenie znanego już schematu - manifestacja Zła, zebranie Wojowników Nocy, kolejne wyprawy do krainy snów, walka, ofiary i końcowe zwycięstwo. Coraz bardziej zanika w serii element grozy - o ile początek serii to był udany miks real-life horroru i fantasy w sennej krainie, to tym razem liczy się wyłącznie dziecinny element przygodowy, który dobrze charakteryzują coraz bardziej sztuczne moce bohaterów i coraz bardziej przestrzeleni przeciwnicy. Horroru wcale nie ma prawie wcale, brak również typowego dla najsłynniejszych tytułów Mastiego połączenia sex&violence.

Jak już pisałem, czyta się co do zasady bezboleśnie, ale irytuje pewien męczący trick. Masterton w każdej kolejnej powieści o wojownikach nocy zmienia od podstaw całą drużynę Niby dzięki temu może wymyślać nowe moce i zbroje, ale tak naprawdę idzie o to, że za każdym razem blisko 1/3 książki zajmuje przełamanie niewiary i akceptacja swej roli przez nowych adeptów. Autorowi objętość powieści rośnie, napychana tą słowną watą, ale czytelnik całej serii czuje się już setnie zmęczony, kiedy kolejna ekipa "nie może uwierzyć" w świat snów i "anioła" Springera.

Ciekawie rozpoczęta seria Wojowników zabrnęła w ślepy zaułek i jest obecnie adresowana praktycznie do nikogo. Fani Mastertona pulpowego, brutalnego i pełnego seksu zmęczą się zmiękczanym pod rynek "young adult" pomysłem. Ten zaś rynek raczej nie sięgnie po autora wsławionego drapieżnymi sex horrorami. Tylko dla zapalonych fanów Mastiego.

Niestety, młodzieżowa seria o przygodach Wojowników Nocy słabnie z tomu na tom, czego część czwarta - "Powrót Wojowników Nocy", najlepszym przykładem.

+

Nowo narodzone dzieci w Louisville zapadają na tajemniczą chorobę, która nie pozwala im zasnąć. Po dniach wypełnionych nieustannym krzykiem i płaczem wyczerpane maluchy zaczynają umierać. Medycyna jest bezradna, okazuje...

Ta książka sprawiła, że od ponad 10 lat nie sięgnęłam po inne pozycje Mastertona...

Ta książka sprawiła, że od ponad 10 lat nie sięgnęłam po inne pozycje Mastertona...

Kolejna książka Mastertona, która mnie nie zachwyciła.
Plusy:
- ciekawy początek, ale im dalej tym gorzej;
- dobrze przedstawiona działalność Wojowników Nocy, którzy opuszczają swe ciała podczas snu;
- wprowadzenie do horroru elementów fantasy.
Minusy:
- trochę za mało drastycznych scen jak na horror;
- od połowy trochę banalna i przekombinowana;
- brak zaskoczenia do którego Masterton mnie przyzwyczaił, wiało nudą;
- tandetny opis Wojowników Nocy, ich strojów, wyposażenia, a ich humor nie na miejscu w książce grozy.
Ogółem książka taka sobie.

Kolejna książka Mastertona, która mnie nie zachwyciła.
Plusy:
- ciekawy początek, ale im dalej tym gorzej;
- dobrze przedstawiona działalność Wojowników Nocy, którzy opuszczają swe ciała podczas snu;
- wprowadzenie do horroru elementów fantasy.
Minusy:
- trochę za mało drastycznych scen jak na horror;
- od połowy trochę banalna i przekombinowana;
- brak zaskoczenia do...

To już moja druga książka Mastertona z serii z Wojownikami Nocy. Muszę przyznać, że czytało się ją wyśmienicie tak samo jak poprzednią. Autor zamiast szczypty straszności dorzucił troszeczkę fantastycznego świata i choć nie przepadam za książkami z gatunku Fantasy, ta jest wspaniała. W tym tworze jak i poprzednim z Tej serii widać bardzo wyraźnie, iż G. Masterton nie tylko jest pisarzem horrorów ale także poradników erotycznych!

