Może i jest to stara książka, może i jest napisana językiem, którego dziś nikt nie używa, ale porusza dzisiejsze problemy. Opowiada o strachu i wątpliwościach spotykanych te ileś lat po tym, jak "strachy" zostały opublikowane.

Kobiety, które muszą utrzymać całe rodziny mając -naście lat. Wątpliwości etyczne i moralne. Dylematy dotyczące tego, co nadaje życiu sens. I samego życia, które zostało poczęte.

"Strachy" to historia Teresy, która pracuje w teatrze. Odgrywa taneczne role w kabarecie. Jest pewna siebie, z wiekiem coraz piękniejsza. I pomimo tego, że ma tylko 15 lat, kiedy ją poznajemy - utrzymuje matkę i młodsze rodzeństwo.
Po drodze spotyka wiele kobiet takich, jak ona sama. Choć uważa je za przyjaciółki, wie, że niektóre na te miano nie zasługuje. W świecie, w którym każdy dąży do tego, by coś zdobyć, niekiedy nie ma miejsca na dobre uczucia i stosunki z innymi.
Życie Teresy zmienia się drastycznie, kiedy poznaje Paulinę. Okazuje się, że dziewczyna jest w ciąży i stara się to ukryć. Postanawia ciążę usunąć, pomimo stopnia zaawansowania, w jakim się znajduje. I od tego momentu zaczynają Teresę nawiedzać koszmary i strach jest tym, co wypełnia wszystkie jej dni...
Są też mężczyźni. Z dobrymi zamiarami i nie. Wszystkich kusi, jednego tylko Teresa kocha.
I o tym właśnie jest historia. O miłości, ale i zawodach miłosnych. Wewnętrznych dylematach. O moralności, która czasem zostaje zagłuszona...

Jest to dobra i ciekawa opowieść, ale na pewno nie miałabym ochoty przeczytać jej po raz drugi.

Może i jest to stara książka, może i jest napisana językiem, którego dziś nikt nie używa, ale porusza dzisiejsze problemy. Opowiada o strachu i wątpliwościach spotykanych te ileś lat po tym, jak "strachy" zostały opublikowane.

Kobiety, które muszą utrzymać całe rodziny mając -naście lat. Wątpliwości etyczne i moralne. Dylematy dotyczące tego, co nadaje życiu sens. I...