„Między nami nowojorczykami” to historia losów, które splatają się dzięki najlepszym przyjaciołom człowieka, psom. Mamy więc samotną nauczycielkę muzyki. Mężczyznę, który z powodu braku własnego życia żywi się nienawiścią do żony i nadopiekuńczością wobec córki. Młodego mężczyznę bez charakteru i pomysłu na życie, poza jednym, jakim jest podrywanie na psa. Niezwykle otwartego geja i jednocześnie właściciela knajpy, w której zatrudnia wszystkich byłych kochanków. Dwudziestolatkę cierpiącą na permanentną potrzebę bycia kochaną, która dodatkowo od tego uzależnia swoją samoocenę. Pracownika socjalnego, który z miłością do bliźniego ma niewiele wspólnego. Panią z tzw. Sąsiedztwa, która nastawiona jest (a przynajmniej tak myśli) pro społecznie. Dzięki tej mieszańce wytwarzają się uczucia takie jak np. miłość, zazdrość, pożądanie, nienawiść, nachalność, bezradność.
Psy są w tej książce substytutami dzieci. Dzięki nim zawierane są znajomości, są partnerami do rozmowy, najlepszymi przyjaciółmi, kompanami spacerów, na które większość nie wybrałaby się samotnie.
Książka napisana jest bardzo lekkim i dosyć barwnym piórem. Postacie nie są rażąco jednowymiarowe, na co wskazywałaby taka mnogość bohaterów, jeśli nie chciało się pisać 700 stronicowej księgi. Dosyć szczodrze i realistycznie opisano Nowy York. Mamy, więc ulice, na których trudno znaleźć miejsce do parkowania, lejący się żar z nieba, który w betonowym mieście jest prawdziwą zmorą mieszkańców.
Dzięki zabawnym dialogom czyta się niezwykle szybko i przyjemnie. Jeśli więc potrzebujecie książki, która ma Was nastroić pozytywnie to śmiało możecie sięgnąć po tą pozycję.

„Między nami nowojorczykami” to historia losów, które splatają się dzięki najlepszym przyjaciołom człowieka, psom. Mamy więc samotną nauczycielkę muzyki. Mężczyznę, który z powodu braku własnego życia żywi się nienawiścią do żony i nadopiekuńczością wobec córki. Młodego mężczyznę bez charakteru i pomysłu na życie, poza jednym, jakim jest podrywanie na psa. Niezwykle...