Mimo wszystko POLECAM!

To już moja druga książka Mastertona z serii z Wojownikami Nocy. Muszę przyznać, że czytało się ją wyśmienicie tak samo jak poprzednią. Autor zamiast szczypty straszności dorzucił troszeczkę fantastycznego świata i choć nie przepadam za książkami z gatunku Fantasy, ta jest wspaniała. W tym tworze jak i poprzednim z Tej serii widać bardzo wyraźnie, iż G. Masterton nie tylko...

Mistrz horroru w nowej odsłonie. Masterton popisuje się swoją wyobraźnią,serwując nam pełną emocji,akcji i dobrego humoru przygodówkę, podczas wędrówki po nocnych snach i koszmarach. Jak widać słowo '' Master" nie bez powodu kryje się w nazwisku autora.

Mistrz horroru w nowej odsłonie. Masterton popisuje się swoją wyobraźnią,serwując nam pełną emocji,akcji i dobrego humoru przygodówkę, podczas wędrówki po nocnych snach i koszmarach. Jak widać słowo '' Master" nie bez powodu kryje się w nazwisku autora.

Jedna ze słabszych i bardziej niedorzecznych książek Mastertona. Choć niektóre postaci nawet dały się lubić, np. sypiący żarcikami gadający do siebie Dom Magator, to jednak ciężko było przez nią przebrnąć i wyobrazić sobie te wszystkie przebrania i rodzaje broni. Raczej nie polecam, chyba że ktoś lubi taką absurdalną fantastykę;)

Jedna ze słabszych i bardziej niedorzecznych książek Mastertona. Choć niektóre postaci nawet dały się lubić, np. sypiący żarcikami gadający do siebie Dom Magator, to jednak ciężko było przez nią przebrnąć i wyobrazić sobie te wszystkie przebrania i rodzaje broni. Raczej nie polecam, chyba że ktoś lubi taką absurdalną fantastykę;)

Taka sobie książka o świecie snów. Nie zrobiła na mnie szalonego wrażenia... A takie recenzje czytałam, że kolejna rewelacyjna powieść Mastertona...

Taka sobie książka o świecie snów. Nie zrobiła na mnie szalonego wrażenia... A takie recenzje czytałam, że kolejna rewelacyjna powieść Mastertona...

Miało być przyjemnie i z rozmachem, a wyszło trochę śmiesznie, co w przypadku literatury grozy na ogół jest niedopuszczalne. Muszę przyznać, że początek książki nie zwiastował klapy, był bardzo dobry. Tym większy niesmak budzi się w czytelniku później, gdyż im dalej, tym gorzej. Miałem wrażenie, jakby autor próbował stworzyć jakieś kompletnie niezrozumiałe dla mnie połączenie bajki z mrocznym fantasy. Sylwetki niektórych bohaterów - spośród tych naprawdę istotnych dla fabuły - ocierały się trochę o stylistykę rodem z przygodowych filmów familijnych. Podsumowując: klimat jest ale ukierunkowany przez dwa "przeciwstawne sobie żywioły", zachowania postaci - banalne, groza - żadna. Zbiór przedstawionych wyżej elementów daję obraz dość komiczny i taka właśnie jest ta książka. Tym razem pan Masterton się nie popisał. Odradzam.

Miało być przyjemnie i z rozmachem, a wyszło trochę śmiesznie, co w przypadku literatury grozy na ogół jest niedopuszczalne. Muszę przyznać, że początek książki nie zwiastował klapy, był bardzo dobry. Tym większy niesmak budzi się w czytelniku później, gdyż im dalej, tym gorzej. Miałem wrażenie, jakby autor próbował stworzyć jakieś kompletnie niezrozumiałe dla mnie...

Interesująca książka, opisy zbrodni wciągają czytelnika. Polecam

Interesująca książka, opisy zbrodni wciągają czytelnika. Polecam