Najlepsza książka o Harry'm Boschu. Autor planował zakończyć nią cykl o gliniarzu z Los Angeles i... trochę szkoda, że tego nie zrobił. Tak, bardzo lubię inne książki o Harry'm, ale mimo wszystko trochę żal tych domkniętych wątków, tej nadziei, którą niesie zakończenie "Ostatniego kojota". Harry, na przymusowym płatnym urlopie, zajmuje się wreszcie najważniejszym śledztwem swojego życia. Śledztwem, które odwlekał, zdając sobie sprawę, że kiedyś musi je przeprowadzić. Wyjaśnieniem śmierci swojej matki. Wygrzebuje akta sprzed ponad trzydziestu lat, odwiedza kilkoro żyjących jeszcze znajomych matki i policjantów prowadzących (wyjątkowo nieudolnie) sprawę jej morderstwa. Książka jest mocna, naładowana emocjami, a Harry w niej - bardzo bardzo ludzki. Samotny, wściekły i na zawsze naznaczony tragedią, którą przeżył jako dziecko. Powieść kończy się smutno, bo wyjaśnienie zagadki nie przynosi bohaterowi, wbrew oczekiwaniom, ulgi. Dalsza praca w policji stoi pod znakiem zapytania, dom Harry'ego, zniszczony podczas trzęsienia ziemi, przestaje istnieć. Jednak pojawia się poznana na Florydzie Jasmine, idealna partnerką dla Boscha. I chyba nie daruję Connelly'emu, że w dalszych książkach zastąpił ją dziwacznymi romansami i pokręconą żoną, ehh.

Najlepsza książka o Harry'm Boschu. Autor planował zakończyć nią cykl o gliniarzu z Los Angeles i... trochę szkoda, że tego nie zrobił. Tak, bardzo lubię inne książki o Harry'm, ale mimo wszystko trochę żal tych domkniętych wątków, tej nadziei, którą niesie zakończenie "Ostatniego kojota". Harry, na przymusowym płatnym urlopie, zajmuje się wreszcie najważniejszym śledztwem...