Egzemplarz "Godziny pąsowej róży" wpadł mi ręce przypadkiem, przy sprzątaniu. Zniszczony, zaczytany z pomiętą okładką, jeśli wierzyć dacie umieszczonej wewnątrz musiał jeszcze należeć do mojej Mamy. Ja rzecz jasna, jak chyba większość nastolatek książkę tę czytałam już dawno, dawno temu. Dziś chciałam tylko przejrzeć, trochę sobie przypomnieć i odłożyć na półkę. Jednak kiedy tylko przeczytałam pierwszą stronę nie umiałam się od pozycji oderwać - przeczytałam całą.

Czternastoletnia Anda mieszka ze swoją rodziną w kamienicy na ulicy Rakowieckiej. Jest typowym dzieckiem swojej epoki - nosi spodnie, tańczy rock and rolla i marzy o karierze pływaczki. Ma jednak rodziców, dla których bardziej interesującym aspektem jej przyszłości są postępy w nauce - na tym jednak polu, przynajmniej jeśli chodzi o matematykę, nasza bohaterka nie odnosi specjalnych sukcesów. Aby więc spędzić dodatkowy czas na basenie, postanawia oszukać rodziców i przestawić godzinę na zabytkowym zegarze - aby wszystkim wydawało się, że jest znacznie wcześniej niż w rzeczywistości i w jakiś sposób usprawiedliwić nie odrobione zadanie domowe. Niestety, robi to w "godzinę pąsowej róży" i wskutek zbiegu okoliczności cofa się do roku 1880, gdzie nosi się gorsety, kapelusze a narzeczeni przysyłają ogromne bombonierki i listy miłosne. Jak widać, Anna Danuta wpędziła się w prawdziwe kłopoty...

Tyle o tej książce w skrócie. Naprawdę wciąga, i to niezależnie od wieku - może zainteresować i nastolatki, i starszych już czytelników. Mój egzemplarz odstawiam na półkę - z całą pewnością nie miałam go w jednak rękach po raz ostatni.

Egzemplarz "Godziny pąsowej róży" wpadł mi ręce przypadkiem, przy sprzątaniu. Zniszczony, zaczytany z pomiętą okładką, jeśli wierzyć dacie umieszczonej wewnątrz musiał jeszcze należeć do mojej Mamy. Ja rzecz jasna, jak chyba większość nastolatek książkę tę czytałam już dawno, dawno temu. Dziś chciałam tylko przejrzeć, trochę sobie przypomnieć i odłożyć na półkę. Jednak...