Trudno mi oceniać "Makbeta". Wiadomo, że jest on arcydziełem literatury klasycznej, ale nie trudno zauważyć trudnego języka i przestarzałych form gramatycznych. To nie znaczy, ze tego dramatu nie da się zrozumieć. Wręcz przeciwnie - da się i to jeszcze ,można wyciągnąć wnioski. Bardzo zaintrygowała mnie postać Makbeta. Na początku wydawał się zagubiony. Nie wiedział, co ma zrobić po usłyszeniu dziwnej przepowiedni. Dopiero Lady Makbet popchnęła go do dokonania morderstwa, gdyż widziała jego niezdecydowanie, ale koniec końców pragnęła ona dla męża tego co najlepsze. Później główny bohater popełnia kolejne zbrodnie w ferworze walki o władze i nie odczuwa wyrzutów sumienia, jak po popełnieniu pierwszego czynu.
Główną tematyką jest żądza władzy. Jednak autor potraktował ten temat w sposób nowatorski jak na owe czasy. Dla Szekspira władza jest raczej namiętnością, czymś czego człowiek pożąda, natomiast dla wcześniejszych pisarzy, np. Jana Kochanowskiego była obowiązkiem, za którym stoi Bóg.

Trudno mi oceniać "Makbeta". Wiadomo, że jest on arcydziełem literatury klasycznej, ale nie trudno zauważyć trudnego języka i przestarzałych form gramatycznych. To nie znaczy, ze tego dramatu nie da się zrozumieć. Wręcz przeciwnie - da się i to jeszcze ,można wyciągnąć wnioski. Bardzo zaintrygowała mnie postać Makbeta. Na początku wydawał się zagubiony. Nie wiedział, co ma...