Słuchałam dziś musicalu "Scarlet Pimpernel", na motywach powieści baronowej Orczy, i zdałam sobie sprawę, że nie doceniłam tej powieści.

Po pierwszym czytaniu - uznałam, że powieść to lekkie i krótkie romansidło, poplątane z powieścią awanturniczą. W fabułę wpleciono trochę historii rewolucji francuskiej – na co nie powinno się zwracać uwagi, jeśli zna się historię – bo po co się denerwować:). Opowiada o idealnej miłości, idealnym szantażu, idealnej zdradzie i wielkim, idealnym nieporozumieniu. Nawet główni bohaterowie są idealnie piękni:). Tytuł książki to pseudonim operacyjny głównego bohatera i jego alter ego. Ale szczerze lubię bohaterów, którzy potrafią wykorzystywać przebieranki i grę aktorską dla osiągnięcia własnych celów.

Gdzieś, między wątkami awanturniczymi, romansowymi i przygodowymi, i pewnie - przez zaślepienie historyczne (bo obraz Rewolucji we Francji jest wyjątkowo stronniczy:) - nie zauważyłam, że powieść opowiada o utracie zaufania do drugiego człowieka i że opowiada o tworzeniu masek, które przybieramy, w strachu przed odrzuceniem lub zranieniem. Zwłaszcza Percy "ubrał się" w swoją maskę i nie potrafił zrozumieć żony. Bał się nawet zapytać o prawdę. I pomyślałam, że może prawdą jest, że miłość nie jest w stanie przezwyciężyć wszelkich przeszkód, dopóki, dopóty sami te przeszkody tworzymy. Te rozmyślania jednak - przyszły dopiero wraz z obejrzeniem i wysłuchaniem musicalu:). Polecam:)

Słuchałam dziś musicalu "Scarlet Pimpernel", na motywach powieści baronowej Orczy, i zdałam sobie sprawę, że nie doceniłam tej powieści.

Po pierwszym czytaniu - uznałam, że powieść to lekkie i krótkie romansidło, poplątane z powieścią awanturniczą. W fabułę wpleciono trochę historii rewolucji francuskiej – na co nie powinno się zwracać uwagi, jeśli zna się historię – bo po...