Sięgnęłam po książkę, ponieważ dawno, dawno temu obejrzałam film na jej postawie, który mnie zachwycił. A czy książka zachwyca? Trudno mi odpowiedzieć na to pytanie z kilku powodów.

Po pierwsze narracja książki jest dość niejasna. Zaczyna się od wstępu Finn, młodej dziewczyny, która właśnie wychodzi za mąż, więc jej babcia wraz ze swym kółkiem szwaczek postanawia jej uszyć na tę okazję tradycyjną kołdrę ozdobną. Każda szwaczka wyszywa swoją część mającą symbolizować dla niej miłość lub małżeństwo. Można się domyślić, że późniejsze opowieści to te posłyszane przez Finn, jednak nie jest to wyjaśnione, ani lepiej podsumowane.

Każda opowieść przeplata się z rozdziałami na temat wskazówek szycia takich tradycyjnych kołder, ale nie mają one nic wspólnego z podręcznikiem. Są raczej próbą przekazania symboliki i znaczenia. Każdy taki rozdział-wskazówka przygotowuje do lepszego zrozumienia historii kolejnej szwaczki: pomaga zwrócić na coś większą uwagę. Przyznam, że rozumiem ten zabieg autorki, ale momentami te rozdziały i są po prostu nudne.

Natomiast plusem są same historie kobiet i dla nich warto przeczytać tę książkę. To wspaniałe ukazanie różnych obliczy miłości, bliskości z drugim człowiekiem (niekoniecznie mężem czy kochankiem), ale także subtelnie ujęte czynników, które determinują kobiety lat 50 i 60 - konwenanse, rasa, historia. Podobało mi się jak różnie przedstawione są kobiety: matki i bezdzietne, zdradzane i kochane. Każda historia jest jakoś spleciona z inną, ale nie ma finału. Każda to jeden skrawek z życia jednej szwaczki, ale taki, który bardzo wiele o niej mówi.

Sięgnęłam po książkę, ponieważ dawno, dawno temu obejrzałam film na jej postawie, który mnie zachwycił. A czy książka zachwyca? Trudno mi odpowiedzieć na to pytanie z kilku powodów.

Po pierwsze narracja książki jest dość niejasna. Zaczyna się od wstępu Finn, młodej dziewczyny, która właśnie wychodzi za mąż, więc jej babcia wraz ze swym kółkiem szwaczek postanawia jej uszyć...