To duża kroma niezwykle wnikliwego tekstu o dziele literackim i sztuce pisarskiej. Autor wnika w literaturę jak w kosmos i szuka praw nią rządzących. Pytania jakie sobie zadaje Lem, to np.:
Czym jest język i jaka jest relacja pomiędzy nim a myślą?
Jak się ma odbiór tekstu przez czytelnika, do intencji autora?
Czym różni się język literacki od powszechnego?
Jakie okoliczności wewnętrzne sprawiają, że powstaje tekst literacki?
Jakie okoliczności zewnętrzne sprawiają, że tekst literacki zostaje uznany za dzieło literackie?

Mnóstwo problemów porusza:
konsekwencje przyjętego stylu, funkcja estetyki i jej wartość w końcowym dziele, funkcja kontekstu, spójność i autonomiczność dzieła, wykraczanie poza język, wykraczanie poza znaczenie, mechanizm rządzący aktem pisania i wiele innych...

Lem podchodzi do tych zagadnień z chirurgiczną precyzją, a narzędziami jakimi w nich grzebie, są narzędzia nauk ścisłych z cybernetyką na czele. Oczywiście ci, co znają autora książki wiedzą, że nie ma co się bać lemowskich metod. LEM ZAWSZE UŻYWA NAUKI, BY POKAZAĆ JEJ NIEDOSTATECZNOŚĆ. Książka więc oprowadza po wnętrznościach dzieła literackiego, aby w końcu pozostawić czytelnika z wnioskiem "nigdy nic nie wiadomo".

W książce znajdą się również krytyki kilku dzieł literackich wraz z obnażeniem drogi krytycznej. W ten sposób autor daje nam przykład ewolucji rozumienia książki w kolejnych odczytaniach i ogromny wpływ okoliczności na nie. I tak dalej i tak dalej... Wyjawiłem być może tylko 1/10 zawartości.

To duża kroma niezwykle wnikliwego tekstu o dziele literackim i sztuce pisarskiej. Autor wnika w literaturę jak w kosmos i szuka praw nią rządzących. Pytania jakie sobie zadaje Lem, to np.:
Czym jest język i jaka jest relacja pomiędzy nim a myślą?
Jak się ma odbiór tekstu przez czytelnika, do intencji autora?
Czym różni się język literacki od powszechnego?
Jakie...