Matko jedyna nareszcie koniec. Męczyłam się z nią wystarczająco długo niż powinnam. W międzyczasie miałam chwile zwątpienia żeby nawet porzucić, ale w jakiś magiczny sposób zmusiłam się do dokończenia.

Główna bohaterka jest po prostu głupia, kolejna której marzy się seks choć myli to z platoniczną miłością jak z poematów. Kolejna, która rości sobie prawa do faceta bo jej się spodobał. Do tego jest zgrywa wielką ofiarę. Ciągle przeżywa to jak wygląda i jak ona to nie cierpi z tego powodu, ale jak słyszy komplementy jest zachwycona. Tyle egoizmu przez jej słowa przemawia, że znienawidziłam ją od razu.

Co do naszego profesora, na początku obraża Percy i jest niewychowanym gburem, ale jak już wie, że ona to jest ta jego wybranka, zaczyna ją wychwalać pod niebiosa i nagle dostąpił wielkiej miłości. Najbardziej co mnie w nim drażniło to to, że odkrył powiązanie z przepowiednią do Percy i zamiast podzielić się tym z innymi to zachował to dla siebie. A potem wielkie pretensje, że oni nie podzielają jego zdania i go nie rozumieją.

Co do reszty bohaterów, są nijacy. Stanowią jedynie irytujące tło, które należy się pozbyć w trybie natychmiastowym. Dialogi na siłę próbują być śmieszne, brak jakiegoś takiego przestrzennego opisu miejsca, w którym toczy się akcja. Brak w ogóle klimatu XIX wiecznej Anglii. Równie dobrze wszystko mogłaby się dziać w czasach współczesnych. Różnicy by nie było widać.

Jedyne co mi się podobało to moment rozstania, który nawet daje radę. Ale jest to pozycja, o której nie pamięta się długo. Na pewno nie sięgnę po drugą część bo jest mi najzwyczajniej szkoda czasu.

Matko jedyna nareszcie koniec. Męczyłam się z nią wystarczająco długo niż powinnam. W międzyczasie miałam chwile zwątpienia żeby nawet porzucić, ale w jakiś magiczny sposób zmusiłam się do dokończenia.

Główna bohaterka jest po prostu głupia, kolejna której marzy się seks choć myli to z platoniczną miłością jak z poematów. Kolejna, która rości sobie prawa do faceta bo jej...