Z tego galimatiasu, pozornego bezładu myśli, słów, wspomnień i postaci bije podskórna mądrość. Ważna refleksja ukryta w kolażu, który każdy może odczytać inaczej. Dla mnie Bohater jest postacią niewątpliwie tragiczną, symbolizującą całe pokolenie powojennych rozbitków, szczególnym ze względu na jego wrażliwość i doświadczenia, przez pryzmat których widzę jakby Różewicza w krzywym zwierciadle. Człowieka, który przeszedłszy kolosalną traumę jako człowiek już dojrzały musi z nią żyć i zderzać się ze wspomnieniami, człowieka targanego wątpliwościami i miotającego się w swojej niepewności wobec świata. Być może też człowieka, którego spotykają te wątpliwości poprzez osaczenie postmodernistyczną, ponowoczesną rzeczywistością co samo w sobie może być źródłem tejże traumy. Taka perspektywa czyni dramat Różewicza utworem jeszcze bardziej uniwersalnym... Nad "Kartoteką" zapewne jeszcze sporo pomyślę, bo pobudza do zadumy i wymaga kontemplacji. Niewątpliwie jednak - nie jest dla każdego, bo nie jest dramatem czytelnym ani prostym w odbiorze.

Z tego galimatiasu, pozornego bezładu myśli, słów, wspomnień i postaci bije podskórna mądrość. Ważna refleksja ukryta w kolażu, który każdy może odczytać inaczej. Dla mnie Bohater jest postacią niewątpliwie tragiczną, symbolizującą całe pokolenie powojennych rozbitków, szczególnym ze względu na jego wrażliwość i doświadczenia, przez pryzmat których widzę jakby Różewicza w...