Głównym elementem artystycznym, będącym scenicznym wyrazem dezintegracji osobowości, jest w tym dramacie konstrukcja bohatera i symboliczna przestrzeń sceniczna. Bohater - człowiek bez imienia, a zarazem mający wiele imion, bez nazwiska, bez wieku - raz ma lat 7, 37, to znów 40, bez zawodu - ma ich wiele. Jest więc równocześnie nikim i każdym. Sposób przedstawienia jego biografii (fragmentaryczny), symbolicznie określa tytuł dramatu - jak w kartotece, życiorys i osobowość tego człowieka budują luźne fiszki z zapisanymi informacjami, które nie łączą się w spójną całość.