Jest to moja pierwsza książka Moniki Feth i na początku bardzo pragnęłam sięgnąć po "Zbieracza Truskawek", gdy już skończę "Malarza młodych dziewcząt", ale po lekturze zdecydowałam się oddalić tamtą pozycję do "kiedyś przeczytam".
Może i nie powinnam oceniać jednej książki na podstawię innej, w końcu może się zdarzyć, że coś wypali i będzie genialne, a coś nie. Jednak sposób w jaki został napisany "Malarz..." jest denerwujący.
Pierwsze co mnie kuło w oczy to fakt, że wszystkie rozdziały pisane są w trzeciej osobie, a tylko rozdziały Jette są pisane w pierwszej osobie. To było naprawdę irytujące i niepotrzebne. To samo można było opisać używając do wszystkich postaci jednego stylu.
Drugie co było nie do zniesienia to tak bardzo odkryte postaci. Jak na thriller (tak przynajmniej jest napisane na grzbiecie) książka była nudna, przewidywalna.
Na plus jest początek opowieści. Tak jakoś do dziesiątego rozdziału wciąga, później trzeba się męczyć.
Na minus jest zakończenie. Naprawdę? Coś takiego? Mam wrażenie, że autorka sama nie wie jak się powinna zakończyć ta opowieść.
Nie zniechęcam do przeczytania, z tą książka trzeba się po prostu zmierzyć i samemu ocenić.

Jest to moja pierwsza książka Moniki Feth i na początku bardzo pragnęłam sięgnąć po "Zbieracza Truskawek", gdy już skończę "Malarza młodych dziewcząt", ale po lekturze zdecydowałam się oddalić tamtą pozycję do "kiedyś przeczytam".
Może i nie powinnam oceniać jednej książki na podstawię innej, w końcu może się zdarzyć, że coś wypali i będzie genialne, a coś nie. Jednak...